| |
Kategorie:
Szybki kontakt:
Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie Narutowicza 20, 99-300 Kutno Dworek Modrzewiowy tel. 570009655, email: sutw@utwkutno.pl
Przyjazne linki:
|
Śmiało, studenci, na wykłady śpieszcie się!
Niech wam ochoty nie odbiera trzeci wiek!
Ze źródła wiedzy mądrość duszkiem trzeba pić,
Bez nauki trudno żyć!
Wiedza radość w nas wyzwala,
Łączy ludzi z bliska, z dala,
Na samotność nie pozwala,
Wśród przyjaciół chce się żyć !
Łączcie pożytek z przyjemnością w UTW:
Tańczcie, malujcie, ćwiczcie ciało oraz mózg,
Chłońcie kulturę i zwiedzajcie piękny kraj,
Niechaj w sercach będzie maj!
W naszej uczelni wiele sekcji czeka cię:
Gwiazdą w teatrze bez problemu staniesz się,
Napiszesz powieść albo mądry, wzniosły wiersz,
Jakie to przyjemne jest!
Gdy chcesz zachować młodość, przyjdź do UTW,
Swoje marzenia możesz spełnić właśnie tu.
Śpiewajmy głośno, ile w piersiach starczy tchu:
„NIECHAJ TRWA NAM UTW !!!!!!!”
Jak zdrowo spędzić święta przy stole, ale dlaczego przy stole
UTW
Wycieczka do pralni wodno-chemicznej Eco Frania
UTW
Walory przyrodnicze i kulturowe województwa łódzkiego
UTW
 W dniu 8 kwietnia 2025 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład Małgorzaty Siedleckiej pt. ,,Walory przyrodnicze i kulturowe województwa łódzkiego”. W nawiązaniu do krótkiej frazy „Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie” Stanisława Jachowicza polskiego bajkopisarza, autora m.in. popularnego wiersza „Chory kotek” nasz gość omawiała walory kulturowe (m.in. muzea, obiekty historyczne, zabytki, miejsca kultu religijnego) oraz walory przyrodnicze (m.in. lasy, rzeki, ogrody botaniczne i zoologiczne) poszczególnych powiatów naszego województwa. W każdym powiecie jest wiele interesujących zabytków czy walorów przyrodniczych wartych zobaczenia, wybrano tylko niektóre charakterystyczne dla danego powiatu.
Powiat kutnowski – Panorama Historii Kutna (historia w graficznej pigułce), Muzeum Pałac Saski (pałac podróżny króla Augusta III – 1750 r.), Ratusz, Muzeum Bitwy nad Bzurą, Pałac Gierałty, Kościół św. Wawrzyńca, Dworek Modrzewiowy, Dom Dochodowy Straży Ogniowej, Willa dra Antoniego Troczewskiego, Kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika, Cmentarz Żydowski (Kierchol), Park Wiosny Ludów, Park nad Ochnią, Park Miejski im. Romualda Traugutta, Zamek w Oporowie, Muzeum im. Jerzego Dunin-Borkowskiego w Krośniewicach.
Powiat łęczycki – Zamek Królewski w Łęczycy (Kazimierz Wielki – XIV w.), Kolegiata w Tumie (romańska - XII w.), Biesiekiery (ruiny zamku).
Powiat poddębicki – Zoo Borysew (białe tygrysy), Uniejów (termy wodne), Spycimierz (dywany kwiatowe na Boże Ciało).
Powiat zgierski – Rezerwat Przyrody Torfowisko Rąbień, Malinka (stok śnieżny, kąpieliska), Park Kulturowy Miasta Tkaczy.
Powiat łowicki – Muzeum w Łowiczu (warsztaty-wycinanki), Małrzyce (skansen) i zabytkowy most (pierwszy drogowy most spawany na świecie – 1929 r.), Pałac w Walewicach (miejsce urodzenia Aleksandra - syna Napoleona Bonaparte i Marii Walewskiej), Arkadia (ogród XVIII w), Pałac Radziwiłłów w Nieborowie (koniec XVII w.).
Powiat skierniewicki – Rezerwat rzeki Rawki (spływ kajakowy), Cmentarz Joachimów–Mogiły (powstanie styczniowe, żołnierze niemieccy I i II wojna światowa), Pałac Prymasowski w Skierniewicach.
Powiat brzeziński - Arboretum w Rogowie, Muzeum Regionalne w Brzezinach, Kolejka Wąskotorowa w Rogowie.
Powiat rawski – Zamek Książąt Mazowieckich w Rawie Mazowieckiej (XIV w.), Muzeum Ziemi Rawskiej, Dinopark w Kołacinku.
Powiat tomaszowski – Spała (Prezydent Mościcki, rzeźba żubra, kościółek drewniany, dożynki), Konewka (bunkry 2 szt. mógł schować się cały pociąg), Tomaszów Mazowiecki – skansen rzeki Pilicy, Jaskinie Nagóżyckie, Rezerwat Niebieskie Źródła.
Powiat łódzki – Księży Młyn (2 fabryki włókiennicze Scheiblera), Palmiarnia i Park Źródliska, Manufaktura (dawna fabryka Izraela Poznańskiego), ul. Piotrkowska (najdłuższa ulica handlowa w Europie – 4,2 km.).
Powiat pabianicki – Głaz narzutowy w Trupiance, Dobronianka (mini zoo), Kościół i dwór w Mikołajewicach z XIX w.
Powiat zduńsko-wolski – Skansen Lokomotyw i Urządzeń Technicznych, Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola, Muzeum Dom Urodzenia św. Maksymiliana Kolbego.
Powiat sieradzki – Sieradzki Park Etnograficzny, Błaszki (kościół, muzeum), Relikt zespołu dworsko - parkowego w Brończynie.
Powiat łaski – Zespół Klasztorny w Widawie.
Powiat bełchatowski – Kopalnia w Bełchatowie (węgiel brunatny - można zwiedzać), Giganci Mocy (pierwsze w Polsce muzeum o węglu i energii - interaktywna dla młodzieży), Góra Kamieńsk (sztuczna - stok narciarski).
Powiat piotrkowski – Zamek Królewski (XVI w. siedziba władcy i sejmów, następnie Trybunału Koronnego Wielkopolski i Mazowsza), Zalew Sulejowski (wypoczynek).
Powiat opoczyński – Muzeum Regionalne, Zamek w Drzewicy.
Powiat radomszczański – Dwór w Żytnie, Góra Chełmo (byłe grodzisko X w.)
Powiat pajęczański – Góra św. Genowefy, Pałac w Działoszynie (Centrum Kultury).
Powiat wieluński – Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie, Muzeum Ziemi Wieluńskiej.
Powiat wieruszowski – Baszta w Bolesławcu, Kościół pw. Św. Trójcy w Byczynie.
Zaproponowane miejscowości, obiekty muzealne i walory przyrodnicze mogą być okazją do edukacyjnego, rekreacyjnego i wypoczynkowego spędzenia czasu.
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” współfinansowanego ze środków otrzymanych od Miasta Kutno.
Tekst: Stanisława Augsburg
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Poezja sercem pisana - życie i twórczość Julii Hartwig
UTW
 W czwartek 3 kwietnia 2025 r. w Dworku Modrzewiowym w ramach cyklu ,,Porozmawiajmy o literaturze” odbyło się spotkanie pt. „Poezja sercem pisana – życie i twórczość Julii Hartwig”. Grupa „Metafora” przedstawiła najważniejsze informacje dotyczące życia, działalności i twórczości poetki urodzonej 14 sierpnia 1921 roku w Lublinie. Zaprezentowano wybrane wiersze m.in. „Był taki dzień jak dzisiaj…”, „Wielkanoc”, „Dzień Wniebowstąpienia”, „Paryż”, „Siła i słodycz”, „Obudź się”, „Spojrzenie”.
Julia Hartwig – Międzyrzecka to znakomita polska poetka, eseistka, autorka powieści, w tym literatury skierowanej do dzieci i młodzieży. Znana jest również jako tłumaczka literatury autorów angielskich (m.in. Marianne Moore czy Allen Ginsberg) oraz francuskich (m.in. Guillaume Apollinaire i Blaise Cendrars).
Za pierwszy, debiutancki utwór Julii Hartwig uznaje się wiersz zgłoszony do międzyszkolnego pisma literackiego „W Słońce” w 1936 roku. Poetka pisała wiersze w czasie studiów i nawet pokazała je Czesławowi Miłoszowi. Jest autorką poematów pisanych prozą – „Mówiąc nie tylko do siebie” (2003). Pisała szkice, monografie i tłumaczenia, a nawet książki dla dzieci – „Pierwsze przygody Poziomki” wydane w 1961 roku. Jej utwory były tłumaczone na wiele języków: francuski, angielski, niemiecki, włoski, rosyjski, grecki, węgierski, fiński, litewski, serbski, holenderski, flamandzki. Debiutancki tomik poezji Julii Hartwig – „Pożegnania” – ukazał się dopiero w 1956 roku. Kolejne najważniejsze tomiki poezji to: „Czuwanie” (1978), „Obcowanie” (1987), „Czułość” (1992), „Zobaczone” (1999), „Nie ma odpowiedzi” (2001), „Błyski” (2002), „Bez pożegnania” (2004), „Jasne niejasne” (2009), „Gorzkie żale” (2011) oraz „Zapisane” (2013).
Dom rodzinny miał istotny wpływ na jej wrażliwość artystyczną i kulturalną. Czerpała inspiracje z filozofii, malarstwa, historii i własnych doświadczeń. Poezja jest pełna refleksji nad ludzkim losem, przemijaniem i codziennością. Jej styl wyróżnia się oszczędnością środków, precyzją i głębią myśli.
Julia Hartwig wielokrotnie była doceniana, m.in. Nagrodą ZAiKS u (1976), Nagrodą Polskiego Pen Clubu – dwukrotnie (1979 i 1997), Nagrodą Wilder Prize w USA (1986), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), Medalem Gloria Artis (2005), Francuskim Orderem Oficera Legii Honorowej (2016), Nagrodą Ministra Kultury za całokształt twórczości (2001), Nagrodą Poetycką im. Wisławy Szymborskiej (2014) i in. Czterokrotnie nominowano ją do Nagrody Nike.
Julia Hartwig zmarła 13 lipca 2017 roku w Pensylwanii, a urna z jej prochami została złożona na Cmentarzu Powązkowskim w jednym grobie z jej mężem Arturem Międzyrzeckim.
Wyboru najważniejszych faktów, ciekawostek oraz wierszy bohaterki spotkania dokonała Elżbieta Żółtowska.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wieczór baletowy w Teatrze Wielkim w Łodzi
UTW
 W dniu 29 marca 2025 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Wielkiego w Łodzi uczestniczyli w wyjątkowym wydarzeniu – dwuczęściowym wieczorze baletowym. Było to połączenie muzyki do „Bolera” Maurice'a Ravela z uwielbianą przez publiczność kantatą Carla Orffa „Carmina Burana”.
„Bolero” zostało skomponowane przez Maurice’a Ravela w 1928 roku na specjalne zamówienie tancerki Idy Rubinstein. To pełen ekspresji i miłości taniec. Utwór rozpoczyna się delikatnie od rytmu granego na werblu. Przez 17 minut dynamika utworu narasta, mimo iż rozwija się tylko jeden, 18-taktowy temat, grany coraz głośniej przez różne instrumenty. W najgłośniejszych fragmentach słychać wyraźnie instrumenty dęte blaszane i kotły. W finale tematu gra już 26 instrumentów i kończy się eksplozją dźwięku, która pozostawia słuchaczy pod wrażeniem niepowtarzalnej atmosfery i mistrzostwa kompozytorskiego Ravela.
Kantata sceniczna „Carmina Burana” skomponowana przez Carla Orffa w 1937 roku została oparta na średniowiecznym zbiorze pieśni. Utwór muzyczny rozpoczyna się prologiem, w którym autor skarży się na zmienność losu i zależność człowieka od kaprysów fortuny. Pierwsza część, to pieśni mówiące o budzeniu się wiosny, która rozbudza tęsknotę za miłością. Druga część, wysławia przyjemności życia, biesiadowanie a jej zakończeniem jest hymn do Bachusa. Natomiast trzecia część to gra miłosna. Jej kulminacją jest pochwała bogini miłości - Wenus. Całość zamyka nawiązanie do treści prologu – skargi na niestałość łask fortuny.
Ucztę muzyczną w wykonaniu Orkiestry Teatru Wielkiego w Łodzi pod dyrekcją Piotra Sułkowskiego dopełnili soliści, Chór Teatru Wielkiego, Chór Dziecięco-Młodzieżowy oraz główny bohater - Zespół Baletowy. Nad choreografią czuwał Jacek Przybyłowicz (Bolero) oraz Tomas Juronics (Carmina Burana). Był to wyjątkowy wieczór, pełen dużych emocji, niezapomnianych wrażeń artystycznych i przeżyć duchowych.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wielkanocne ozdoby - tworzenie różną techniką
UTW
Wyjazd edukacyjny do Teatru Ateneum w Warszawie na spektakl Uciekinierki
UTW
 W pierwszym dniu kalendarzowej wiosny, 21 marca 2025 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Ateneum w Warszawie mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć komedię „Uciekinierki”, napisaną przez duet autorski Pierre Palmade & Christophe Duthuron.
Margot (Sylwia Zmitrowicz), po 20 latach monotonnego życia rodzinnego, niedoceniana i niczym służąca dla dorosłych dzieci, decyduje się opuścić dom, by wreszcie spróbować żyć na swoich zasadach. W tym samym czasie Claude (Magdalena Zawadzka) opuszcza dom spokojnej starości „Gladiolus”, w którym została umieszczona przez swego syna „dla jej dobra, na próbę”, bo energiczna i jeszcze pełna życia czuje, że zanudzi się tam na śmierć. Margot ucieka przed rodziną z dwiema walizkami i ogromnym plecakiem wypełnionymi rzeczami, niekoniecznie cennymi czy niezbędnymi ale bardziej sentymentalnymi. Claude natomiast pozostawia za sobą nudne życie i smutnych ludzi i ucieka w pośpiechu z maleńkim bagażem podręcznym, aż by się chciało rzec prawie pustym. Obie bohaterki, w środku nocy, dosłownie stają sobie na drodze w realizacji marzeń o nowym życiu. Rozpoczyna się seria emocjonujących przygód. Czy mimo różnicy wieku, różnych charakterów i bagażu doświadczeń uciekinierki mają szanse na przyjaźń? Czy Margot zdoła uwolnić się od „okupacji” i walki w „ruchu oporu”, bo „mija termin ważności”? Czy Claude powróci do nudnego ale spokojnego, stabilnego, bezpiecznego życia w domu spokojnej starości?
„Uciekinierki” to pełna emocji i humoru komedia w reżyserii Wojciecha Adamczyka. Wspaniała gra aktorska Magdaleny Zawadzkiej i Sylwii Zmitrowicz na długo pozostaną w naszej pamięci. Historia bohaterek komedii to piękna lekcja życia, aż by się chciało powiedzieć „samo życie”.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Czwartkowe spotkanie z poezją Anny Buchalskiej
UTW
 W dniu 20 marca 2025 r. w Dworku Modrzewiowym miało miejsce pierwsze spotkanie z cyklu „poezja życiem malowana”.
Naszym gościem była poetka , mieszkanka Kutna Anna Buchalska, autorka 6 tomików poezji: „Ścieżką przez szarość”, „Klucz”, „Łzy. Łezki. Arabeski”, „Szeptem”, „Drobnostki” i „Do jutra”.
Podczas spotkania mogliśmy dojrzeć bogactwo i piękno prezentowanej poezji. Dzięki wierszom, czytanym przez autorkę i uczestników spotkania, zobaczyliśmy, jak niewiele potrzeba słów, by wyrazić uczucia i pokazać różne tajniki ludzkiego życia. Stało się to możliwe, dzięki całej gamie środków stylistycznych, niepowtarzalnym epitetom: „papierowy świat”, „dyżurna zgłoska”, porównaniom: „być, jak gałązka licha”, a przede wszystkim przenośniom i personifikacjom: „kąty odrzuconych słów”, „wykrzyknik w przydeptanych kapciach krzyczy…”, „... pudło… rzeźbione życiem”, „łza… nie powie dlaczego zmienia świat”.
W tomiku „Ścieżką przez szarość” czytamy w Posłowiu, że w wierszach poetka: „nie ubiera myśli w słowa dla potrzeb poezji”, lecz „wyraża uczucia dla wolności ducha”.
Zaletą jej twórczości jest przenikliwość. Poetka nie tylko obserwuje, ale wnika w głąb tego, co widzi. Utwory swą prostotą, a jednocześnie jasnością przekazu, pozwalają odnaleźć nam własne uczucia i przemyślenia. Zachęca, byśmy zatrzymali się chociaż na chwilę i docenili to, co mamy.
Tomik „Do jutra”, któremu na spotkaniu poetka poświęciła najwięcej czasu, ukazuje piękno, ukryte w codzienności.
Podkreśla, że momenty, nieistotne tylko z pozoru, pozostawiają w pamięci najtrwalsze ślady, bo „… jakich kolorów używamy, w takich będą nas wspominać”. Ważne, by trwać, by pomimo lęku i wątpliwości, czekać na kolejny dzień.
Spotkanie przebiegało w ciepłej atmosferze i to nie dlatego, że herbata była, jak zwykle pyszna i gorąca.
Zarząd dziękuje Pani Annie Buchalskiej za to, że kolejny już raz, zechciała podzielić się wyjątkowością swojej poezji i pozwoliła zajrzeć za kurtynę swej duszy.
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
 W dniu 18 marca 2025 r. w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład Pana Pawła Łuczaka, Prezesa ECO Kutno pt. „Quo vadis energetyko?”. Studenci SUTW wysłuchali informacji dotyczących podstawowych źródeł z jakich pozyskiwana jest energia elektryczna (węgiel kamienny, węgiel brunatny, ropa naftowa, gaz ziemny) oraz odnawialnych źródeł energii – OZE (energia wiatrowa, słoneczna i hydroelektryczna, energia oceanów i geotermalna, biomasa i biopaliwa). Przedstawiono, jak na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat zmieniał się udział % energii z poszczególnych surowców w ogólnej wartości produkcji energii elektrycznej. Odchodzimy od paliw kopalnych na rzecz OZE. Nie możemy zapomnieć, że na wielkość produkcji z OZE ma wpływ m.in. ilość dni wietrznych i siła wiatru, ilość dni słonecznych, a co najważniejsze ,,magazynowanie energii”. W jakim kierunku pójdzie nasza energetyka? Które źródła energii będą najbardziej ekonomiczne i przyjazne dla środowiska? A może energia z atomu?
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
W ważnym marcowym dniu - montaż poezji i piosenek z okazji Święta Kobiet
UTW
Wycieczka edukacyjna do zabytkowego młyna
UTW
 Właśnie mija rok od poprzednich wycieczek (2 grupy) do zabytkowego młyna. W dniu 11 marca 2025 roku wraz ze szczególnym gościem Panem Jackiem Boczkają - Zastępcą Prezydenta Miasta Kutno, studenci SUTW (20 osób) mieli po raz kolejny niecodzienną możliwość goszczenia w starych murach młyna. Obecnie właścicielami są Aurelia i Stanisław Jujkowie, którzy przybliżyli nam historię zakładu oraz co mieściło się kiedyś w poszczególnych częściach zespołu budynków a także niektóre ciekawe smaczki.
Młyn A&S Jujka mieści się w Kutnie przy ul. Kochanowskiego 4 i został zbudowany w latach 1908-1909. Architekt stworzył wspaniałe dzieło, bardzo nowoczesne jak na ówczesne czasy. Fundamentem budynków na tym niegdyś podmokłym terenie nad rzeką Ochnią, są drewniane bale wbite głęboko w ziemię. Mimo iż młyn ma już| ok. 115 lat i narażony jest na ciągłe drgania, jego ściany nie rysują się i nie pękają. Młyn początkowo napędzał silnik koksowo-gazowy o mocy 160 KM, jednak w latach 30. zamontowano silnik elektryczny, który był w stanie przemielić 80 ton zboża na dobę. W dwudziestoleciu międzywojennym młyn należał do firmy Antoni Oliński i Spółka. W 1929 roku w kutnowskim młynie Komisja Ministerstwa Rolnictwa przeprowadziła próbny przemiał żyta i uzyskano nowy typ mąki – mąkę żytnią typ 580, który wpisano do Polskich Norm. Po II wojnie światowej młyn został upaństwowiony i został własnością Państwowych Zakładów Zbożowych. Miał wówczas 28 par walców w tym 18 par przedwojennych i zdolność przemiałową ok. 140 ton zboża na dobę.
Od 2 lutego 1998 funkcjonuje tu Młyn A&S Jujka, której właścicielami są Aurelia i Stanisław Jujkowie. Od 27 lat rozwijają swój zakład i wdrażają nowoczesne technologie. Uczestnicy wycieczki mieli możliwość prześledzić cały proces technologiczny od czyszczenia poprzez rozdrabnianie ziaren i mielenie między obracającymi się walcami. Następnie mąka przechodziła przez sita o różnej gęstości. Zobaczyliśmy również magazyn, w którym mąka pakowana była w worki do sprzedaży dla odbiorców hurtowych. W dalszej części była taśma na której pakowane były różne rodzaje mąki w torebki dla klientów detalicznych. Zakład produkuje między innymi mąkę tortową, luksusową, poznańską, wrocławską, krupczatkę, chlebową, graham, razową, otręby spożywcze i kaszę mannę. W młynie procesowi obróbki poddawane jest również żyto, z mąki którego możemy zrobić wspaniały zakwas do chleba lub na pyszny żur. Jednak z racji wspaniałych ziem w naszej okolicy głównym skupowanym zbożem jest pszenica.
Wycieczka była wspaniałym edukacyjnym przeżyciem, poznaliśmy jak powstaje produkt finalny, który kupujemy w sklepie. Właściciele tego młyna Państwo Aurelia i Stanisław Jujkowie dbają o ten wspaniały zabytek i całe swoje serce wkładają by poprzez nowoczesny park maszynowy i kontrolę jakości ich produkty były na wysokim poziomie. Odbiorcami są nie tylko klienci z całego kraju ale i z Francji. Za wysoką jakość produktów w lutym 2023 roku z okazji 25 lecia firmy, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi przyznał Państwu Aurelii i Stanisławowi Jujkom odznaczenie Zasłużony dla rolnictwa.
Obecnie przeprowadzana jest przy nadzorze konserwatora zabytków, renowacja starych zabytkowych cegieł, z których zbudowany jest młyn.
Bardzo miłą niespodzianką od Właścicieli były upominki w postaci firmowych produktów dla każdego z uczestników wycieczki.
W imieniu Rady Słuchaczy SUTW - organizatora i pomysłodawcy wycieczki, serdeczne podziękowania za gościnę Pani Aurelii Jujce - Właścicielowi młyna złożyła Irena Tomczak oraz przekazała drobny upominek.
Tekst: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Apetyt na zdrowie w komorze normobarycznej
UTW
 W dniu 8 marca 2025 r. studenci mieli możliwość skorzystania z tlenoterapii w komorze normobarycznej. Właściciele Centrum Medycznego DERMEX – Przychodni Specjalistycznej w Kutnie skierowali od naszego Stowarzyszenia ofertę bezpłatnej promocyjnej tlenoterapii normobarycznej dla określonej liczby osób.
Na uczestników z okazji Dnia Kobiet czekała niespodzianka. Były życzenia, szampan i czekoladki.
Pobytowi w komorze towarzyszyła prelekcja oraz filmy o zaletach tlenoterapii. Podwyższone parametry ciśnienia w komorze (1500hPa), zwiększone stężenie tlenu (38-40%), wodoru (0,5%), dwutlenku węgla (1-2%), wilgotność powietrza ok. 60% przy temperaturze ok. 23℃ powodują, że tlen szybko wnika do tkanek i komórek. Pobyt w komorze normobarycznej pomaga w leczeniu wielu schorzeń m.in. wspomaga odnowę tkanek przy gojeniu ran, poparzeń, leczeniu astmy, nadciśnienia, cukrzycy, miażdżycy.
Wysokie natlenienie organizmu w czasie pobytu w komorze normobarycznej, pozwala uciąć sobie nawet krótką drzemkę.
Dziękujemy!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska i Mariola Żebrowska
Zebranie starostów sekcji działających w SUTW
UTW
Zajęcia sekcji plastycznej
UTW
Jak poprawić nasz słuch
UTW
 W dniu 6 marca 2025 r., w ramach cyklu spotkań prozdrowotnych, gościliśmy Panią Martę Wojciechowską przedstawicielkę firmy Geers Dobry Słuch. Firma ta jest liderem na rynku oferującym liczne rozwiązania dla osób dotkniętych niedosłuchem. Wysłuchaliśmy wykładu pt. „Jak poprawić nasz słuch?”.
Zwrócono uwagę dlaczego słuch jest tak ważnym zmysłem człowieka, podkreślono jego rolę w rozwoju mowy i komunikacji, odbieraniu bodźców, zachowaniu zdrowia psychicznego oraz poczucia bezpieczeństwa. Uszkodzenia słuchu mogą być wrodzone, mechaniczne, po przebytych chorobach, przyjmowanych lekach, przebywaniu w hałasie oraz związane z wiekiem. Niedosłuch może powodować wstyd w przyznaniu się do istniejącego problemu. Wskutek tego pogłębia się depresja, stany lękowe, izolacja oraz wycofywanie się z codziennej aktywności. Narastają skutki ekonomiczne – spadek wydajności pracy, trudności w podjęciu oraz kontynuacji pracy na stanowiskach wymagających sprawności narządu słuchu. Podczas spotkania przekazano sposoby jak rozpoznać, że osoba z naszego otoczenia ma niedosłuch. Bardzo ważne jest badanie audiometryczne, a w przypadku stwierdzenia niedosłuchu noszenie aparatu, na który można ubiegać się o dofinansowanie.
Dbajmy o swój słuch, unikajmy hałasu i badajmy się by poprawić komfort swojego życia.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Tłusty czwartek na ludowo
UTW
 W dniu 27 lutego 2025 roku w kawiarence Dworku Modrzewiowego odbyło się spotkanie gości i słuchaczy SUTW pt. „Tłusty czwartek na ludowo”. Tłusty czwartek to dzień, w którym świętowano odejście zimy i nadejście wiosny. Dawniej ucztowanie opierało się na jedzeniu tłustych mięs a zagryzkę stanowiły pączki przygotowywane z ciasta chlebowego i nadziewane słoniną. Do naszych czasów przetrwała tradycja ale już zmodyfikowanych pączków. Nie są jak dawniej z ciężkiego ciasta polane skwarkami, ale słodkie i puszyste z lukrem lub pudrem i nadzieniem głównie z marmolady, dżemu różanego a ostatnio kreatywność nie zna granic – czekolada, toffi, adwokat, pistacje. Również w naszej kawiarence zagościły słodkości. Zebrani goście wysłuchali przygotowanych przez Grupę sekcji literackiej METAFORA krótkich historyjek obrazujących dawne zwyczaje, życie i pracę na wsi, wiejskie zabawy, zachowania ludzi i ich relacje oraz uczucia. Między prezentowanymi historyjkami wspólnie śpiewano piosenki ludowe ze Śpiewnika SUTW takie jak: „Karolinka”, Jadą goście jadą”, „Gęsi za wodą”, „Chłopaki, chłopaki”, „Kukułeczka”, „W moim ogródeczku”, „Pognała wołki”, „W zielonym gaiku”.
Obecnie czasy bardzo się zmieniły. Inaczej wygląda życie i praca na wsi i w mieście. Mało jest zabaw wiejskich z typowo ludową muzyką, młodzież nie zna starych zwyczajów i piosenek ludowych. Spotkania w długie wieczory, sprzyjające zawieraniu nowych znajomości, śpiewaniu piosenek i zabawie, zastąpione zostały mediami społecznościowymi. Królują dyskoteki z głośną muzyką oraz z przebojami disco polo.
Dopóki jeszcze możemy i pamiętamy to przekazujmy młodemu pokoleniu naszą tradycję, zwyczaje i piosenki ludowe.
Tekst i zdjęcia: Stefania Szadkowska
Ach, cóż to był za bal
UTW
Twórczość literacka słuchaczy SUTW
UTW
 W czwartek 20 lutego 2025 r. w Dworku Modrzewiowym odbyło się spotkanie poświęcone twórczości literackiej słuchaczy SUTW i uczestników Międzypokoleniowego Pleneru Malarskiego „Barwy Jesieni 2024”.
Zebrani wysłuchali:
• wierszy Danuty Kustosik m.in. „Kołysanka jesienna”, „Uroki jesieni”, „Nasza jesień”,
• wierszy Marii Stępniak m.in. „Chwała ci, miasto moje!”, „Oblicze jesieni”,
• opowiadania Marleny Kluk „Jesienne liście”, wiersza „Zawirowanie” będącego jak obraz słowem malowany,
• wiersza Róży Banasiak „Przemijanie” oraz opowiadania „Bez Parasola” będącego wspomnieniem ze spaceru wśród leżących jesiennych liści,
• opowiadania Wandy Koperskiej „Jesienna bajka” ukazującego rolę jaką mają do spełnienia Pani Jesień i skrzaty mieszkające w dębowym domu (malowanie liści na różne kolory, przygotowywanie się leśnych ptaków i zwierząt do zbliżającej się zimy - robienie zapasów z owoców, warzyw i nasion) oraz kolejnego opowiadania „Historyjka o warzywach i owocach” będącego wspaniałą reklamą - ile i jakie witaminy mają poszczególne produkty oraz ich rola jaką spełniają w prawidłowym rozwoju dzieci,
• wierszy Krystyny Barańskiej „Przyroda”, „Miłość w jesieni życia”, „O seniorach z uczuciem”,
• opowiadania Elżbiety Żółtowskiej „Jesienna wyprawa” opisującego nie tylko ogrom wrażeń z jesiennej wycieczki rowerem wśród kolorowych liści, gdzieś kwitnących jeszcze kwiatów, odlatujących ptaków, ale to z czym jesień się kojarzy. Są to wspomnienia z młodych lat – ogród, brzozy, sad pełen malinówek, renet i gruszek idealnych na przetwory. Jesień to mieszanka cukru, zapach przypraw i owoców zanurzonych w przetworach oraz gorąca herbata z malinami w długie, chłodne wieczory.
Wysłuchaliśmy tylko niewielkiej części wierszy i opowiadań o tematyce jesiennej, które wraz ze zdjęciami obrazów malarskich znajdą się w przygotowywanym wydawnictwie poplenerowym.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Konstanty Ildefons Gałczyński
UTW
 W czwartek 13 lutego 2025 r. w Dworku Modrzewiowym w ramach cyklu ,,Porozmawiajmy o literaturze” odbyło się spotkanie poświęcone poezji Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Członkowie i sympatycy Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku wysłuchali przygotowanych przez grupę sekcji literackiej „Metafora” (St. Augsburg, J. Baranowska-Komorowska, M. Chruścielska, D. Kawka, J. Kicała-Kowalczyk, M. Kluk, B. Ratajczyk, E. Żółtowska) najważniejszych informacji dotyczących życia, działalności i twórczości poety. W styczniu bieżącego roku minęła 120 rocznica urodzin poety najbardziej znanego za sprawą humoresek Teatrzyk Zielona Gęś, w której pojawiła się bogata galeria postaci takich jak Porfirion Osiełek, Hermenegilda Kociubińska czy Zielona Gęś. Teksty jego wierszy wykorzystywane były w kabaretach m.in. Kabaret Olgi Lipińskiej, w filmach („Pieśń o żołnierzach z Westerplatte” – Czterej pancerni i pies) oraz w piosenkach np. „Dzikie wino” (Magda Umer), „Dzięcioł i dziewczyna” (Maryla Rodowicz) i „Ocalić od zapomnienia” (Marek Grechuta).
Grupa „Metafora” przedstawiła zarówno znane jak i te mniej znane wiersze wybrane przez Danutę Kawkę. Wysłuchaliśmy m.in. wiersza poświęconego matce poety „Spotkanie z matką”, dedykowanego żonie Natalii „Siódme niebo” czy też wyrażającego miłość do ukochanej Warszawy z dnia na dzień piękniejszej po zniszczeniach wojennych „Mariensztackie szaleństwo”. Refleksyjne i liryczne wiersze „Moja poezja”, „Boję się zostać wieszczem”, „Dzika róża”, „Prośba o wyspy szczęśliwe” oraz fraszka „O naszym gospodarstwie” ukazały szeroki wachlarz tematyki.
Wiersz „Już kocham cię tyle lat” był jakby zapowiedzią święta zakochanych:
„Już kocham cię tyle lat
Na przemian w mroku i w śpiewie,
Może to już jest osiem lat,
A może dziewięć – nie wiem.
Splatało się, zmierzchło – gdzie ty a gdzie ja,
Już nie wiem – i myślę w pół drogi,
Że tyś jest rewolta i klęska i mgła
A ja to twe rzęsy i loki.”
Czwartkowe spotkanie z poezją zakończyła IX Pieśń wchodząca w skład cyklu 10 pieśni, podsumowujących pracę pisarską i uznawany za testament poetycki Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego:
„Chciałbym i mój ślad na drogach
Ocalić od zapomnienia”.
Spotkanie z poezją Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego było pierwszym z cyklu ,,Porozmawiajmy o literaturze”. Zapraszamy już na kolejne, w każdy drugi czwartek miesiąca.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
 W dniu 11 lutego 2025 roku w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie, studenci SUTW wysłuchali wykładu edukacyjnego pt. ,,Renta wdowia”. Naszym gościem była Pani Marta Michalska-Miklas - doradca emerytalny w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w Kutnie.
Renta wdowia to nowe świadczenie, które weszło w życie od 1 stycznia 2025 roku i można już składać wnioski. Jednak wypłata świadczeń w zbiegu z rentą rodzinną nastąpi nie wcześniej niż od 1 lipca 2025 roku.
Aby otrzymać rentę rodzinną łącznie z własnym świadczeniem, wdowa/wdowiec musi spełnić wszystkie poniższe warunki:
• mieć co najmniej 60 lat (kobieta) lub 65 lat (mężczyzna),
• do dnia śmierci małżonka pozostawać z nim we wspólności małżeńskiej,
• nabyć prawo do renty rodzinnej po zmarłym małżonku nie wcześniej niż w dniu ukończenia 55 lat (kobieta) lub 60 lat (mężczyzna),
• nie pozostawać obecnie w nowym związku małżeńskim.
Przedstawione zostały warunki jakie należy spełnić aby otrzymać rentę w zbiegu z rentą rodzinną i różne warianty wysokości pobierania tego świadczenia. Zwrócono uwagę co nie jest wliczane do limitu połączonych świadczeń. Można łączyć świadczenia z różnych organów emerytalnych lub rentowych. Suma świadczeń w zbiegu z rentą rodzinną nie może przekroczyć trzykrotność najniższej emerytury, która obecnie wynosi 1780,96. Oznacza to, że maksymalna wysokość świadczeń wypłacanych w zbiegu może wynosić 5342,88 brutto (3x1780,96). Od lipca świadczenie to będzie powiększone o marcową waloryzację. Wnioski o rentę wdowią można składać elektronicznie, osobiście, za pomocą ustanowionego pełnomocnika lub przesłać pocztą.
Temat wykładu spotkał się z dużym zainteresowaniem słuchaczy. Było dużo pytań, na które doradca szczegółowo odnosiła się do konkretnych sytuacji.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Czy to tylko przeziębienie
UTW
 W dniu 6 lutego 2025 r., w ramach cyklu spotkań o zdrowiu, gościliśmy dr inż. Celinę Marciszewską, Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Kutnie, z wykładem pt. Czy to tylko przeziębienie?. Tematem prelekcji była analiza stanu epidemiologicznego chorób sezonowych szerzących się drogą kropelkową, często utożsamianych z przeziębieniami.
Podczas spotkania omówiono aktualną sytuację epidemiologiczną w powiecie kutnowskim, uwzględniając zachorowania na grypę, RSV oraz Covid-19. Dodatkowo przedstawiono statystyki i zagrożenia związane z takimi chorobami jak krztusiec, ospa wietrzna i półpasiec. Wskazano również skuteczne metody zapobiegania infekcjom, podkreślając kluczową rolę higieny, zdrowego stylu życia oraz regularnych szczepień ochronnych, szczególnie zalecanych osobom starszym. Eksperci podkreślili, że szczepienia pozostają najskuteczniejszym narzędziem w walce z chorobami zakaźnymi.
Prowadząca spotkanie, lek. med. Danuta Szubska, uzupełniła wykład o szczegółowe omówienie objawów grypy i chorób grypopodobnych, zwracając uwagę na różnice w symptomach poszczególnych infekcji. Duże zainteresowanie uczestników sprawiło, że w dyskusji poruszono również temat szczepień ochronnych dla dzieci i młodzieży. Szczególną uwagę poświęcono programowi szczepień przeciwko wirusowi HPV, który obecnie realizowany jest w szkołach i skierowany do dzieci w wieku 9–14 lat.
Wydarzenie spotkało się z dużym zainteresowaniem, co potwierdza rosnącą świadomość społeczną na temat profilaktyki zdrowotnej. Dziękujemy wszystkim uczestnikom za aktywny udział i zachęcamy do śledzenia kolejnych spotkań poświęconych ochronie zdrowia.
Tekst: M. C.
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wyjazd edukacyjny do Teatru Wielkiego w Łodzi na operę Holender tułacz
UTW
 W dniu 2 lutego 2025 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Wielkiego w Łodzi mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć jedną z rzadziej wystawianych oper Richarda Wagnera ,,Holender tułacz”. Libretto opery w trzech aktach zostało oparte na opowiadaniu Heinricha Heinego, opisującym jedną z legend skandynawskich. Wagner jednak nieco zmienił pierwotną wersję legendy, nadając swojej operze podtytuł „opera romantyczna”. Akcja rozgrywa się około 1600 roku u wybrzeży Norwegii. Opowiada o przeklętym żeglarzu Holendrze (Krzysztof Szumański) skazanym na tułaczkę po nieznanych morzach, przynosząc zgubę i nieszczęście. Tylko raz na siedem lat może przybić do brzegu i na suchym lądzie musi poszukać kobietę (Senta – Agnieszka Hauzer), która pokocha go prawdziwą miłością i zostanie mu wierną aż po grób. Tylko dzięki jej uczuciu skończy się jego tułaczka. Czy znajdzie wierną żonę? Czy uwolni się od klątwy?
Spektakl wyreżyserował niemiecki reżyser Herbert Adler, natomiast scenografię stworzył Austriak Dietmar Solt. Stworzenie dekoracji było zadaniem szczególnie trudnym, gdyż akcja opery rozgrywa się niemalże w całości na brzegu morza, na którym zacumowany jest żaglowiec-widmo. Ważną rolę odegrał pokaz multimedialny ukazujący bezkresne morze, sztorm, burzę z piorunami czy obraz groźnego żaglowca widmo.
Uwertura pełna grozy i tajemniczości, dźwiękami odmalowywała szalejącą na morzu burzę. Inny charakter miała natomiast muzyka towarzysząca piosenkom śpiewanym przez dziewczęta czekające na powrót z morza swoich ukochanych. Wspaniałe arie chórów np. świętujących szczęśliwy powrót żeglarzy, arie w wykonaniu głównych bohaterów, perfekcyjne, pełne ekspresji i napięcia wykonanie muzyczne przez orkiestrę Teatru Wielkiego w Łodzi pod dyrekcją Rafała Janiaka i dopełnione pokazem multimedialnym sprawiło, że spektakl został nagrodzony owacją na stojąco.
Ciekawostką zasługującą na wzmiankę są dekoracje i kostiumy do spektaklu ,,Holender tułacz” pochodzące z oryginalnej produkcji Festiwalu Richard Wagner Festival Wels (Austria) i podarowane Teatrowi Wielkiemu w Łodzi.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Inauguracja roku akademickiego 2025
UTW
W dniu 21 stycznia 2025 roku w Centrum Teatru Muzyki i Tańca odbyła się inauguracja nowego roku akademickiego 2025. Uroczystość rozpoczęło wspólne odśpiewanie hymnu SUTW z sekcją chóru pod artystyczną opieką Joanny Śmiałkowskiej. Przewodnicząca Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku Jolanta Baranowska–Komorowska powitała gości i studentów. Zaproszony Zastępca Prezydenta Miasta Kutno Pan Zbigniew Wdowiak złożył słuchaczkom i słuchaczom życzenia czerpania radości z pogłębiania wiedzy w sekcjach edukacyjnych, w sekcjach usprawniających fizyczność i poprawiających jakość życia oraz w sekcjach rozwijających różne pasje i kreatywność.
Następnie odbył się wykład inauguracyjny pt. „Napoleon a sprawa polska - ,,biała” i ,,czarna” legenda cesarza Francuzów”, wygłoszony przez historyka Pana mgr Przemysława Zawadzkiego. Prelegent przedstawił sytuację Polski pod trzema zaborami na przełomie XVIII i XIX wieku, rosnącą rolę Francji pod rządami Napoleona Bonaparte i jego politykę. Nakreślono poparte wieloma faktami znaczenie utworzonych Legionów Polskich we Włoszech, które biorąc mężnie udział u boku wojsk francuskich wierzyli, że walczą o wolność i niepodległość Polski. Wskutek porozumienia 7 lipca 1807 roku w Tylży cesarza Napoleona Bonaparte i Aleksandra Romanowa ustanowiono Księstwo Warszawskie jedynie na niewielkim obszarze sprzed zaborów co rozczarowało Polaków. Negocjując z Aleksandrem I, poszedł na duże ustępstwa, by osiągnąć inne cele – ważniejsze z perspektywy Francji i jego własnych planów. Księstwo nie było „polskie”, ale „warszawskie”. Niestety niepodległość trwała bardzo krótko, bo tylko do 1815 roku. Główną przyczyną upadku Księstwa Warszawskiego była przegrana Napoleona w drugiej kampanii rosyjskiej w 1812 roku.
Na zakończenie wykładu prelegent przedstawił białą i czarną legendę cesarza Francuzów, co jest faktem
a co tylko wiarą przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Czy tylko u boku Napoleona mieliśmy szansę na odzyskanie niepodległości? Wiara w jego potęgę została nawet zapisana przez Józefa Wybickiego w tekście Pieśni Legionów Polskich we Włoszech zwanej Mazurkiem Dąbrowskiego a będącej hymnem Polski.
A może żołnierze Legionów zostali wykorzystani przez Napoleona do własnych celów, nie dając im nic w zamian (wysłał na pewną śmierć na Santo Domingo)?
Napoleona Bonaparte nie da się przedstawić jednoznacznie pozytywnie lub negatywnie. Jego sukcesy militarne czy polityczne oraz reformy i pomysły przetrwały do czasów współczesnych np. Kodeks Napoleona.
Inauguracja roku akademickiego 2025 stała się faktem. To już 18. rok Stowarzyszenia.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska
Rekrutacja na rok akademicki 2025
UTW
 W dniach 7 – 9 stycznia 2025 r. w Dworku Modrzewiowym odbyła się rekrutacja długoletnich oraz nowych członków na rok akademicki 2025. Będą oni mogli skorzystać z bogatej oferty zajęć intelektualnych, kulturalnych i manualnych m.in.: język angielski, historia, geografia, sekcja literacka, rękodzieło, plastyka, teatr, chór. Dla osób lubiących aktywne spędzanie wolnego czasu w ruchu oraz dbających o sprawność fizyczną i nie tylko, polepszające jakość życia przygotowano ofertę zajęć usprawniających psychikę i fizyczność m,in.: gimnastykę usprawniającę, jogę, taniec, ćwiczenia na krześle, aerobik, nordic walking, basen, psychologię i informatykę. Jak co roku, zaplanowano interesujące tematy na comiesięczne wykłady z dziedziny historii, literatury, ochrony środowiska, polityki społecznej. Bardzo dużym zainteresowaniem wśród członków SUTW cieszą się wyjazdy edukacyjno-kulturalne do teatrów na spektakle, koncerty i opery, a także wyjazdy turystyczne.
Do zobaczenia na zajęciach!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Koncert sylwestrowo noworoczny Hiszpańska Dusza w Teatrze Wielkim w Łodzi
UTW
 W dniu 5 stycznia 2025 roku studenci SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Wielkiego w Łodzi mieli niecodzienną przyjemność uczestniczyć w koncercie sylwestrowo-noworocznym Hiszpańska Dusza.
Fragmenty znanych oper, których akcja toczy się w Hiszpanii np. Carmen (Georges Bizet), Cyrulik Sewilski (Gioacchino Rossini), utwory inspirowane hiszpańskim folklorem, a zwłaszcza tradycyjnymi tańcami hiszpańskimi, Taniec ognia z baletu Czarodziejska miłość (Manuel de Falla) i wiele innych porwały każdego widza bez reszty i pozwoliły poczuć klimat i urok hiszpańskiej fiesty. Byliśmy świadkami jak po mistrzowsku została wykonana przez łódzkich artystów Barcelona (oryginalne wykonanie - Freddie Mercury i Monserrat Caballe), oficjalna piosenka Letnich Igrzysk Olimpijskich 1992 w Barcelonie, która w symboliczny sposób połączyła operę z klubami piłkarskimi Real Madryt i FC Barcelona. Wspaniałe tańce w wykonaniu grupy baletowej oraz solistów pozwoliły jeszcze bardziej poczuć klimat zabawy i tradycji. Dopełnieniem były zmieniające się obrazy świetlne miast i krajobrazów Hiszpanii, malarstwa artystów m. in. Pablo Picasso, Francisco Goya oraz czołowych zawodników z klubów piłkarskich.
Ten starannie przygotowany program został wykonany przez Solistów (Patrycja Krzeszowska, Aleksandra Borkiewicz-Cłapińska, Monika Ledzion-Porczyńska, Paweł Skałuba, Adam Szerszeń, Przemysław Rezner, Pepe Diaz, Rainer Maria Nero – gitara), a także artystów Chóru, Baletu i Orkiestry Teatru Wielkiego w Łodzi pod batutą Marcina Mirowskiego.
Uczestnictwo w koncercie było wspaniałą ucztą dla duszy i rozpoczęciem w wielkim stylu i tanecznym krokiem Nowego 2025 roku.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Marek Rojewski i Michał Sinior
Uroczyste zakończenie roku akademickiego 2024
UTW
 W dniu 17 grudnia 2024 roku w Sali widowiskowej Centrum Teatru Muzyki i Tańca w Kutnie odbyła się uroczystość zakończenia roku akademickiego 2024. Spotkanie rozpoczął zastępca przewodniczącej Andrzej Zielonka, na którego wniosek uczciliśmy minutą ciszy pamięć naszych studentów: Haliny Górskiej, Haliny Gorzelańskiej-Burchart, Aliny Jabłońskiej i Mieczysława Orlińskiego zmarłych w 2024 roku. Następnie po odśpiewaniu wspólnie z sekcją chóru naszego hymnu, głos zabrała przewodnicząca SUTW Jolanta Baranowska-Komorowska. Przywitała wszystkich zaproszonych gości i studentów. Zakończenie roku było okazją do podsumowania działań uniwersytetu. Przewodnicząca przedstawiła obszerne sprawozdanie z pracy Stowarzyszenia, podkreślając najważniejsze cele tj. nawiązywanie więzi społecznych oraz angażowanie w aktywność na rzecz środowiska. Oferta programowa sprzyjała rozwijaniu pasji i hobby słuchaczy m.in. w sekcjach plastyki, rękodzieła. Sekcje tematyczne umożliwiły poszerzanie wiedzy z historii, geografii, literatury, języka obcego, psychologii i informatyki. Studenci korzystali z zajęć ruchowych takich jak gimnastyka usprawniająca, joga, pilates, pływanie, taniec, aerobik i nordic walking. Dużym zainteresowaniem cieszyły się organizowane wycieczki turystyczne i edukacyjne do teatru. Popołudnia uświetniały spotkania z poezją i okolicznościowymi piosenkami, tradycjami świątecznymi oraz wieczorkami tanecznymi. W ramach Kutnowskich Dni Seniora 2024 zorganizowano Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny Barwy Jesieni.
Następnie przewodnicząca podziękowała studentom działającym społecznie na rzecz naszego Stowarzyszenia. Szczególnie zasłużeni zostali wyróżnieni dyplomami i podziękowaniami.
Zaproszeni goście – Krzysztof Dębski Przewodniczący Rady Seniorów oraz Antonina Łuczak i Zbigniew Lizak przedstawiciele zarządu ŁUTW składali gratulacje i wyrazy uznania oraz złożyli wszystkim życzenia radosnych, rodzinnych świąt i szczęśliwego nowego 2025 roku.
Artystyczną niespodzianką był koncert wigilijno-świąteczny w wykonaniu sekcji teatralnej i chóru w reżyserii Joanny Śmiałkowskiej, opiekuna artystycznego naszych zdolnych studentów.
Po części artystycznej przewodnicząca Stowarzyszenia złożyła życzenia świąteczne i noworoczne zaproszonym gościom i studentom.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Przegrane zwycięstwo - rzecz o powstaniu listopadowym w kolejną rocznicę wybuchu
UTW
 W dniu 16 grudnia 2024 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład mgr Przemysława Zawadzkiego „Przegrane zwycięstwo – rzecz o powstaniu listopadowym w kolejną rocznicę wybuchu”.
Na wstępie nasz Gość przedstawił nam otoczenie rynkowe w Królestwie Polskim przed rokiem 1830 oraz rosnące niezadowolenie ludności z sytuacji społeczno-poltycznej kraju. Główne przyczyny, które doprowadziły do wybuchu Powstania Listopadowego to między innymi łamanie konstytucji przez cara Aleksandra I, a później Mikołaja I, wprowadzenie cenzury, zakaz zgromadzeń i jawnych obrad Sejmu.
Sygnałem do wybuchu powstania miał być pożar browaru na Solcu w dniu 29 listopada ok. godz. 18.00.
W nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku grupa podchorążych pod dowództwem podporucznika Piotra Wysockiego uderzyła na Belweder w celu aresztowania bądź pojmania wielkiego księcia Konstantego. Jednak próba ta się nie powiodła. Wyżsi oficerowie nie chcieli przystąpić do powstania, które ich zdaniem nie miało szans powodzenia. Powstanie poparły niższe warstwy społeczne mieszkańców Warszawy. Po nieudanych próbach rozbrojenia powstańców, nastąpiła eskalacja ruchu powstańczego. Na początku grudnia 1830 r. powstał Rząd Tymczasowy, który powierzył funkcję dyktatora gen. Józefowi Chłopickiemu. Rząd wysłał delegację do cara Mikołaja I, na czele której stanął książę Ksawery Drucki – Lubecki. Car zażądał bezwarunkowej kapitulacji. W dniu 25 stycznia 1831 roku Sejm uznał powstanie za narodowe i podjął uchwałę o detronizacji Mikołaja I, co było równoznaczne z zerwaniem unii personalnej i aktem niepodległości Królestwa. Powstanie przekształciło się w wojnę polsko – rosyjską. W dniu 5 lutego 1831 roku armia rosyjska wkroczyła w granice Królestwa i 7 lutego doszło do pierwszych starć zbrojnych w Siedlcach i Węgrowie. W bitwie pod Stoczkiem 14 lutego i pod Wawrem 19 lutego, oddziały polskie pokonały rosyjską dywizję maszerującą na Warszawę. W dniach 24-25 lutego doszło do największej z bitew Powstania Listopadowego, bitwy pod Grochowem, w której dowodził gen. Chłopicki. Obie armie poniosły straty. Ostatecznie nie przyniosła ona jasnego rozstrzygnięcia poza sukcesem strategicznym – Warszawa została obroniona. Bitwy pod Wawrem (31 marca), Dębem Wielkim (31 marca) i pod Iganiami (10 kwietnia), to wielkie zwycięstwa Polaków pod dowództwem generała Ignacego Prądzyńskiego, które były częścią ofensywy, mającej za zadanie zapewnić Powstańcom inicjatywę w walkach oraz ich przeniesienie na tereny ziem zabranych. W dniu 26 maja stoczono bitwę pod Ostrołęką. Gen. Skrzynecki po raz kolejny zwlekał z atakiem na dziesiątkowane przez cholerę wojska rosyjskie. Nieudolność polskich dowódców doprowadziła do klęski wojsk polskich w bitwie pod Ostrołęką, która stała się momentem zwrotnym powstania, początkiem jego końca. Załamało się morale polskich żołnierzy.
W dniu 15 sierpnia podjęto próbę dokonania zamachu stanu. Tłum warszawski zamordował więzionych na Zamku Królewskim zdrajców. W celu opanowania chaosu, na czele rządu stanął kolejny z niemal dyktatorską władzą generał Jan Krukowiecki.
W dniu 6 września wojska rosyjskie pod dowództwem feldmarszałka Iwana Paskiewicza, po okrążeniu Warszawy od strony wschodniej, dalekim marszem przez mosty pod Włocławkiem zaatakowały miasto od zachodu. Po trzydniowym oblężeniu i utracie Woli, gdzie podczas rosyjskiego szturmu zginął gen. Józef Sowiński, dowództwo powstania, nie widząc możliwości dalszej obrony stolicy, poddało ją.
Kilka tygodni później nastąpił rozpad sejmu, Rządu Narodowego i wojska, którego znaczna część (32 tys.) w dniu 5 października 1831, w okolicach Brodnicy pod wsią Jastrzębie przekroczyła granicę z Prusami, gdzie zostali internowani.
W dniu 9 października skapitulowała twierdza Modlin, a 21 października twierdza Zamość. Był to koniec powstania listopadowego.
Do upadku powstania i przegrania wojny w dużym stopniu przyczynili się niewierzący w możliwość zwycięstwa przywódcy polityczni oraz generałowie. Część oficerów dążyła do porozumienia z carem i opóźniała działania militarne. Polacy nie potrafili dowodzić wielkimi grupami wojsk Armia polska oddała inicjatywę armii rosyjskiej. Przewaga militarna Rosjan (przeciwko 50 tys. armii polskiej skierowano siły liczące 130 tys.). Powstania nie poparły wszystkie warstwy społeczeństwa.
Skutkiem klęski Powstania Listopadowego było m.in. znaczne ograniczenia autonomii Królestwa Polskiego, zlikwidowano konstytucję z1815 roku, armia polska została wcielona do rosyjskiej, zniesiono polski sejm i samorządy. Skonfiskowano 3 tys. majątków należących do powstańców, a 50 tys. rodzin przesiedlono w głąb Rosji.
Powstanie Listopadowe było największym zrywem wolnościowym Polaków w czasie zaborów.
„Nie nie mogliśmy, ale nie umieliśmy'' – zakończył swój wykład mgr Przemysław Zawadzki cytując powstańca Maurycego Mochnackiego oceniającego szanse na zwycięstwo powstania listopadowego.
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Spotkanie z kutnowską poetką Marleną Kluk
UTW
 W dniu 12 grudnia 2024 roku w Kulturalnym Dworku odbyło się spotkanie poetyckie ze słuchaczką naszego Uniwersytetu – Panią Marleną Kluk. Z ogromnym zaciekawieniem zgromadzeni uczestnicy spotkania zapoznali się z wierszami, które pochodziły z trzeciej książki pt. „O nadzieję gram”. Były one dedykowane kobietom. Dlatego podmiot liryczny pokazywał skrawki ich życia, mówił o miłości, tęsknocie, zdradzie, przemijaniu, samotności…
Utwory te są wynikiem wielu rozmów i zwierzeń kobiet w różnym wieku, które uchyliły rąbek tajemnicy i otworzyły swoje serca.
Te utwory spotkały się z ciepłym odbiorem słuchaczy, gdy każda z osób mogła odnaleźć siebie w tej poezji.
Pani Marlena Kluk dziękując za spotkanie uchyliła rąbek tajemnicy, że jest w trakcie tworzenia swojej powieści biograficznej i ilustrowanych bajek dla dzieci.
Marlenko, dziękujemy Ci i życzymy dalszych wspaniałych osiągnięć w pracy twórczej.
Spotkanie z poezją Marleny Kluk odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Jolanta Baranowska-Komorowska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Wyjazd edukacyjny do Teatru Polonia w Warszawie na spektakl Shirley Valentine
UTW
 W dniu 8 grudnia 2024 roku studenci SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Polonia w Warszawie mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć monodram Krystyny Jandy ,,Shirley Valentine”. Reżyserii przedstawienia podjął się Maciej Wojtyszko - autor sztuk, pisarz. Polska prapremiera odbyła się 3 listopada 1990 roku na małej scenie warszawskiego Teatru Powszechnego. Szybko jednak ze względu na ogromne zainteresowanie, spektakl przeniesiono na dużą scenę. Po otwarciu Teatru Polonia, Krystyna Janda chciała, aby ten spektakl, mógł być grany w jej teatrze. Udało się odkupić prawa producenckie od Teatru Powszechnego.
Shirley, tytułowa bohaterka monodramu, to gospodyni domowa mająca swój dom i rodzinę, czyli męża i dwójkę dorosłych już dzieci. Jest jednak bardzo samotna. Swoje monologi prowadzi ze ścianą w kuchni, gdzie jej życie kręci się wokół gotowania „na czas” obiadu dla męża, pana i władcy, który jej nie zauważa i nie słucha. W „rozmowach” ze ścianą wspomina i podsumowuje swoje młodzieńcze plany życiowe, z których żadnego nie zrealizowała. Wreszcie przychodzi dzień, kiedy to nadarza się okazja, by zawalczyć o swoje marzenia. Czy Shirley wykorzysta swoją szansę, czy uda się spełnić choć maleńkie marzenie?
Monodram „Shirley Valentine” w wykonaniu Krystyny Jandy to piękny, zabawny, wzruszający tekst jakże współczesny, pomimo upływu lat. Skłania do refleksji, kobiety nabierają więcej wiary w siebie a mężczyźni może w końcu trochę lepiej je zrozumieją. Wspaniale zagrana rola Shirley przez Krystynę Jandę została nagrodzona gromkimi brawami i owacją na stojąco.
Dziękujemy!
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Hej kolęda, kolęda...
UTW
 W dniu 5 grudnia 2024 roku w Dworku Modrzewiowym zebrali się studenci SUTW, aby w atmosferze zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia przy pięknie przystrojonej choince, wspólne zaśpiewać wybrane kolędy i pastorałki np.: „Jeden dzień w roku”, „Dzisiaj w Betlejem”, „Wśród nocnej ciszy”, „Cicha noc”, Anioł pasterzom mówił”, „Pójdźmy wszyscy do stajenki”, „Przybieżeli do Betlejem”, „W żłobie leży”, „Lulajże Jezuniu” i inne. Na spotkanie pt. „Hej kolęda, kolęda...”, Grupa METAFORA sekcji literackiej przygotowała wiersze nawiązujące do tematyki świątecznej np: „Wigilia z gwiazdką”, „To właśnie tego wieczora”, „To nie jest możliwe”, „Boże Narodzenie”, „Przy wigilijnym stole”, „Gwiazda”, „Błękitna kolęda” i inne.
Dużym zaangażowaniem w przygotowanie całego projektu, wyboru wierszy i kolęd do wspólnego śpiewania wykazali się Maria Chruścielska, Danuta Kawka i Michał Sinior.
Wspólne śpiewanie „Hej kolęda, kolęda...” odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Michał Sinior
Wolontariusz Roku 2024
UTW
 5 grudnia 2024 roku w Międzynarodowy Dzień Wolontariusza w sali widowiskowej Kutnowskiego Domu Kultury wyróżniono 40 osób, które poświęcają swój wolny czas na niesienie pomocy, organizację różnego rodzaju przedsięwzięć i inicjatyw, promocję kultury, rozwijanie zainteresowań i umiejętności oraz zdrowy sposób spędzania wolnego czasu.
W tym roku do ogłoszonego przez Prezydenta Miasta Kutno naboru do tytułu „Wolontariusz Roku 2024”, zostały zgłoszone przez organizację oraz grupę studentów SUTW, nasze 3 Koleżanki, długoletnie studentki Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie. Tytuł „Wolontariusz Roku 2024” otrzymała:
- Zofia Kowalewska – pełniła funkcję sekretarza w Zarządzie, stworzyła i aktualizuje bazę członków SUTW, prowadzi nieodpłatnie zajęcia – „ćwiczenia na krześle”, opracowuje ciekawy zestaw ćwiczeń i dostosowuje do możliwości każdego uczestnika. Mobilizuje do aktywności fizycznej, dzięki której seniorzy odzyskują chęć do życia i lepsze samopoczucie. Zaraża pozytywną energią, jest przykładem osoby niezwykle zorganizowanej i wykorzystującej każdą minutę na ćwiczenia,
- Czesława Markiewicz - pracuje społecznie od wielu lat prowadząc nieodpłatnie zajęcia dziewiarskie, wykonywała wszelkie ozdoby świąteczne noworoczne i wielkanocne, przygotowywała własnoręcznie ubrania dla grupy teatralnej, wykonywała różne przedmioty artystyczne dla innych sekcji, które tego potrzebowały. Ogromny talent, swoją wiedzą i umiejętnościami dzieli się z innymi.
- Stefania Szadkowska - jest słuchaczem SUTW w Kutnie od początku założenia, czyli od 2007 roku pełniła społecznie funkcję jako starosta sekcji turystycznej i języka angielskiego, występowała w sekcji teatralnej ,,Maska 2”. W 2014 roku wybrana została do składu Zarządu jako członek Zarządu. Odpowiedzialna za kontakt z mediami, prowadziła stronę internetową oraz była opiekunem sekcji języków obcych, sekcji teatralnej, sekcji plastycznej. Od 2023 roku pełni funkcję skarbnika Zarządu. Podczas swoich kadencji wykonywała zdjęcia na wszystkich imprezach, wykładach, spotkaniach, które zamieszczane były na stronie SUTW, w mediach oraz kronice naszego Stowarzyszenia. Profesjonalistka, odpowiedzialna, sumienna, motywuje do działania, dobry organizator.
Ogromne zaangażowanie nagrodzonych Koleżanek w pracę na rzecz SUTW jest doceniane od wielu lat, zawsze można na nie liczyć, we wszystko co robią wkładają całe swoje serce, są wzorem do naśladowania.
Wszystkim nagrodzonym Wolontariuszom dziękował i życzył motywacji, sił do dalszej pracy, zaangażowania i samych sukcesów Prezydent Miasta Kutna Mariusz Sikora, jego zastępcy – Jacek Boczkaja i Zbigniew Wdowiak, a także Przewodniczący Rady Miasta – Paweł Markiewicz.
Uroczystą Galę uświetniły występy artystyczne dzieci i młodzieży z Kutna. W holu KDK zorganizowano kiermasz rękodzieła wykonanego przez członków fundacji i stowarzyszeń kutnowskich.
Gratulujemy!!!
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Aktywny Senior w Łódzkiem
UTW
Dlaczego literatura jest nam potrzebna w życiu
UTW
 W dniu 26 listopada 2024 roku w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej studenci SUTW mieli możliwość wysłuchania wykładu Pani Oli Kołodziejek „Dlaczego literatura jest nam potrzebna w życiu?”. Nasz gość to kutnianka, poetka, autorka opowiadań angażująca się w działania związane z promocją kultury i czytelnictwa. Koordynuje festiwale (Festiwal Złoty Środek Poezji, Festiwal na Faktach), współpracuje z młodzieżą w ramach zajęć literacko-językowych, organizuje i prowadzi spotkania z autorami poezji, prozy i reportaży. Jest autorką dialogów dubbingowych do seriali dla dzieci i współredaktorką literackiego magazynu Drobiazgi. Ola Kołodziejek jest jedną z 40 osób, która otrzymała stypendium twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na 2024 rok w dziedzinie „literatura”.
W trakcie wykładu przedstawiono nam jak ważna jest literatura i jaką rolę spełnia w zależności od czasów w jakich żyjemy (duchowa potrzeba bezpieczeństwa, ku pokrzepieniu serc, dawała wewnętrzną siłę w walce). Dowiedzieliśmy się, że wieloletnie badania dotyczące czytelnictwa przeprowadzone na Uniwersytecie Yale potwierdziły, że czytanie książek (literatury pięknej, popularno-naukowej) codziennie przez 30 minut ma ogromny wpływ na jakość i długość życia (zwiększa wiedzę, świadomość, otwartość na świat, empatię, mózg rozwija się i zwiększa swoją objętość, wstrzymuje procesy starzenia mózgu, spowalnia chorobę Alzheimera, profesorowie żyją dłużej).
Pani Ola Kołodziejek w interesujący a zarazem jakże prosty sposób nazwała wszystko to, dlaczego sięgamy po książkę i nieraz zarywamy noc by tylko ja dokończyć. Czytanie książek jest ważna w życiu bo:
- jest źródłem wiedzy,
- buduje wspólnotę na różnych poziomach – utożsamianie się z bohaterem,
- jest narzędziem wzbogacającym język – większy zasób słów, łatwość mówienia o rzeczach abstrakcyjnych,
- przeżycia estetyczne pobudzają emocje,
- czytanie dla samego piękna języka,
- jest formą spędzania wolnego czasu – funkcja rozrywkowa,
- można skonfrontować swoje poglądy z poglądami innych – otwiera nasze głowy na perspektywy inne niż do tej pory żyliśmy, zrozumienie i rozważenie,
- literatura ma moc niesienia pocieszenia – na chwilę zapominamy o tym co dzieje się wokół nas, o troskach, chorobach, pomaga w stresie,
- poszerza wyobraźnię – utożsamiamy się z postaciami.
Poezja spełnia szczególnie ważną rolę w czasach, w których obecnie żyjemy, czasach gonitwy, pędu, internetu, mediów społecznościowych. Wymaga ona by zatrzymać się na moment, skupić, odrzucić chaos będący wokół nas, zrozumieć autora co nam przekazał i po swojemu zinterpretować.
W zależności od naszych zainteresowań sięgajmy jak najczęściej po książkę. Mamy przecież dużo czasu, a jesień naszego życia niech zamieni się w wiosnę.
Dziękujemy!
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Zapoznanie się z zasobami biblioteki - prelekcja z pokazem
UTW
 W dniu 25 listopada 2024 roku w czytelni Miejskiej i Powiatowej Biblioteki Publicznej im. Stefana Żeromskiego odbyła się prelekcja przeprowadzona przez pracownika Biblioteki Pana Andrzeja Olewnika nt. „Zapoznanie się z zasobami bibliotecznymi”. Nasz prelegent to ceniony, nagrodzony licznymi odznaczeniami, medalami i odznakami historyk, regionalista, pasjonat dziejów Ziemi Kutnowskiej. Z wielkim przejęciem opowiadał i przedstawiał ciekawe pozycje książkowe opisujące dzieje Kutna, Żychlina, Krośniewic, dworki regionu kutnowskiego czy historię rodziny Oporowskich herbu Selima. Mogliśmy obejrzeć również pozycje książkowe dokumentujące np. losy mieszkańców Żychlina i okolic na przymusowych pracach dla Niemców, mobilizację marcową w 1939, operację łódzką w 1914 roku, czy bitwy i potyczki z czasów powstania styczniowego 1863-1864. Było kilka cennych pozycji autorstwa patrona Biblioteki – Stefana Żeromskiego a także polsko-żydowskiego prozaika urodzonego w Kutnie – Szaloma Asza piszącego w języku jidysz, autora powieści ,,Miasteczko” (inspirowane m.in. atmosferą domu rodzinnego w Kutnie). Na uwagę zasługują pozycje książkowe przekazane z dedykacjami np. od potomków autora lub jego samego. Ciekawa była również pozycja książkowa o życiu żydów napisana w języku jidysz a także „Zasady postępowania Sądowego Cywilnego” z 1864 roku. Bardzo interesujące były stare albumy z rodzinnymi zdjęciami osób we wspaniałych kreacjach i kapeluszach. Nie zabrakło również albumów dokumentujących historię zakładów pracy i ich produkcję np. „Miflex” i „Kraj”, okolicznościowych medali, numizmatów, pamiątkowego klucza do bram Bat-Yamu przekazanego Prezydentowi miasta Kutno Panu Krzysztofowi Debichowi w dowód przyjaźni. Interesujące były roczniki lokalnych czasopism Tygodnika Kutnowskiego z 1927 roku czy Wiadomości Kutnowskich z 1974 roku a także mapy tematyczne naszego regionu lub województwa np. kulinarne szlaki regionu łódzkiego (z przepisami potraw regionalnych), łowiska wędkarskie w regionie łódzkim, łódzki szlak konny, szlakiem obiektów militarnych regionu łódzkiego. Prawdziwymi perełkami był testament z 25 sierpnia 1826 roku, w którym testator Rembieliński rozporządza dobrami ziemskimi Krośniewic wraz z Pomarzanami oraz dobrami w mieście Dąbrowice a także oryginalna koperta z nienaruszonymi pieczęciami lakowymi, akt elekcyjny z 27 sierpnia 1764 roku, „Ustawy dla uczniów szkół publicznych” z 1828 roku opisujący obowiązki i prawa ucznia, mapa Kraju Warty z czasów II wojny światowej a także stara księga z metalowymi okuciami umożliwiającymi jej zamknięcie.
Czas prelekcji Pana Andrzeja Olewnika szybko minął. Niestety nie obejrzeliśmy wszystkich przygotowanych przez Niego eksponatów, gdyż ograniczeni byliśmy czasowo. Z niecierpliwością czekamy na kolejne… Dziękujemy!!!
Organizatorami „spotkania” z zasobami bibliotecznymi byli Irena Tomczak i Zygmunt Pietrzykowski z Rady Słuchaczy SUTW.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wyjazd edukacyjno-turystyczny do Łodzi
UTW
 W dniu 23 listopada 2024 roku studenci SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego-turystycznego zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Małego w Manufakturze w Łodzi mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć komedię „Wesoły wdowiec” w reżyserii Witolda Łuczyńskiego oraz Dariusza Sosińskiego. Tytułowy bohater to świeżo upieczony, szczęśliwy wdowiec Thomas (Witold Łuczyński), który wyzwolił się spod kurateli pobożnej i pruderyjnej żony. W oczekiwaniu na ogromny spadek, nie zapowiadając swojej wizyty, przyjeżdża z prowincji do Londynu i zjawia się w progu małego mieszkanka swojego syna Richarda (Jakub Jakubiec) i synowej Harriet (Dominika Hudziec). Burzy ich spokój i rzuca się w wir wielkomiejskiego nocnego życia. Bogate towarzysko, nocne życie wdowca doprowadza synową do szewskiej pasji. Jesteśmy świadkami wartkiej, pełnej gwałtownych zwrotów akcji i nieporozumień. Czy do domu syna i synowej powróci rodzinny spokój? Jak wesoły wdowiec wykorzysta oczekiwany spadek? Jak zmieni się jego życie i czy znajdzie swoją miłość?
Grupa studentów SUTW przed spektaklem odwiedziła Muzeum Miasta Łodzi mieszczące się w dawnym Pałacu Rodziny Poznańskich. Usłyszeliśmy historię Izraela Kalmanowicza Poznańskiego, który w 1834 roku jako niemowlę przybył z rodzicami i rodzeństwem z Aleksandrowa Łódzkiego do Łodzi. Zajmowali się handlem i wkrótce dołączyli do grona zamożnych żydowskich kupców. Najmłodszy spośród licznego rodzeństwa Izrael jako jedyny ukończył szkołę powszechną i zdobył zawód handlowca. Dzięki sprzyjającej koniunkturze i zaradności skromny kupiec przeobraził się w bogatego przemysłowca. Stworzył jedno z największych przedsiębiorstw produkcji tanich wyrobów bawełnianych w Królestwie Polskim i Cesarstwie Rosyjskim. W ciągu niespełna pół wieku fabrykant stał się jednym z trzech łódzkich „królów bawełny”.
Izrael Poznański zakupił w 1877 roku piętrowy, murowany dom z wolnostojącymi zabudowaniami, placem i ogrodem, położony u zbiegu ulic Ogrodowej i Stodolnianej (obecnej Zachodniej). Z ogromnym rozmachem latami przebudowywał zakupiony dom, który pierwotnie pełnił przede wszystkim funkcje reprezentacyjno-handlowe, choć mieścił także część mieszkalną. Ostatnia przebudowa zainicjowana już po śmierci przez jego czterech synów zakończyła się w 1903 roku. Kłopoty finansowe sprawiły, że Poznańscy w okresie międzywojennym musieli opuścić swój pałac. Różne były losy pałacu, mieściły się w nim urzędy a obecnie również Muzeum Miasta Łodzi.
Podczas zwiedzania Pałacu Rodziny Poznańskich, mogliśmy podziwiać obszerny i pięknie wykończony boazerią Hall Główny z kominkiem, nad którym umieszczono pejzaż ułożony z kolorowych ceramicznych płytek. Wspaniałe drewniane schody prowadziły na wyższy poziom budynku. W reprezentacyjnej Sali Lustrzanej poczuliśmy się jak na dawnym balu. Rozrywce właścicieli i gości służyła także Sala Arkadowa, czyli połączenie pokoju do gier towarzyskich z palarnią. Wspaniała Wielka Sala Jadalniana, której ściany i sufit przyozdobiono rzeźbami osób, roślin i owoców była miejscem, w którym właściciele spożywali uroczyste posiłki, a w sytuacjach mniej oficjalnych korzystano z Małej Jadalni. Podziwialiśmy saloniki tematyczne czy też urządzone w egzotycznym stylu, sypialnie, gabinety, piękne meble, stare instrumenty muzyczne, srebra i porcelanę. Na uwagę zasługiwały portrety rodziny, malarstwo oraz stare fotografie. Ogromną różnicę można było dostrzec patrząc na fotografię przedstawiającą dom piętrowy zakupiony w 1877 roku przez późniejszego „króla bawełny” i podziwiając Pałac Rodziny Poznańskich urządzony w stylu neorenesansu i neobaroku, który ze względu na swoją wielkość i dekoracje, zwany jest „małym Luwrem”.
Ograniczony czas i pora roku nie pozwoliły na spacer po ogrodzie pamiętającym czasy rodziny Poznańskich oraz podziwianie rzeźb umieszczonych na dachu.
Dziękujemy!
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Liga Naleśnikowa 2024 finał
UTW
 Zbliża się już zakończenie kolejnego roku akademickiego w Stowarzyszeniu Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie. Czas na podsumowania podejmowanych w roku bieżącym inicjatyw.
Jedną z nich była podjęta na początku roku organizacja imprezy typu rekreacyjno-sportowego, polegającej na rywalizacji pomiędzy reprezentacjami poszczególnych sekcji Uniwersytetu w celności rzutów „naleśnikiem na patelnię” (z naszych doświadczeń wiemy, że nic tak nie smakuje naszym wnukom jak naleśniki, które usmaży im babcia lub dziadek).
Istotnymi dla przeprowadzenia imprezy były również: integracja członków SUTW uczestniczących w zajęciach różnych sekcji Uniwersytetu a także zachęcanie do wspólnej zabawy i zdrowej rywalizacji.
Do zaproponowanej rywalizacji przystąpiło 14 trzyosobowych zespołów, którym przewodził trener (starosta sekcji). Byli to reprezentanci sekcji: Gimnastyka II, Historia, Pilates, Psychologia II, Aerobik, Nordic Walking, Geografia, Gimnastyka III, Joga, Chór, Basen, Informatyka, Literacka i Brydż (kolejność podana zgodnie z losowaniem na początku rozgrywek).
Mecze odbywały się zgodnie z harmonogramami w systemie pucharowym.
Finał rozegrał się jak zwykle w Dworku Modrzewiowym. W zaplanowanym terminie dnia 21 listopada 2024 roku spotkała się para finałowa walcząca o zdobycie I miejsca w rozgrywkach Ligi Naleśnikowej.
Zanim jednak nastąpił mecz finałowy, tradycyjnie, jak we wszystkich poprzednich rozgrywkach nastąpiła defilada finalistów wprowadzonych przez czirliderkę w rytm Marsza Radeckiego.
Następnie Grupa METAFORA sekcji Literackiej SUTW przedstawiła grupę sportowców i działaczy na rzecz sportu naszego miasta, których sylwetki znalazły się w książce „Ludzie kutnowskiego sportu” autorstwa Jerzego Truścińskiego.
Następnie gość naszego spotkania Pan Dariusz Lenarczyk prezes Samorządowej Spółdzielni Socjalnej w Kutnie przybliżył obecnym formy działalności Spółdzielni, której priorytetowym celem jest pomoc osobom niepełnosprawnym i zagrożonym wykluczeniem społecznym. Szczególną uwagę zwrócono na ułatwienie życia kutnowskim seniorom, organizując tanie usługi związane z drobnymi naprawami urządzeń domowych, sprzątaniem itp. Spółdzielnia organizuje również imprezy sportowo-rekreacyjne w ramach Kutnowskiej Strefy Aktywności.
Z dużym zaangażowaniem zawodników i żywiołową reakcją obserwujących mecz kibiców rozegrano spotkanie finałowe pomiędzy zawodnikami reprezentującymi sekcje informatyki i gimnastyki III
Mecz zakończył się wynikiem 25:13 na korzyść drużyny gimnastyki III.
Liga Naleśnikowa 2024 zakończyła się następująco:
I miejsce - sekcja Gimnastyki III
II miejsce - sekcja Informatyki
III miejsce - sekcje Brydża i Historii
Brawoooooo! ! ! ! ! ! !
Impreza zakończyła się wręczeniem przez Przewodniczącą SUTW w Kutnie Jolantę Baranowską-Komorowską pamiątkowych dyplomów dla uczestników za udział w rozgrywkach Ligi oraz dyplomów i upominków dla Organizatorów Ligi.
Wręczenie nagród dla Laureatów nastąpi na imprezie z okazji zakończenia Roku Akademickiego naszego Uniwersytetu.
Dziękujemy Uczestnikom i Organizatorom Ligi.
Liga Naleśnikowa 2024 odbywała się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Sekcja Historii - Świt narodów europejskich
UTW
Spotkanie z kutnowską poetką Panią Anną Buchalską
UTW
 Nie znajdziesz radości
W każdej z melodii wiatru
Wszystkie nucą odmiennie
Czasem wirtuoz się pomyli
Przeleci pszczoła
I wtrąci zaskoczenie
I słuchacz dojrzewa…
fragment wiersza z tomiku KLUCZ
… tego wiersza, jak i wielu innych zawartych w pięciu tomikach poetyckich („Ścieżką przez szarość”, „Klucz”, „Łzy Łezki Arabeski”, „Szeptem” i „Drobnostki”), autorstwa, zamieszkałej w naszym mieście Poetki Pani Anny Buchalskiej, wysłuchali uczestnicy spotkania poetyckiego w Różanej Kawiarence Modrzewiowego Dworku dnia 14 listopada 2024 roku. Sama autorka czytała obecnym swoje wiersze a niektóre z nich wskazane przez poetkę czytane były przez członkinie Grupy METAFORA Sekcji Literackiej SUTW w Kutnie Stenię Augsburg, Jolantę Baranowską-Komorowską, Danutę Kawkę i Barbarę Ratajczyk.
Zebrani dowiedzieli się, że wiersze Anny Buchalskiej znalazły się w kilku almanachach poetyckich a autorka jest laureatką nagrody oraz wyróżnienia w Międzynarodowych Spotkaniach Poetów „Wrzeciono” w Nowej Sarzynie.
Publikacje prasowe poetki zamieszczane były w różnych czasopismach, w tym również w czasopiśmie słowackim „Dotyky”.
Prezentacje wierszy potwierdziły uczestnikom spotkania zdanie wyrażone we wstępie do tomiku „Łzy Łezki Arabeski” przez recenzentkę Mariolę Platte: „… zachęcam do spojrzenia w oczy tym wierszom. Utwory są proste a także jasnością przekazu rozczulają i uspokajają. Wielu z nas odnajdzie w nich opis stanów duszy w jakich bywamy.”
Serdecznie dziękujemy Pani Annie Buchalskiej za dostarczenie nam poprzez swoją poezję wielu wzruszeń i możliwości wniknięcia w Pani interesujący, poetycki „Świat”.
Życzymy, by nigdy nie opuszczała Pani Poetycka Wena i tak, jak z tych obecnych, byśmy byli dumni z tych przyszłych „perełek” autorstwa Mieszkanki naszego miasta.
Dziękujemy!!!
Spotkanie poetyckie z Panią Anną Buchalską odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Mariola Żebrowska
Marcinki w Sekcji Literackiej
UTW
Jesienna Zabawa Taneczna
UTW
 Dnia 9 listopada 2024 r. na „kawałku podłogi”, który wyczarowała nam, w Centrum Seniora, Rada Słuchaczy SUTW, odbyła się Jesienna Zabawa Taneczna.
Być może niektórzy, zanim ruszyli w tany, westchnęli: ach, „gdzie nasza młodość”, a któryś z panów zadumał się nad tym, co robił „kiedy był małym chłopcem” i kiedy to było, to jednak już po chwili jedno i drugie nie miało znaczenia, gdyż „nikt nie liczył godzin i lat”, bo przyszedł czas, by zacząć pisać swoją „historię jednej znajomości”. Ale to też nie było takie proste. Jedni się starali, innym wcale na tym nie zależało i tylko cicho śpiewali: „co dał mi świat” – to mam, a resztę „przeżyję sam”.
Byli też i tacy, którzy podnosili kieliszek z „sokiem owocowym” i „pili za błędy”. A wśród tego wszystkiego płynęły czyjeś pełne żalu wyznania, że „nikt na świecie nie wie…”, że on, „kocha się w Ewie”, więc dodawał „moja droga ja cię kocham”, bo „serduszko puka w rytmie cza cza”, i „obiecuję tobie”, tylko „daj mi tę noc”, a wtedy pojadę „windą do nieba”.
Ale po Ewie pojawiła się Baśka i to niejedna, potem Beata i oczywiście Anna Maria. A potem ktoś głośno krzyknął „nie płacz Ewka”, bo ten „maczo” nie jest tego wart, ale zanim uciekniesz „skoro świt”, „zatańczysz ze mną jeszcze raz” ten „ostatni taniec”.
W tej miłosnej plątaninie łapano oddech i szło się „na jednego”, no, może i „drugiego…”, zwłaszcza, że stoły uginały się, a potrawy kusiły, kusiły…
To był prawdziwy „bal nad bale”, więc nic dziwnego, że słowa „niech żyje bal”, długo rozbrzmiewały wśród tańczących par. zresztą nie mogło być inaczej, bo jedzenie i trunki swoją drogą, stroje pań swoją, ale to muzyka rozgrzewała nasze serca i podrywała wszystkich do tańca. Postarał się o to, jak zwykle, zaprzyjaźniony z nami Pan Andrzej z Żychlina, który pożegnał nas przepiękną piosenką „życzę ci szerokiej drogi, wiatru w plecy, jasnych gwiazd”.
Zarząd SUTW podpisuje się pod tymi słowami. Ma nadzieję, że jeszcze wiele razy spotkamy się na parkiecie i nie będziemy pytać „gdzie nasza młodość”, bo ciągle przecież jest w nas.
W imieniu przewodniczącej SUTW Jolanty Baranowskiej-Komorowskiej i całego Zarządu, organizatorom zabawy, podziękował jej zastępca Andrzej Zielonka. Nie byłoby tej wspaniałej Jesiennej Zabawy Tanecznej, gdyby nie nasza Rada Słuchaczy z przewodniczącą Anną Paul na czele i zastępcą Różą Banasiak, które włożyły w organizację całe serce.
Jestem przekonana, że wszyscy uczestnicy zabawy powtórzą za mną: „bardzo dziękujemy” i „chcemy więcej”.
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia Teresa Gruszczyńska
Śpiewamy dla Niepodległej
UTW
.jpg&width=120&resize=false&black=false) „My, Pierwsza Brygada
Strzelecka gromada,
Na stos, rzuciliśmy
Swój życia los…”
...skarżą się w piosence legioniści na mękę, cierpienia, przelaną krew i łzy… ale, nic to gdyż niedługo już kres wędrówki a chcieć, to móc - takie hasło przyświecało im w nadziei na zwycięstwo w walce o Wolność pod dowództwem szanowanego i walecznego Wodza.
Prawdopodobnym autorem piosenki był kapitan Andrzej Brzuchal-Sikorski, który od 1914 roku był kapelmistrzem wojskowej orkiestry. Wtedy to wykonywany przez orkiestrę Marsz Kielecki stał się ulubioną melodią żołnierzy. Tekst piosenki powstał w 1917 roku żywiołowo, w pociągu wiozącym internowanych legionistów do obozu w Szczypiornie i w samym obozie.”
„Marsz Pierwszej Brygady”, jak i inne piosenki, które zyskały sobie miano piosenek patriotycznych, ponieważ powstały i śpiewane były w szczególnych dla Polski okresach a swoją muzyką i tekstem podkreślały miłość i oddanie dla Ojczyzny, znalazły się w scenariuszu corocznej imprezy pod hasłem „Śpiewamy dla Niepodległej”, która odbyła się w Dworku Modrzewiowym dnia 7 listopada 2024 roku. Teksty piosenek śpiewanych podczas imprezy zamieszczone były w śpiewniku wydanym przez nasz Uniwersytet w 2015 roku a zatytułowanym „Piosenka jest dobra na wszystko”.
15 piosenek, które śpiewano podczas imprezy (między innymi takie, jak: „Bywaj dziewczę zdrowe”, „Przybyli ułani”, „Białe róże”, „Hej, chłopcy bagnet na broń”, „Czerwone maki na Monte Casino”) opatrzonych zostało ciekawostkami na temat historii ich powstania. Te informacje przekazywane były przez członkinie grupy METAFORA Sekcji Literackiej SUTW: Stenię Augsburg, Marię Chruścielską, Danutę Kawkę i Barbarę Ratajczyk.
Najważniejszą grupą wykonawców programu imprezy byli Ci wszyscy, którzy przybyli do Modrzewiowego Dworku pośpiewać. Tematyka piosenek przesiąkniętych patriotyzmem i umiłowaniem Ojczyzny przyczyniła się do podkreślania znaczenia gotowości Polaków do walki o Niepodległość i poświęcenia dla Kraju w każdej sytuacji zagrażającej utratą tej Niepodległości.
Z ogromnym zaangażowaniem, wyczuciem rytmu i wczuciem się w charakter śpiewanych pieśni wszyscy mogli poczuć radość jaką daje wspólne śpiewanie.
„Śpiewamy dla Niepodległej” odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny BARWY JESIENI - podsumowanie
UTW
 W dniu 6 listopada 2024 roku w Dworku Modrzewiowym miało miejsce kolejne, ważne dla SUTW, wydarzenie, związane z naszą działalnością. Dotyczyło ono podsumowania Międzypokoleniowego Pleneru Malarsko-Fotograficznego „Barwy Jesieni”.
Wśród zaproszonych gości znalazł się Zastępca Prezydenta Zbigniew Wdowiak, Pani Dorota Bień – inspektor Wydziału Kultury, Promocji i Rozwoju Miasta, Pani Małgorzata Siedlecka z Centrum Promocji i Rozwoju Inicjatyw Obywatelskich OPUS i przede wszystkim bohaterowie spotkania, uczestnicy pleneru – seniorzy, dzieci i młodzież oraz ich opiekunowie, a także rodzice, słuchacze SUTW i sympatycy uniwersytetu.
Po przywitaniu gości, przewodnicząca Jolanta Baranowska-Komorowska, oddała głos Pani Joannie Burchart-Majkowskiej, psycholog, która w kilku słowach powiedziała, jak bardzo ważna jest umiejętność przekazywania swoich wrażeń i uczuć przy pomocy różnych form i w ten sposób rozładowywania wewnętrznego napięcia.
Głównym celem tego założenia było zachęcenie grupy osób zróżnicowanych wiekowo do spotkania i wspólnego działania. Plener w Parku Wiosny Ludów w Kutnie stworzył taką możliwość. Pojawili się seniorzy, dzieci ze Szkoły Podstawowej Nr 5 i Nr 6, z MDK, z OSSW i młodzież z ALO. Nie zabrakło też naszych przyjaciół z ŁUTW. To wspólne działanie miało także na celu wyrobienie wrażliwości, ukazania piękna otaczającej nas przyrody i przekazywanie swych uczuć w różny sposób – przy pomocy pędzla, fotografii czy poprzez słowo pisane.
Uniwersytet w swoich planach ma wydanie poplenerowej publikacji, w której znajdą się obrazy, zdjęcia, proza i poezja – a wszystko to połączone będzie „barwami jesieni”.
Jest to pierwszy tego rodzaju plener, ale nie ostatni. Chcielibyśmy na stałe wpisać się w nasze miasto, realizacją właśnie takich zadań. O tym wszystkim mówiły: przewodnicząca SUTW Jolanta Baranowska-Komorowska i Marlena Kluk, główne organizatorki całego pomysłu.
Spośród prawie 40 prac jury, w składzie: Pani Barbara Łącka i Renata Mieszkowska, które jednocześnie fachowo pomagały podczas malowania w plenerze, wyróżniło kilka prac w 4 grupach wiekowych:
*dzieci z SOSW:
- Erwin Woźniakowski,
- Jakub Jagodziński,
- Antoni Szymański
*dzieci i młodzież:
- Klara Gontarek,
- Anna Jóźwiak,
- Małgorzata Irach – MDK
*młodzież z ALO:
- Emilia Barańska i Franciszek Nodzak,
- Katarzyna Frydrysiak,
- Anastazja Różycka
*seniorzy:
- Jacek Nowak,
- Mirosława Żydek,
- Alina Libiszewska.
Nagrodą był bon podarunkowy do Empik i słodycze.
Oprócz tego Zarząd SUTW nagrodził specjalnym wyróżnieniem pracę Julii Sochackiej i Leny Szpakowskiej z klasy 6 ze Szkoły Podstawowej Nr 5 oraz pracę Marysi Wawrzyniak – lat 7. Osoby te oprócz słodyczy otrzymały farby, płótna i pędzle.
Zasługą pleneru jest także to, że kontynuowane są warsztaty fotograficzne, które prowadzi Pan Michał Jabłoński.
Wszyscy uczestnicy pleneru oraz osoby, które miały w tym swój udział zarówno spoza uniwersytetu jak i osoby z SUTW czynnie zaangażowane w jej realizację, otrzymali pisemne podziękowania. Spotkanie urozmaicone zostało poezją Pani Krystyny Barańskiej z Łęczycy i Marleny Kluk z naszego uniwersytetu. Podsumowanie tego niecodziennego wydarzenia zakończyło się słodkim poczęstunkiem i wspólnym oglądaniem wystawy obrazów plenerowych.
Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny „Barwy Jesieni” został sfinansowany ze środków Mikrograntu Kutno 2024.
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Wyjazd edukacyjny do Teatru Powszechnego w Łodzi na spektakl Bim-Bom-Boom
UTW
 W dniu 25 października 2024 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Powszechnego w Łodzi mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć pracoholiczną komedię romantyczną „Bim-Bom-Boom” w reżyserii i wg scenariusza Michała Walczaka. Autorką scenografii i kostiumów była Agata Stanula, muzyki - Andrzej Izdebski, choreografii - Alisa Makarenko, wideo – Sebastian Jasnoch. Na scenie zobaczyliśmy Aleksandrę Bogulewską, Paulinę Nadel, Sebastiana Jasnocha, Jakuba Kryształa oraz Michała Lachetę.
„Bim-Bom-Boom” to spektakl o miłości w czasach algorytmów, historia pary, która poznaje się dzięki ,,cyberswatce” - aplikacji do łączenia ludzi, którzy nie mają czasu na randki... Główny bohater Darek,
to informatyk pracujący w korporacji, gdzie nadgodziny są normą, wszyscy za wszelką cenę biorą udział
w wyścigu szczurów i pragną osiągnąć sukces. Ogarnia ich po prostu szaleństwo w dążeniu do celu,
są przepracowani i tracą kontakt z rzeczywistością. Dla ratowania życia Darek trafia na odwyk od pracy do Łódzkiej Kliniki Wypaleń, gdzie prezesi, urzędnicy, aktorzy i nauczyciele uczą się jak nie pracować, nudzić się
i bimbać, uczestnicząc w specjalnych sesjach. Po odcięciu od ekranu komputera Darek podobnie jak każdy człowiek uzależniony cierpi na stany lękowe, które jeszcze pogłębiają się gdy jego partnerka Honia oznajmia,
że jest w ciąży, a szefowa Laura pragnie wymusić na nim by opuścił klinikę i ukończył programowanie aplikacji randkowej. Darek jednak odmawia. Dalsze losy bohaterów zaczynają się komplikować. Co zwycięży miłość czy sztuczna inteligencja?
Dziękujemy Zarządowi SUTW i Hani Gontarek za zorganizowanie wyjazdu na tę komedię romantyczną
o treści jakże bardzo współczesnej – o chronicznym przepracowaniu, sztucznej inteligencji i miłości.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Spotkanie poetyckie z Grażyną Baranowską
UTW
 W dniu 24 października 2024 roku Kulturalny Dworek gościł kutnowską poetkę Grażynę Baranowską, autorkę tomiku ,,Po słowach”, wydanego w 2009 roku. W trakcie spotkania przekonaliśmy się, że mamy przed sobą nie tylko poetkę, eseistkę, recenzentkę i redaktorkę, ale także wspaniałą Kobietę i wyjątkową działaczkę społeczną.
Nie wszyscy do tej pory wiedzieli, że jest ona współautorką książki eseistycznej „Dlaczego Suchanek? Spojrzenia i interpretacje”, autorką w „Kutnowskim Słowniku Biograficznym”, koordynatorką projektów wydawniczych, związanych z twórczością Szaloma Asza, redaktorką książek poetyckich, prozatorskich i regionalistycznych, a od 2019 roku redaktorką prowadzącą „Kutnowskie Zeszyty Regionalne”. Jej teksty krytyczno-literackie, recenzje i szkice publikowane były w ogólnopolskich pismach kulturalno-literackich i w „Kutnowskich Zeszytach Regionalnych”.
Ponieważ było to spotkanie poetyckie, gro czasu poświęcono właśnie liryce. Pani Grażyna, w czytelny sposób, podzieliła się z uczestnikami wieczorku swoimi spostrzeżeniami na temat samej poezji i roli poety. Rozważała czy osoba tworząca ją i poeta, to to samo. Przyznała, że jej zdaniem – nie. Mówiła też o swojej drodze, która doprowadziła ją do powstania tomiku „Po słowach”, o tym, co dla niej jest istotne, o fascynacji słowem i poszukiwaniach sposobu na ich odpowiedni dobór.
Podczas dyskusji zastanawiano się nad tym, co w poezji jest istotne, mówiono o jej znaczeniu w życiu człowieka i uczuciach jakie wywołuje.
Spotkanie, przygotowane przez Danutę Kawkę, urozmaicone zostało recytacją wierszy poetki z tomiku „Po słowach”, które zaprezentowały nasze koleżanki z „Metafory”, zespołu poetyckiego sekcji literackiej.
Przy kawie i słodkim poczęstunku, w atmosferze przesiąkniętej wrażliwością i pięknem słowa, czas płynął wyjątkowo szybko. A stało się tak dzięki osobie, która zgodziła się uchylić przed nami drzwi i pokazać swój zaczarowany świat.
Pani Grażynko, Zarząd SUTW dziękuje Pani, za to wyjątkowe spotkanie.
Spotkanie poetyckie z Grażyną Baranowską odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji oraz świadczenie wspierające
UTW
 W dniu 22 października 2024 roku w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie, słuchacze i słuchaczki SUTW wysłuchali wykładu edukacyjnego pt. ,,Świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji oraz świadczenie wspierające”. Naszymi gośćmi były przedstawicielki Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Kutnie. Pani Karolina Kurzawa – doradca emerytalny oraz Pani Marta Michalska-Miklas - doradca emerytalny przedstawiły nową formę pomocy dla osób z niepełnosprawnościami, która obowiązuje od 1 stycznia 2024 roku. Jest to świadczenie wspierające, którego celem jest częściowe pokrycie wydatków związanych z zaspokojeniem szczególnych potrzeb życiowych.
Świadczenie to:
- przysługuje bez względu na osiągany dochód,
- przysługuje niezależnie od posiadania uprawnień do innych świadczeń wypłacanych przez ZUS,
- jest zwolnione z podatku,
- wypłacane jest w formie bezgotówkowej,
- finansowane jest z budżetu państwa.
Przedstawiono szczegółowo, kto może ubiegać się i jakie warunki muszą być spełnione na poszczególnych etapach aby świadczenie w określonej wysokości zostało przyznane oraz ewentualnie jak odwołać się od wydanej decyzji. Zwrócono uwagę na możliwość złożenia wniosku przez przedstawicieli ustawowych w przypadku gdy osoba z niepełnosprawnością nie może osobiście dopełnić formalności. Omówione zostały również przypadki, w których nie przysługuje świadczenie wspierające.
Wniosek o świadczenie wspierające należy złożyć tylko elektronicznie w ZUS za pośrednictwem doradcy emerytalnego lub właściwej platformy, jednak nie wcześniej niż otrzymamy decyzję ustalającą poziom potrzeby wsparcia wydaną przez wojewódzkie zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności.
Następnie zostały omówione warunki jakie należy spełnić aby ubiegać się o Świadczenie uzupełniające
dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji tzw. ,,500+ dla Seniora”.
Ostatnim tematem przedstawionym przez naszych gości była renta wdowia. Będzie to nowe świadczenie wchodzące w życie od 1 stycznia 2025 roku i wtedy też będzie można składać wnioski. Jednak wypłata świadczeń w zbiegu z rentą rodzinną nastąpi nie wcześniej niż od 1 lipca 2025 roku. Przedstawione zostały warunki jakie należy spełnić aby otrzymać rentę w zbiegu z rentą rodzinną i różne warianty wysokości pobierania tego świadczenia.
Wykład edukacyjny doradców emerytalnych z ZUS był bardzo ciekawy, profesjonalnie poprowadzony
i spotkał się z zainteresowaniem słuchaczy, którzy chętnie zadawali pytania. Dziękujemy!
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Liga Naleśnikowa 2024 półfinał
UTW
17 października 2024 roku znów sport zagościł w Modrzewiowym Dworku. Taki nasz, szczególny sport, bo tylko u nas można wziąć udział albo kibicować rozgrywkom Ligi Naleśnikowej. Nie taka łatwa konkurencja bo przecież wymaga nie tylko sporej dawki dobrego humoru i ambicji w potrzebie rywalizacji, ale i dobrego wzroku, pewnej ręki i zaufania do przyjaciół, że z ich strony będzie maksymalne zaangażowanie w kibicowanie.
Rozgrywki Ligi Naleśnikowej 2024 rozpoczęły się w pierwszym półroczu bieżącego roku akademickiego i już przed letnią przerwą w zajęciach SUTW zakończyły się mecze eliminacyjne do następnych etapów Ligi.
Tak, jak podczas poprzednich spotkań odbyła się „defilada” uczestników w rytm Marsza Radeckiego, przy entuzjastycznym powitaniu ze strony kibiców. Jak poprzednio koleżanki z grupy Metafora sekcji literackiej SUTW zaprezentowały kilkanaście postaci kutnowskiego sportu, których osiągnięcia w dziedzinie organizowania, rozwoju i osiągnięć sportowych zostały zamieszczone w książce Jerzego Truścińskiego „Ludzie kutnowskiego sportu”.
Do rywalizacji, która miała zadecydować o wyłonieniu finalistów rozgrywek stanęły reprezentacje sekcji:
brydżowej - trener - Zofia Głogowska,
zawodnicy - Marek Kasprzak,
Władysław Krysiak,
Wiesław Wasilewski,
gimnastycznej III - trener - Jadwiga Stasiak,
zawodnicy - Elżbieta Rojewska,
Grażyna Swachta,
Jan Błaszczyk,
historii - trener - Barbara Kaźmierczak,
zawodnicy - Zbigniew Dogadalski,
Wiesław Wasilewski,
Marek Kacprzak,
informatyki - trener - Marek Michalski,
zawodnicy - Elżbieta Żółtowska,
Marlena Kluk,
Marek Michalski.
W wyniku losowania został ustalony porządek gier półfinałowych oraz skład par w meczach.
No i się zaczęło, 3 serie po 6 rzutów „naleśnikiem” na „patelnię” razy ilość zawodników i za każdym trafnym rzutem szał emocji, z okazywania których Modrzewiowy Dworek „trząsł się w posadach”. Też głośno, chociaż z nutką zawodu i zachętą kibice reagowali na niezbyt trafne rzuty. Wspaniała zabawa.
Sportowa rywalizacja zakończyła się następującymi wynikami:
Brydż - Informatyka 11 : 13
Gimnastyka III - Historia 21 : 14
W pojedynku finałowym Ligi Naleśnikowej udział wezmą drużyny reprezentujące sekcje Informatyki i Gimnastyki III a na Finał Zawodnicy, Kibice i Organizatorzy zapraszają do Dworku Modrzewiowego
w dniu 21 listopada 2024 roku na godz. 16.00.
Liga Naleśnikowa 2024 odbywa się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia Teresa Gruszczyńska
Spacer edukacyjny z przewodnikiem
UTW
 W dniu 17 października 2024 roku słuchaczki i słuchacze SUTW mieli niecodzienną możliwość spaceru ulicami Kutna wspólnie z przewodnikiem Panem Maciejem Szymańskim. Wycieczkę rozpoczęliśmy sprzed budynku Dworca PKP z 1861 roku, który służył podróżnym w związku z uruchomieniem połączeń kolejowych na trasie Warszawa-Bydgoszcz. Przed dworcem znajduje się pomnik upamiętniający wielki strajk kolejarski z 1905 r., a na ścianie budynku widnieje tablica upamiętniająca peowiaka Wojciecha Rychtelskiego, który zginął w dniu 11 listopada 1918 r. podczas próby rozbrojenia żandarma niemieckiego w okolicach dworca kolejowego.
Przewodnik opowiedział kilka ciekawostek np.:
- przy ul. Kochanowskiego 12 nocował słynny kurier i emisariusz Komendy Głównej Armii Krajowej Jan Nowak Jeziorański,
- przy ul. Sienkiewicza znajduje się kościół ewangelicko-augsburski wybudowany w stylu neogotyckim w latach 1879-1880, a tuż obok w domu parafialnym z 1901 roku działała szkoła ewangelicka,
- natomiast naprzeciwko mieszkał urodzony w Kutnie, jeden z najpopularniejszych pisarzy tworzących w języku jidysz, Szalom Asz, autor powieści ,,Miasteczko” inspirowane m.in. atmosferą domu rodzinnego w Kutnie.
Przewodnik wspomniał również o zabytkowym młynie motorowym z 1908-1909 roku należącym do firmy ,,A. Oliński i Spółka” obecnie „Młyn A&S Jujka” mieszczącym się przy ul. Kochanowskiego 4, który mieliśmy możliwość zwiedzić w marcu br. dzięki gościnności właścicieli.
Następnie przeszliśmy w kierunku ulicy Siemiradzkiego, gdzie jeszcze nie tak dawno swoje boisko piłkarskie miał Kolejowy Klub Sportowy Czarni Kutno (obecnie nie ma już ani Klubu ani boiska, wybudowano bloki mieszkalne). Ulicą Matejki doszliśmy do najstarszego i największego parku miejskiego w Kutnie im. Wiosny Ludów. Park liczący ok. 17 ha, był dawniej ogrodem dworskim przy Pałacu Gierałty i powstał jednocześnie z tą rezydencją w latach 1775–1791. Obecnie w Pałacu mieści się Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Karola Kurpińskiego. Mimo, iż nasza wizyta nie była zapowiedziana, dzięki uprzejmości pracowników mieliśmy możliwość zobaczenia wspaniałej Sali Koncertowej z zabytkowym fortepianem, gdzie odbywają się wspaniałe koncerty. Natomiast kolejna Sala, poświęcona była mgr Janowi Pychińskiemu, założycielowi szkoły i długoletniemu jej dyrektorowi w latach 1946-1972.
Przewodnik przekazał nam również kilka ciekawostek związanych z Pałacem Gierałty:
- położony był on w jednej linii z Pałacem Saskim w centrum Kutna, do którego prowadziła ulica Pałacowa a dalej obecna ulica Sienkiewicza bogato wysadzona drzewami kasztanowca,
- w 1812 roku mógł tu nocować Napoleon Bonaparte, gdy wracał spod Moskwy z wojny z Rosją,
- w 1920 roku gościł tu Charles de Gaulle, który prowadził inspekcję w szeregach ,,błękitnej armii” gen. Józefa Hallera – polskiego wojska, które powstało we Francji,
- gościli również: car Aleksander I, Fryderyk August – król saski, Henryk Sienkiewicz.
Alejkami wspaniałego starego parku, wśród żółto-czerwonych jesiennych liści spacerowaliśmy podziwiając piękne drzewa wybarwione na różne kolory. Podziwiając ogromny, rozłożysty platan klonolistny, który miał jeszcze soczyste, zielone liście doszliśmy do kaplicy poświęconej Mniewskim, właścicielom miasta w XIX wieku. Mieści się tutaj jedyne w Polsce poświęcone w całości Muzeum Bitwy nad Bzurą. Bitwa, której walki toczyły się w dniach 09–22.09.1939 r. była największą w kampanii wrześniowej i opóźniła kapitulację Warszawy.
Urokliwymi alejkami parkowymi doszliśmy do ulicy gen. Tadeusza Kutrzeby, by następnie ulicą Łąkoszyńską dotrzeć do starej części miasta do Łąkoszyna. Dawniej był on samodzielną miejscowością, znajdującą się w szlacheckich rękach a pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi z 1359 roku, kiedy to powstał pierwszy, drewniany kościół, który dotrwał do pocz. XVIII wieku. Kolejne odbudowywane kościoły drewniane były niszczone przez pożary lub płonęły od uderzenia pioruna (18.08.1909 roku). Obecny, już murowany kościół p.w. Św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Kutnie-Łąkoszynie został wybudowany w 1912 roku w stylu neogotyckim.
Następnie przeszliśmy w kierunku najmłodszego parku w Kutnie - Parku miejskiego nad Ochnią.
Ma on nowoczesny wygląd, obejmuje obszar o powierzchni ok. 4 ha i jest częścią większego terenu rekreacyjnego przy rzece Ochni – Zielona Oś. Utworzono tutaj rozarium, mini ogród botaniczny, skatepark, drewniany pomost na rzece Ochni, plac zabaw, siłownię plenerową, plażę miejską, boisko do gry w siatkówkę plażową oraz szachy plenerowe. W Parku nad Ochnią według planów w ogrodzie różanym będzie tysiące nowych krzewów, kwiatów, roślin miododajnych oraz kilkadziesiąt drzew. Zielona Oś to także ścieżka pieszo-rowerowa licząca prawie 6 km łącząca wschód i zachód miasta.
Już nie możemy doczekać się wiosny, kiedy to zakwitną wszystkie posadzone kwiaty a krzewy
i drzewa zazielenią się. W pobliżu niedawno otwartej kawiarni Zielona Zośka wpisującej się w scenerię Zielonej Osi spacer z przewodnikiem dobiegł końca, któremu podziękowaliśmy drobnym upominkiem.
Mimo, iż pogoda była wietrzna, był to wspaniały edukacyjny spacer.
Bardzo dziękujemy przewodnikowi Panu Maciejowi Szymańskiemu za wszelkie ciekawostki dotyczące historycznych miejsc i sławnych ludzi, którzy przebywali lub odwiedzili nasze miasto.
Dziękujemy serdecznie Barbarze Pietrzykowskiej, Stanisławie Wasilewskiej, Zygmuntowi Pietrzykowskiemu i całej Radzie Słuchaczy za zorganizowanie kolejnej edukacyjnej wycieczki po naszym mieście.
Do zobaczenia na kolejnym spacerze.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Spotkanie poetyckie z twórczością Janiny Barbary Sokołowskiej
UTW
 ,,Nie spotkałam cię wcześniej poezjo
A byłaś potrzebna
Cisnął się na usta cały potok słów
Cierpliwa w słuchaniu
Czasem w jednym kontrapunkcie
Ściera się cała pustka
Dobrze, że mam cię Poezjo
I sprawiam, że chcesz słuchać…”
jest to fragment wiersza p.t. Poezja z tomiku „ZOBACZYĆ, ZROZUMIEĆ I… WRACAĆ” Janiny Barbary Sokołowskiej, która związana jest z ziemią kutnowską, gdyż urodziła się w Żychlinie. Po ukończeniu szkoły
na zawsze rozstała się ze swoim rodzinnym miastem i na stałe związała swoje losy z ziemią śląsko-dąbrowską.
Czytając jej wiersze należy zgodzić się z Janem Przemszą Zielińskim, którego recenzja zbioru wierszy autorki została zamieszczona w w/w tomiku a sugeruje, że wiersze Janiny Barbary Sokołowskiej to poszczególne obrazy, jakby pojedyncze kadry z filmowego życia. Na tle takiego pojedynczego obrazu poetka maluje swe marzenia o czymś więcej niż jest w życiu codziennym a w marzeniach ubarwia swoje czarno-białe zdjęcia codzienności.
Tę poezję dnia 10 października 2024 roku w Dworku Modrzewiowym przedstawiły zebranym koleżanki
z Grupy METAFORA Sekcji Literackiej naszego SUTW a były to: Stenia Augsburg, Jolanta Baranowska-Komorowska, Maria Chruścielska, Danuta Kawka, Marlena Kluk, Barbara Ratajczyk i Elżbieta Żółtowska
a scenariusz opracowała Danuta Kawka.
Poetyckie popołudnie przebiegło w miłej atmosferze przy herbacie, kawie i smakołykach serwowanych
z bufetu przez Halinę Mikołajczyk.
Spotkanie poetyckie z twórczością Janiny Barbary Sokołowskiej odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Bezpieczeństwo Seniorów w życiu codziennym i cyberprzestrzeni
UTW
 W dniu 8 października 2024 roku w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie, słuchacze i słuchaczki SUTW uczestniczyli w debacie
pn. „Bezpieczeństwo Seniorów w życiu codziennym i cyberprzestrzeni”.
W spotkaniu wziął udział I Zastępca Komendanta Powiatowego Policji w Kutnie podinsp. Adam Czerwiński, przedstawiciel Urzędu Miasta Kutna Edyta Michalska oraz dzielnicowi. Debatę prowadziły mł. asp. Daria Olczyk, oficer prasowy Komendy Powiatowej Policji w Kutnie oraz mł. asp. Katarzyna Wasiak.
Głównym tematem były oszustwa popełniane na szkodę seniorów, gdyż są oni bardzo ufni i z racji swojego wieku nie zawsze potrafią ocenić właściwie zagrożenie. Oszuści grają na emocjach, wrażliwości
i uczuciach. Omówione zostały najpopularniejsze metody stosowane przez przestępców: na ,,wnuczka”,
na ,,policjanta”, na ,,pracownika banku”, na ,,pracownika opieki społecznej, ZUS, poczty…”, na ,,domokrążcę”,
na ,,pracownika gazowni, zakładu energetycznego”, na ,,amerykańskiego żołnierza”.
Dzielnicowi natomiast zapoznali uczestników spotkania ze swoimi rejonami i zadaniami służbowymi. Przybliżono działanie i zalety bezpłatnej aplikacji ,,Moja Komenda” służącej do komunikacji pomiędzy społeczeństwem a Policją oraz program ,,Dzielnicowy Bliżej Nas”.
Kolejnymi ważnymi tematami omówionymi w trakcie debaty były:
- bezpieczeństwo w miejscu zamieszkania,
- bezpieczny konsument,
- bezpiecznie w kontaktach telefonicznych,
- bezpieczeństwo w sklepie, na ulicy i w podróży,
- zakupy w internecie,
- bezpieczeństwo w ruchu drogowym – jako pieszy, rowerzysta czy senior kierowca.
Przeprowadzona debata była bardzo interesująca, gdyż oszuści stają się coraz bardziej kreatywni
w swoich działaniach, a wiedza przekazana przez funkcjonariuszy pozwoli seniorom żyć bezpieczniej.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Przewodnicząca SUTW Gościem Radia Q
UTW
Wycieczka edukacyjno-turystyczna do Saksonii Szwajcarskiej, Karkonoszy i Kotliny Jeleniogórskiej
UTW
 Wczesnym rankiem, w piątek 4 października 2024 roku, grupą 50- osobową słuchaczek i słuchaczy Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku wyruszyliśmy na trzydniową autokarową wycieczkę. Miejscem docelowym pierwszego dnia była Saksonia Szwajcarska. Niemiecki region, będący częścią Gór Połabskich, położonych po obu stronach rzeki Łaby. Zwiedziliśmy największą turystyczną atrakcję Saksonii, most Bastei, wzniesiony 190 metrów nad meandrującą w dole rzeką Łabą, wśród skalnych wież. Z punktu widokowego podziwialiśmy zapierający dech w piersiach malowniczy krajobraz gór, okoliczne skały, wąwozy, dolinę rzeki Łaby, a także jadące w oddali pociągi. Z Bastei udaliśmy się do urokliwego miasteczka Pirna. Szczególnie zachwycił nas rynek, z pięknymi ozdobnymi fasadami kamienic, ratuszem i Domem Canaletta. Wewnątrz podziwialiśmy ewangelicko – augsburski kościół mariacki, późnogotycką budowlę z XVI wieku, z efektownym sklepieniem sieciowym.
Drugiego dnia 5 października zwiedziliśmy stolicę Saksonii, Drezno. Miasto, z dziesiątkami niesamowitych zabytków, muzeów i ciekawych budynków. Tutaj rezydowali polscy królowie. To jedno z najbardziej ,,zielonych" miast w Europie, 63% miasta to tereny zielone oraz lasy. Byliśmy zachwyceni Starym Miastem, architekturą i atmosferą tego miejsca. Ogromne wrażenie wywarła na nas promenada spacerowo-widokowa - Tarasy Brühla. Właśnie tam znajdują się różne budynki, takie jak: Akademia Sztuk Pięknych, budynek Sądu Najwyższego i Albertinum, czyli Muzeum Państwowych Dzieł Sztuki, protestancki Kościół Maryi Panny. Zwiedziliśmy wewnątrz Katedrę Świętej Trójcy, nazywaną też kościołem dworskim, bowiem budowla została wzniesiona przez Augusta III Sasa. Barokowy kościół zaprojektowano tak, aby w środku mogły przemieszczać się procesje - prawo Saksonii zabraniało katolikom kultu publicznego. Wewnątrz katedry znajduje się krypta Wettynów -pochowano tu m. in. króla Polski Augusta III oraz serce jego ojca Augusta II Mocnego. W Zamku Rezydencyjnym, który jest kolebką i centrum drezdeńskich zbiorów sztuki, zwiedziliśmy m. in. Zbrojownię, Komnatę Turecką, Gabinet Numizmatyczny. Wrażenie wywarł na nas „Orszak książęcy”, gdzie na dawnym zamkowym dziedzińcu zostali uwiecznieni na malowidle z kafelków miśnieńskiej porcelany władcy Saksonii z dynastii Wettynów. Umieszczeni są na nim królowie Polski- August II i August III. Z zewnątrz podziwialiśmy zespół pałacowy Zwinger, najznakomitszą budowlę późnego baroku, gdzie znajduje się Muzeum Porcelany i Salon Matematyczno-Fizyczny.
W ostatnim dniu 6 października wyruszyliśmy z miejsca naszego dwu dobowego noclegu w hotelu – Królowa Karkonoszy w Szklarskiej Porębie na dalsze zwiedzanie i powrót do Kutna. Zatrzymaliśmy się jeszcze na chwilę w mieście naszego zakwaterowania na krótki spacer do Wodospadu Szklarki. W Łomnicy podziwialiśmy jedno z najbardziej romantycznych miejsc w Karkonoszach - Pałac Łomnica. Niezwykłe wrażenia zrobił na nas Park Miniatur Zabytków Dolnego Śląska, zawierający miniatury budowli z Dolnego Śląska. Znajduje się on na terenie wydzielonym z fabryki dywanów w Kowarach. W parku miniatur zbudowane zostały modele głównie w skali 1:25 i kilka w skali 1:50. Prezentowane obiekty to m.in. kościoły, zamki, pałace, starówki miast, ratusze, schroniska górskie itp. Ostatnią atrakcją turystyczną był spacer Traktem Śródmiejskim po Jeleniej Górze. Mijaliśmy urokliwe kolorowe kamieniczki, baszty po murach obronnych, wieże zamkowe i ratusz, gdzie z jednego z jego narożników wyłaniał się jeleniogórski szczudlarz. Postać wygląda jakby zastygła w murach budynku. Zachwyciło nas bogate wyposażenie Kościoła Łaski Cesarskiej, a szczególnie malowidła na sklepieniu.
Wróciliśmy zmęczeni, ale pełni wrażeń i wspomnień, bogatsi o wiedzę na temat nowych miejsc. Dziękujemy naszej koleżance Hani Gontarek i pani Kindze Rozmarynowicz z biura „Wytwórnia Podróży” za zorganizowanie tak wspaniałej wycieczki oraz przewodniczkom za ciekawe opowieści a kierowcom za bezpieczną jazdę.
Tekst: Elżbieta Żółtowska
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska, Kinga Święcka
Liga Naleśnikowa 2024 ćwierćfinał
UTW
Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny BARWY JESIENI
UTW
 W dniu 19 września 2024 roku w ramach Kutnowskich Dni Seniora odbył się Międzypokoleniowy Plener Malarsko-Fotograficzny BARWY JESIENI. Było to zadanie realizowane w ramach Programu Mikrogranty Kutno 2024, a wspaniałą scenerię Parku Wiosny Ludów wybrał sobie organizator pleneru - Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie.
W plenerze wzięli liczny udział:
- dzieci i młodzież z Młodzieżowego Domu Kultury w Kutnie,
- dzieci i młodzież ze Szkoły Podstawowej nr 5 w Kutnie
- młodzieży z Akademickiego Liceum Ogólnokształcącego w Kutnie,
- słuchaczki i słuchacze Łęczyckiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Łęczycy,
- słuchaczki i słuchacze Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie,
- mieszkańcy naszego miasta, którzy przybywali całymi rodzinami.
Organizator zapewnił materiały malarskie oraz fachową pomoc instruktorek plastyki Pani Barbary Łąckiej oraz Pani Renaty Mieszkowskiej. Prace wykonywano różnymi technikami.
Wszystkie piękne prace malarskie dzieci, młodzieży i dorosłych uświetnią wystawę poplenerową, którą będzie można oglądać w Dworku Modrzewiowym w trakcie spotkania podsumowującego.
Zainteresowani doskonaleniem swoich umiejętności fotograficznych mieli możliwość uczestniczenia w zajęciach, które prowadził długoletni fotograf Pan Michał Jabłoński. W bardzo interesujący sposób przekazywał podstawową wiedzę i udzielał najważniejszych porad jak robić wspaniałe zdjęcia, by uchwycić i uwiecznić wspomnienia i radości. Mówił jak ważne jest światło i cień, ustawienia obiektu oraz sposób robienia zdjęcia. Zainteresowani doskonaleniem umiejętności będą mogli skorzystać z Warsztatów Fotograficznych organizowanych przez SUTW w gościnnych murach Pałacu Saskiego.
W trakcie spotkania uczestnicy pleneru byli częstowani smacznymi, kolorowymi przekąskami. Nie brakowało też różnych słodyczy, cukierków i napojów. W trakcie pleneru panowała miła, serdeczna atmosfera, a piękna pogoda nie zawiodła.
Zarząd SUTW serdecznie dziękuje wszystkim, którzy przyjęli nasze zaproszenie i uczestniczyli w Międzypokoleniowym Plenerze Malarsko-Fotograficznym BARWY JESIENI. Zapraszamy na wystawę poplenerową, o terminie powiadomimy wkrótce.
Już dzisiaj zapraszamy wszystkich zainteresowanych na Plener w przyszłym roku, gdyż pragniemy by wszedł on na stałe do programu Kutnowskich Dni Seniora.
Dziękujemy!!!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska, Teresa Gruszczyńska i Lech Martynowski
Kiermasz Rozmaitości - międzypokoleniowe widowisko słowno-muzyczne
UTW
 W dniu 16 września 2024 roku w ramach tegorocznych Kutnowskich Dni Seniora, miało miejsce wyjątkowe kulturalne wydarzenie. ,,Kiermasz Rozmaitości" to tytuł międzypokoleniowego widowiska słowno-muzycznego, przygotowanego przez sekcję teatralną i chór z naszego Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku oraz dzieci z Młodzieżowego Domu Kultury. Całość wyreżyserowana została przez Joannę Śmiałkowską, instruktorkę zarówno naszych wspomnianych sekcji jak i grupy dziecięcej.
Chór, który istnieje zaledwie pół roku zaprezentował się w 2 piosenkach: ,,Przybyli ułanie pod okienko" i ,,Furman" z udziałem solistów – Andrzeja, Władka i Stasia. Panie – Róża, Ewa, Bożena i Stenia wcale nie były gorsze i dały swój solowy popis w piosence ,,Dzieweczka ze Śląska", a z kolei ,,Życzenie" do muzyki Fryderyka Chopina wyśpiewały – Ela i Bożena.
Swoim głosem i aktorstwem zachwyciła wszystkich Joanna Śmiałkowska, która zaśpiewała ,,Dumkę Jadwigi" z muzyką Stanisława Moniuszki oraz arię z ,,Dziada i Baby" z tekstem Józefa Ignacego Kraszewskiego i muzyką Stanisława Moniuszki – z udziałem członków naszego teatru – Ewy i Władka.
Wiele wzruszeń dostarczyła Marlena, recytując swój wiersz ,,A ja pod tę górę" i utwór ,,Nie zapalajcie świateł" R. Sadowskiego. Była to mała inscenizacja z udziałem dzieci – Uli, Ali i Michaliny. To właśnie dzieci skradły najwięcej serc widzów – recytowały, śpiewały i tańczyły. Takimi słowikami były Natalia i Lena, które zaśpiewały ,,Lipkę" – z udziałem naszej koleżanki Jagody oraz Zosia w piosence ,,Oj, zagraj mi muzyko".
Całe to niepowtarzalne, kolorowe widowisko, zakończyło się na ,,miejskim targowisku", przygotowanym przez nasz teatr ,,Czemu nie" i dziecięcą grupę z MDK. Wszyscy przeobrazili się tu w warzywa z wiersza Jana Brzechwy ,,Na straganie", które los rzucił w upalny dzień na miejski stragan.
Zarząd SUTW serdecznie dziękuje zarówno dzieciom z MDK, jak i wszystkim naszym słuchaczom sekcji teatralnej i chóru, którzy mimo ogromnej tremy wystąpili na scenie CTMiT. Dziękuję za chwile, które wzbudziły wiele radości i przeżyć, a jednocześnie uświadomiły widzom, że najważniejsze to ,,chcieć’ i nawet jeżeli są potknięcia, to ważna jest możliwość ,,dawania” i integracja z młodym pokoleniem.
Pamiętajmy, że dzieci to przyszłość. Bawmy się więc razem!!!
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Żołnierze znad Bzury - bohaterowie września 1939 r.
UTW
 W dniu 5 września 2024 roku w auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie odbyła się uroczysta inauguracja II semestru roku akademickiego 2024 naszego Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku. Przewodnicząca Jolanta Baranowska–Komorowska powitała licznie przybyłych słuchaczy.
Na wstępie miało miejsce wręczenie koperty ze słowami wsparcia dla naszej Koleżanki
Marioli Dobrzyńskiej. Zebrane pieniądze od naszych słuchaczy są niewielką kroplą w ogromnym morzu potrzeb Marioli zmagającej się z nawrotem choroby nowotworowej, przerzutami i komplikacjami. Nasza Koleżanka Mariola bardzo serdecznie podziękowała za dobre serce, opowiedziała z iloma przeciwnościami losu musi sobie radzić,
ile napisała listów m.in. do NFZ, posłów, Ministra Zdrowia i Marszałka Sejmu, ażeby problem wynikający z braku finansowania leczenia chorych onkologicznie został rozwiązany. Wzruszona Mariola poczęstowała nas drobnymi, pysznymi ciasteczkami własnej produkcji.
Następnie zebrani słuchacze SUTW uczcili minutą ciszy zmarłego kilka dni wcześniej naszego Kolegę Mieczysława Orlińskiego, miłego, empatycznego, wspaniałego organizatora, zaangażowanego w pracę
i służącego pomocą, długoletniego Członka Zarządu – Skarbnika naszego Stowarzyszenia.
Wykład pt. ,,Żołnierze znad Bzury – bohaterowie września 1939 r.” rozpoczynający II semestr roku akademickiego 2024 poprowadził historyk Pan mgr Przemysław Zawadzki.
Na wstępie przedstawiona była sytuacja na froncie w pierwszych dniach wojny i okoliczności poprzedzające podjęcie decyzji o próbie zatrzymania marszu wrogiej armii.
Pomysłem gen. Tadeusza Kutrzeby było uderzenie od północy na lewe skrzydło niemieckiej 8 Armii, która osłaniała 10 Armię prącą w kierunku Warszawy i spowolnienie, a nawet zatrzymanie wrogiej ofensywy. Początkowo w związku z wycofaniem się Armii „Łódź” pomysł ten nie spotkał się z aprobatą Naczelnego Wodza. Ze względu na zmianę sytuacji na froncie i konieczność podjęcia odwrotu Armii „Poznań” w kierunku stolicy,
gen. Kutrzebie udało się uzyskać zgodę na manewr zaczepny na odsłonięte skrzydło niemieckiej 8 Armii.
Uzyskał również akceptację na wykorzystanie sił Armii „Pomorze”, której żołnierze wycofywali się wzdłuż Wisły
w kierunku Warszawy.
Obszar prowadzonych działań zbrojnych w przypadku tej bitwy był rozległy. Od Wisły na północy, po Ner
i Bzurę na południu oraz od linii jezior w okolicy Inowrocławia do Konina na zachodzie, po Sochaczew
na wschodzie.
Pierwsze walki miały miejsce w dniach 9-12 września. Impet polskiej ofensywy zaskoczył Niemców. W ciągu czterodniowych zaciętych walk polskie oddziały zdobyły Łęczycę, Piątek, Walewice, Ozorków i podeszły pod Zgierz. Atak Polaków zadał przeciwnikowi dotkliwych strat i sprawił, że Niemcy najpierw musieli ściągnąć całe siły 8 Armii, a potem skierowali do bitwy główne siły 10 Armii, przez co niemiecki front nie uległ przerwaniu,
ale z pewnością wyhamował natarcie ich wojsk. Sukces wstępnego natarcia sił polskich zmusił Niemców
do zaniechania prób szybkiego zdobycia Warszawy i przegrupowania się celem zlikwidowania niespodziewanego zagrożenia.
W drugiej fazie walk, w dniach 13-15 września, zakładano uderzenie Armii „Pomorze” przez Łowicz
na Skierniewice, a przegrupowane siły Armii „Poznań” miały skierować się na Sochaczew. Początek realizacji był pomyślny, jednakże Niemcy ściągali coraz większe siły i nasilili bombardowania prowadzone przez lotnictwo.
Na skutek otrzymania informacji o nadciągających kolumnach niemieckich wojsk pancernych gen. Bortnowski, obawiając się, że mogą one wejść na tyły polskiego ugrupowania, nakazał przerwać natarcie i wycofać za Bzurę. Obie polskie armie zostały otoczone i gen. Kutrzeba zdecydował o otwarciu drogi do stolicy przez Sochaczew,
w okolicach którego miały miejsce bardzo ciężkie, kilkudniowe walki. 15 września rozpoczął się odwrót polskich oddziałów w kierunku Puszczy Kampinoskiej, atakowanych bezustannie przez 300 niemieckich samolotów.
W trzeciej fazie bitwy, w dniach 16-22 września, przeprowadzono natarcie sił polskich na północ i południe od Sochaczewa oraz zarządzono odwrót w celu przebicia się do Warszawy. Zdziesiątkowane oddziały musiały walczyć o przeprawę. Żołnierze przechodzili przez Bzurę, bez sprzętu, niejednokrotnie pozostawiając ciężkie armaty w rzece. 16 września wojska niemieckie przeszły do natarcia okrążając stopniowo i rozbijając polskie oddziały. Wielu z nich trafiło do niewoli. Tylko niewielka część z 200-tysięcznego polskiego zgrupowania -
około 30 tys. zdołało się przebić do Warszawy i Modlina. Jedyną stałą przeprawą przez Bzurę na północ
od Sochaczewa był drewniany most łączący Brochów z Witkowicami. Żołnierze z rozbitych oddziałów ostrzeliwani z broni maszynowej i pancernej oraz bombardowani przez niemieckie lotnictwo próbowali przeprawić się na drugą stronę rzeki. Niestety zginęło 21 żołnierzy. W odwrocie piechurów walczący w kompanii przeciwpancernej Łukasz Ciepliński samodzielnie obsługując działo przeciwpancerne zniszczył 6 niemieckich czołgów i 2 wozy dowódcze. Obserwujący ten bohaterski czyn gen. Tadeusz Kutrzeba, odpiął od swojego munduru order Virtuti Militari
i odznaczył go, awansując równocześnie na stopień oficerski. Łukasz Ciepliński został później żołnierzem Armii Krajowej, po wojnie aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa za działalność niepodległościową i zamordowany
1 marca 1951 roku. Rocznica jego śmierci jest obchodzona w Polsce od 2011 roku jako Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.
Do Warszawy przedostali się gen. Kutrzeba ze sztabem, gen. Knoll i gen. Tokarzewski, a także dwie brygady kawalerii po krwawych walkach w Sierakowie, 15. dywizja piechoty - po walkach w Laskach oraz 25. dywizja piechoty - po walkach pod Młocinami. Zreorganizowane, wzięły udział w końcowej fazie obrony Warszawy. Żołnierze z pozostałych oddziałów, którzy ocaleli, a także gen. Bortnowski dostali się w okresie 18-22 września
do niewoli.
Polscy żołnierze dzielnie walczyli z niemieckim okupantem. Szacuje się, że z ogólnej liczby ok 225 tys. żołnierzy biorących udział w tej bitwie, poległo około 15 tys. polskich żołnierzy, rannych zostało w przybliżeniu
50 tys., zaś do niewoli dostało się w granicach 100 tys. Po stronie wroga walczyło ok 425 tys. żołnierzy, poległo
6-8 tys. natomiast 4 tys. dostało się do niewoli. Polacy zniszczyli 50 czołgów niemieckich, 20 dział oraz
100 samochodów. Bitwa nad Bzurą, trwająca między 9 a 22 września 1939 r., była największą bitwą II wojny światowej aż do roku 1941, a także jedynym działaniem zaczepnym przeciwko armii niemieckiej aż do tego czasu. W czasie najintensywniejszych walk blisko 1/3 niemieckich sił była skoncentrowana nad Bzurą. Chociaż bitwa zakończyła się klęską, spełniła ważne zadanie. Naprzeciw rozpędzonej niemieckiej potęgi militarnej stanęła polska armia, która dzielnie stawiła opór wojskom III Rzeszy i zdezorganizowała niemieckie natarcie w kierunku Wisły oraz odciążyła oblężoną już wówczas Warszawę.
Polegli żołnierze w bitwie nad Bzurą spoczywają na wielu wiejskich cmentarzach wzdłuż szlaku walk, natomiast największy cmentarz, na którym spoczywa 3693 bohaterów mieści się w Sochaczewie-Trojanowie, Walki żołnierza polskiego nad Bzurą zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem na jednej
z tablic ,,Kutno 10-17 IX 1939”a po 1990 r. ,,BZURA 9-22 IX 1939” oraz napisem ,,KUTNO” na zniczu Grobu Nieznanego Żołnierza w Krakowie. Jedyne muzeum poświęcone w całości Bitwie nad Bzurą znajduje się
w Kutnie w Parku Wiosny Ludów, natomiast w Sochaczewie mieści się Muzeum Ziemi Sochaczewskiej
i Pola Bitwy nad Bzurą.
Wykład mgr Przemysława Zawadzkiego był bardzo ciekawy, wzruszający i jak zwykle profesjonalnie poprowadzony. Spotkał się z dużym zainteresowaniem słuchaczy. Dziękujemy!
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska i Teresa Gruszczyńska
80. rocznica Marszu Śmierci z KL Warschau do Kutna
UTW
 W dniu 2 sierpnia 2024 roku przed budynkiem dworca kolejowego w Kutnie (ul. 3 Maja 5) odbyła się uroczystość upamiętniająca ofiary Marszu Śmierci z KL Warschau do Kutna. W 80. rocznicę tego tragicznego wydarzenia Grupa Teatralna „od jutra” przedstawiła przygotowaną i wyreżyserowaną przez Krzysztofa Ryzlaka akcję uliczną.
Wystąpili członkowie Grupy Teatralnej „od jutra”: Wioleta Maciejewska, Edyta Herz, Beata Kossowska, Luiza Gens, Katarzyna Żmuda, Helena Kowalska, oraz Stanisław Borkowski, Róża Banasiak, Marlena Kluk, Andrzej Zielonka i Władysław Krysiak, którzy są członkami naszego Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku.
„Marsz Śmierci” to mało znane tragiczne wydarzenie historyczne, które Niemcy zgotowali więźniom z niemieckiego obozu koncentracyjnego „Warschau” (Gęsiówka) w Warszawie. W dniach 28 lipca - 2 sierpnia 1944 roku maszerowali oni z Warszawy do Kutna, gdzie na stacji kolejowej umieszczono ich w bydlęcych wagonach i przetransportowano do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau. W „Marszu Śmierci” z KL Warschau do Kutna mogło zginąć nawet do 2000 osób spośród 6000 które wyruszyły z obozu.
Artystyczna wizja prowadzącego Grupę Teatralną ,,od jutra” reżysera Krzysztofa Ryzlaka nie oddaje tragizmu sytuacji jaką przeżyli więźniowie. Szli oni w obozowych pasiakach, drewnianych chodakach, mieli ze sobą jedynie blaszaną miskę i obowiązkowo 2 koce. Nie dostawali praktycznie nic do jedzenia i do picia. Za każdą próbę schylenia się po coś nadającego się do zjedzenia lub nawet nabranie wody z kałuży, byli zabijani. Z uwagi na to, że żadne słowa nie oddadzą okrucieństwa Marszu, usłyszeliśmy spisane relacje kilku więźniów, którzy przeżyli marsz, przeżyli obóz w Dachau i po wojnie złożyli zeznania.
Wyjątkowym gościem był Jeffrey Cymbler, którego ojciec i wujek szli w Marszu Śmierci z KL Warschau (Gęsiówka) do Kutna. Jeffrey Cymbler przyleciał ze Stanów Zjednoczonych, by uczestniczyć w tym wydarzeniu upamiętniającym ofiary Marszu Śmierci. Opowiedział on tragiczne i jakże trudne losy swojej rodziny – dziadków oraz ojca i jego starszego brata w tych ciężkich wojennych latach.
Organizatorem wydarzenia było Stowarzyszenie Grupa Przyjaciół „od jutra“ z prezes Teresą Mosingiewicz. Całe wydarzenie upamiętniające ofiary Marszu Śmierci w 80. rocznicę tego tragicznego wydarzenia prowadziła Bożena Gajewska. Gościnnie w wydarzeniu wystąpiła Anna Lewkowicz śpiewając piosenkę żydowską.
Na zakończenie głos zabrał Zastępca Prezydenta Miasta Kutno Zbigniew Wdowiak, który podziękował Jeffreyowi Cymblerowi za jego świadectwo, a wszystkim zaangażowanym w ten projekt za upamiętnianie tragicznych, ale ważnych faktów z historii Kutna i Holokaustu.
Bożena Gajewska zakończyła całe wydarzenie słowami Elie Wiesela, więźnia obozów koncentracyjnych Auschwitz i Buchenwald, laureata pokojowej Nagrody Nobla, który powiedział: „Nie pozwólmy pomordowanym w obozach koncentracyjnych umrzeć ponownie śmiercią naszego zapomnienia”.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Łódzkie dla Seniorów Plus
UTW
 W dniu 22.06.2024 roku w Auli Wydziału Chemii Uniwersytetu Łódzkiego odbyło się spotkanie podsumowujące realizację zajęć Programu „Łódzkie dla Seniorów Plus”
w sezonie 2023-2024. Program ten skierowany był do grupy osób powyżej sześćdziesiątego roku życia. Głównym zadaniem Programu była organizacja bezpłatnych zajęć rekreacyjno–sportowych oraz zajęć dydaktycznych. Zajęcia realizowane były na terenie województwa łódzkiego. W obecnej edycji Programu zajęcia prowadzone były dla ok. 500 osób w 26 grupach z 13 miast i gmin m.in. z naszego powiatu uczestniczyło Kutno oraz Krośniewice. Program w całości finansowany był ze środków finansowych województwa łódzkiego.
Z naszego Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku w Programie brało udział 20 osób i na podsumowaniu w Łodzi reprezentowała nas grupa 5 osobowa.
W imieniu Marszałek Województwa Łódzkiego, Joanny Skrzydlewskiej z seniorami spotkał się Artur Ostrowski, członek zarządu województwa łódzkiego oraz Piotr Bors, wiceprzewodniczący Sejmiku Województwa Łódzkiego.
Uczestników spotkania w imieniu organizatora i Prezesa Zarządu ŁFS Zbigniewa Pacholczyka powitał Zbigniew Świercz - Wiceprezes Łódzkiej Federacji Sportu.
Podczas tego spotkania prowadzącym zajęcia instruktorom m.in. Agnieszce Dębowskiej, został wręczony dyplom z podziękowaniem Marszałka Województwa Łódzkiego.
Wiele słów uznania oraz podziękowań skierowano do samorządów, które udostępniły nieodpłatnie miejsca
i obiekty, w których prowadzone były zajęcia z uczestnikami Programu.
Uczestnicy podsumowania wysłuchali wykładu mgr Martyny Głogowskiej, koordynatora Akademii Zdrowego Starzenia, Uniwersytetu Medycznego w Łodzi pt. „Sztuczna inteligencja – od korzeni do futurystycznych marzeń” oraz wykładu mgr Magdaleny Makarowskiej, dietetyka klinicznego, psychodietetyka, autorki poradników o zdrowym odżywianiu pt. „Dieta w insulinooporności i cukrzycy typu 2”.
Po tej części ponad 200 uczestników spotkania udało się na teren stadionu lekkoatletycznego Akademickiego Związku Sportowego w Łodzi.
Zajęcia rozpoczęła pani wodzirej, która poprowadziła wszystkich uczestników spotkania do poloneza z filmu
,,Pan Tadeusz”. Następnie były inne tańce zbiorowe oraz ćwiczenia dla seniorów prowadzone przez profesjonalistów m.in. slalom zadaniowy, tor przeszkód, zajęcia gry w bule, gra Dobble oraz zajęcia relaksacyjne. Było dużo śmiechu i pozytywnych emocji.
Na zakończenie wszyscy uczestnicy zajęć „Łódzkie dla Seniorów Plus”, otrzymali koszulki z nazwą Projektu.
Łódzka Federacja Sportu złożyła serdeczne podziękowania za aktywne uczestnictwo w zajęciach,
za wspaniałą atmosferę, za przekazanie pozytywnej energii, a władzom samorządowym za wspaniałą inicjatywę i sfinansowanie Projektu „Łódzkie dla Seniorów Plus”.
Uczestnicy spotkania bardzo pozytywnie ocenili Projekt oraz spotkanie podsumowujące i dopytywali
czy Projekt będzie kontynuowany w latach następnych.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Zofia Kowalewska
Wyjazd edukacyjny do Teatru Polonia w Warszawie na spektakl My Way
UTW
W dniu 15 czerwca 2024 roku słuchaczki i słuchacze SUTW w ramach wyjazdu edukacyjnego, zorganizowanego przez Hannę Gontarek do Teatru Polonia
w Warszawie mieli niecodzienną przyjemność obejrzeć monodram Krystyny Jandy
,,My Way”. Premiera tego spektaklu odbyła się 16 grudnia 2022 roku
z okazji 70. urodzin artystki. Nasi słuchacze mieli natomiast szczęście uczestniczyć
już w 101. przedstawieniu tego wspaniałego monodramu w reżyserii i wykonaniu Krystyny Jandy.
Artystka w swoim monologu stojąc w długiej, eleganckiej, czarnej sukni na scenie blisko 2 godziny opowiada całe swoje życie od urodzin. Były to wspomnienia o rodzicach, domu rodzinnym, o szkole teatralnej i wspaniałych profesorach, o pierwszych rolach, o rolach najważniejszych, o sukcesach i porażkach,
o Andrzeju Wajdzie, o przyjaciołach aktorach, o dzieciach, córce Marysi wspaniałej aktorce i świetnej reżyserce oraz o synach.
W tych opowieściach było wiele prawdziwych emocji i wzruszeń, anegdot i żartów z samej siebie,
z własnych rozmaitych prawdziwych bądź wykreowanych niedoskonałości i żartów z puentami.
Wreszcie o pani Honoracie, przez lata pomagającej w „ogarnianiu” codzienności, prostej kobiecie oddanej całym sercem Krystynie Jandzie i jej rodzinie. Usłyszeliśmy kilka pysznych anegdot o pani Honoracie, która kompletnie nie rozumiała całego blichtru przynależnemu aktorstwu i wcale się z tym nie kryła.
My Way był to piękny i poruszający spektakl o… nie, nie o Krystynie Jandzie. O tym, co w życiu najważniejsze – uczuciach, rodzinie, pasji, przyjaźni. O szukaniu swojej drogi i o tym co wymaga niekiedy nieziemskiej odwagi i desperacji. Wreszcie o tym, że nie ma życia bez sztuki, bez teatru i o tym ile należy pokonać przeciwności by spełnić swoje marzenie jakim była budowa własnego teatru - Teatru Polonia.
Monodram My Way Krystyny Jandy był wspaniałą ucztą dla duszy a członkowi zarządu Hani Gontarek serdecznie dziękujemy za złowienie takiej perełki i zorganizowanie wyjazdu do teatru.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Michał Sinior i Teresa Gruszczyńska
13 czerwca 2024r. Zarząd SUTW w Kutnie, jak co roku, zorganizował dla aktywu uniwersyteckiego, wyjazd koedukacyjny, który jest formą podziękowania najaktywniejszym słuchaczom za ich pracę.
Są wśród nich członkowie Komisji Rewizyjnej, Rady Słuchaczy, Starostowie, pracownicy biura i kawiarenki, osoby, które z własnej inicjatywy organizowali różne kulturalne spotkania i osoby społecznie prowadzące zajęcia.
DZIĘKUJEMY WAM !!!!
Pierwszym miejscem, do którego trafiliśmy był Redecz Krukowy, gdzie znajduje się wyjątkowe, unikatowe muzeum. Początkowo w gospodarstwie rodziny Borkowskich powstała Kujawska Fabryka Maszyn Rolniczych KRUKOWIAK. W 2008 r. produkcja przeniesiona została do Brześcia Kujawskiego, a dawne hale produkcyjne przerodziły się w muzeum. To był początek Muzeum Techniki Rolniczej i Gospodarstwa Wiejskiego, w którym eksponowane są zbiory zgromadzone przez Janusza Borkowskiego oraz jego synów.
Ekspozycja, w znacznej części składa się z darów mieszkańców Redcza Krukowego i okolicy. Co roku zbiory wzbogacają się. W tej chwili mówi się, że jest to Muzeum Motoryzacji, Oręża, Nauki i Techniki wraz ze zbiorami Sowiogórskiego Muzeum Techniki oraz Kujawskie Muzeum Kolei, Muzeum Lotnictwa, Muzeum PRL-u,
Młotka i Gwoździa, Muzeum Techniki Rolniczej i Gospodarstwa Wiejskiego.
Słuchacze nasi mieli okazję spotkać się z panem Januszem Borkowskim, twórcą i prezesem wspomnianego muzeum. Pan Janusz to biznesmen i miłośnik historii. Muzeum to tylko element uzupełniający jego wysiłki w ocaleniu od zapomnienia dziejów tego Regionu. Z własnych środków finansuje wydawanie kolejnych tomów z serii „Redecz Krukowy i okolice...Kraina Prastara”.
Z Jego inicjatywy powstało w Osłonkach Kujawskie Centrum Samouzdrawiania Naturą. Ma ono na celu pomaganie ciężko chorym wrócić do zdrowia. Stosowana jest tu naturoterapia, czyli powrót do natury.
Jest to komponowanie składników pochodzenia roślinnego tak, aby działały w sposób uzdrawiający na ludzki organizm.
Drugi etap wyjazdu to Płowce, historyczne miejsce pierwszej potyczki, do której doszło w 1331 roku
na polach wsi Płowce między zwycięskimi wojskami Władysława Łokietka a oddziałami Zakonu Krzyżackiego.
W 1818 roku został zbudowany pomnik, który przetrwał 100 lat. W czasie I wojny światowej został zniszczony przez armię pruską. W 1961 roku, w 630 rocznicę pamiętnej bitwy, wystawiono nowy, 22 metrowy pomnik,
który stoi do dziś. Jest on usytuowany w pobliżu Zajazdu Łokietek, gdzie nasza grupa zatrzymała się
na posiłek. W miłej atmosferze obiad smakował wyjątkowo a szarlotka z lodami była przysłowiową
wisienką na torcie.
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w Kowalu, mieście ogrodów, po którym oprowadzał nas burmistrz, Eugeniusz Gołembiewski. Opowiadał między innymi o historii, osiągnięciach, życiu społeczno kulturalnym Miasta. Najbardziej urzekły wszystkich dwa parki, czystość i ogrom kwiatów, które można było spotkać dosłownie wszędzie. Odwiedziliśmy również Cmentarz Miejski, na którym jest pochowany nasz znakomity
aktor Jan Nowicki.
Pomysł wyjazdu w te kujawskie okolice podsunął z-ca przew. SUTW Andrzej Zielonka, który przejął na siebie część organizacyjną wyjazdu współpracując z członkiem zarządu Hanną Gontarek i skarbnikiem Stefanią Szadkowską.
Dzięki tym osobom oraz wspaniałej atmosferze, którą wytworzyli uczestnicy, można powiedzieć,
że wycieczka była interesująca i udana.
Opracowanie: Marlena Kluk
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
W dniu 11 czerwca 2024 roku w Auli Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej w Kutnie odbyło się Walne Zebranie Członków Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie.
W terminie określonym jako początek zebrania liczba uczestników wynosiła 68 osób,
co stanowiło 34,5 % ogólnej liczby członków (brak kworum). Określono zgodnie ze statutem SUTW II termin (15 minut później) i przy liczbie 71 osób rozpoczęto Walne Zebranie.
W imieniu Zarządu SUTW zebranych powitała Przewodnicząca Jolanta Baranowska-Komorowska
tym samym otwierając Walne Zebranie. Na jej wniosek zebrani minutą ciszy uczcili pamięć zmarłej przed kilkoma dniami naszej Koleżanki, wieloletniego Sekretarza Rady Słuchaczy Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku - Aliny Jabłońskiej.
Na Przewodniczącą Walnego Zebrania powołano Elżbietę Lewandowską, która prowadziła dalszą część zebrania zgodnie z ustalonym porządkiem. Wybrani zostali członkowie do komisji mandatowo-skrutacyjnej, komisji uchwał i wniosków oraz powołano Danutę Kawkę na Sekretarza Walnego Zebrania.
Przewodnicząca Zarządu przedstawiła zebranym sprawozdanie z działalności Stowarzyszenia
za rok 2023, a z działań finansowych właścicielka Biura Rachunkowego PROZYSK, Agnieszka Latos.
Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Jan Błaszczyk przedstawił zebranym Sprawozdanie Komisji Rewizyjnej za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 roku.
Komisja Rewizyjna zawnioskowała o przyjęcie sprawozdania merytorycznego i finansowego zarządu SUTW za rok 2023 oraz zawnioskowała o udzielenie absolutorium wszystkim członom Zarządu Stowarzyszenia, co też uczyniono w trakcie jawnego głosowania.
W dyskusji poruszono kwestię by powrócić do roku akademickiego, niestety jest to niewykonalne,
gdyż oprócz środków własnych z wpłat naszych członów korzystamy z dotacji. Wszystkie projekty ogłaszane przez samorządy miejskie i powiatowe są planowane na rok kalendarzowy. Nasze Stowarzyszenie przyjęło system, który pozwala na sprawniejszą organizację działań w podejmowanych projektach.
Jolanta Baranowska-Komorowska poinformowała, że w miesiącach wakacyjnych w dniach
i w godzinach pracy biura osoby chętne będą mogły spotykać się w Dworku Modrzewiowym. Zajęcia będą nieodpłatne i np. w środy – gry planszowe, karty itp., natomiast w piątki – malarstwo, dyskusje literackie.
W punkcie dot. wolnych wniosków, Przewodnicząca Zarządu poinformowała zebranych,
że w Dworku Modrzewiowym wystawiona jest skarbonka, z której dobrowolne datki zostaną przeznaczone
na pomoc w leczeniu chorób nowotworowych naszych członkiń. Członek Zarządu Hanna Gontarek przypomniała obecnym o terminach wycieczek, które są zaplanowane do końca roku 2024, natomiast koleżanka Maria Wierzbicka zaapelowała o pomoc dla schroniska dla psów i kotów Felkowy Stryszek.
Przewodnicząca Walnego Zebrania Elżbieta Lewandowska na koniec podziękowała zebranym
za przybycie oraz wszystkim, którzy angażowali się w pracę Stowarzyszenia przyczyniając się
do prawidłowego i atrakcyjnego działania na rzecz starszych mieszkańców naszego miasta.
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Po wygnaniu... Czesława Miłosza rozmyślania o Naturze
UTW
W dniu 28 maja 2024 r. słuchacze i słuchaczki Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku mieli okazję kolejny raz spotkać się z dr Ewą Dryglas - Komorowską, aby wysłuchać pasjonującego wykładu
,,Po wygnaniu... Czesława Miłosza rozmyślania o Naturze" poświęconego polskiemu nobliście. W ten sposób uczciliśmy 20 rocznicę śmierci poety, oddaliśmy Mu hołd, jako jednemu z najwybitniejszych twórców naszych czasów.
Bogatą biografię poety, prozaika, eseisty, historyka literatury, tłumacza, dyplomaty, noblisty poznaliśmy, wysłuchując recytacji i interpretacji wierszy wybranych ze zbiorów.
Czesław Miłosz w swojej twórczości wyraża:
- rozterki moralne dotyczące roli poety w dobie wojny („Ocalenie”),
- dylematy intelektualistów uwikłanych w stalinizm („Zniewolony umysł”),
- świadectwo okrucieństwa wojny, pamięć o każdej krzywdzie wyrządzonej człowiekowi („Który skrzywdziłeś”),
- stosunek poety do Powstania Warszawskiego, Armii Krajowej i podziemia („Wilki”).
- nieustanny powrót myślami na Litwę, do domu w Szetejniach („Wilno”, „Poeta pogranicza”, „Autoportret Przekorny”, „Nigdy już do Wilna nie wrócę”, „Wilno, ocalenie miasta (nie)istniejącego”, „Wiara w obiektywne istnienie świata”, „Nadzieja”, „Łąka”.)
- rozważania o przemijaniu, o miłości, która pozwala człowiekowi trwać przy życiu („Podarunek nad popiołami”),
- fascynację malarstwem, odwołuje się do twórczości impresjonistów. („Pastele Daglasa”, „Tematy malarskie”).
Wspomina życie człowieka z pogranicza, wspólną historię Polski i Litwy, pokojowe współistnienie różnych kultur i wyznań („Pamięć historyczna”, „Traktat poetycki”, „Traktat moralny”, „Ziemia Ulro”, „Dolina Issy”).
W swej twórczości Miłosz maluje słowem miejsca, pamięć, dzieciństwo, historię świata, Polski i Litwy, literatury i kultury. Przedstawia los Polaka urodzonego na Litwie i ogromny bagaż jego historycznych doświadczeń.„Gdziekolwiek wędrowałem, po jakich kontynentach, zawsze twarzą byłem zwrócony do Rzeki” wspomina
w wiierszu ,,Szetejnie”.
Po 52 latach emigracji, gdy odwiedził swoje rodzinne strony stwierdził, że świat który pamiętał już nie istnieje. Sentencja „panta rhei” (nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki) jest nadal aktualna.
Wykład wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Tekst: Elżbieta Lewandowska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
 W maleńkiej Róży kochał się
Książę na jednej z wielu gwiazd
Nie widział przedtem innych róż
Kiedy w daleki poszedł świat
tą poetycką piosenką śpiewaną przez Katarzynę Sobczyk a znajdującą się w domowej płytotece naszej Koleżanki Danuty Konpoczyńskiej, rozpoczęło się spotkanie zatytułowane
,,Śpiewamy wśród róż”. Odbyło się ono zgodzie z planem dnia 23 maja 2024 roku. Miejsce spotkania to altana w różanym, przydworkowym ogródku Dworku Morzewiowego, gdzie obecnie kwitną piękne róże
a wśród nich gatunki rozsławiające nasze miasto na całym świecie, gdyż wyhodował je wielki miłośnik róż,
sławny nie tylko w naszym kraju, mieszkaniec Kutna Pan Bolesław Wituszyński.
Scenariusz, który opracowała Danuta Kawka opowiadał o towarzyszeniu człowiekowi poprzez symbol,
jaki przypisywany jest najpiękniejszemu kwiatowi, czyli róży w jego życiu uczuciowym. Prócz części narracyjnej, treść programu stanowiły piosenki wybrane ze śpiewnika UTW wydanego w 2015 roku pod tytułem
„Piosenka jest dobra na wszystko” a śpiewanych przez wszystkich uczestników imprezy oraz piosenki z płytoteki Danuty Konopczyńskiej, która czuwała nad jakością przekazywanych utworów.
Wykonawcy programu to członkinie Grupy ,,Metafora” Sekcji Literackiej SUTW: Stenia Augsburg,
Jolanta Baranowska – Komorowska, Maria Chruścielska, Danuta Kawka, Joanna Kicała-Kowalczyk
i Barbara Ratajczyk.
Oprawa muzyczna – Danuta Konopczyńska,
Różana herbatka i słodycze – Halina Mikołajczyk.
A róże w przydworkowym ogródku pachniały, cieszyły barwami, wyglądały na zadowolone i zainteresowane tym, co dzieje się w różanym ogródku, jednym z wielu w Kutnie, mieście róż.
Spotkanie ,,Śpiewamy wśród róż” odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Russów, Gołuchów, Kalisz
UTW
 W dniu 21 maja 2024 roku słuchaczki i słuchacze ze Stowarzyszenia Uniwersytet Trzeciego Wieku wzięli udział w jednodniowej, kulturalno – edukacyjnej wycieczce do sąsiedniego województwa wielkopolskiego. Zwiedziliśmy dworek w Russowie, zamek i Muzeum Leśnictwa w Gołuchowie oraz muzeum w Kaliszu. Organizatorkami wyjazdu były nasze koleżanki Hanna Gontarek i Stanisława Wasilewska.
Dworek w Russowie to miejsce urodzenia jednej z kultowych postaci polskiej literatury pisarki i publicystki Marii Dąbrowskiej. Pisarka przyszła na świat jako najstarsza córka Ludomiry i Józefa Szumskich w 1889 roku. Dom rodzinny w Russowie nigdy nie był własnością jej rodziców. Ojciec podjął tutaj pracę jako administrator majątku. Maria Dąbrowska spędziła w Russowie jedynie dzieciństwo i młodość, ale do końca życia czuła się związana z ziemią kaliską. Dała temu wyraz w utworach literackich, wspomnieniach, a także
w swoim ,,Dzienniku”. Najbardziej znanym utworem pisarki jest powieść „Noce i dnie”, spopularyzowana przez filmową ekranizację w reżyserii Jerzego Antczaka.
Ta autentyczna saga rodziny Szumskich została osadzona w realiach Russowa i Kalisza z przełomu
XIX i XX wieku. W dworku obecnie mieści się muzeum poświęcone Marii Dąbrowskiej. Pan przewodnik oprowadził nas po jego wnętrzach , zapoznając z historią rodziny Szumskich oraz samej pisarki.
W zrekonstruowanych wnętrzach dworku znajdują się: salon, sypialnia, pokój Józefa Szumskiego, pokój poświęcony filmowej ekranizacji powieści „Noce i dnie”, kuchnia oraz na piętrze pokój Marii Dąbrowskiej. Umieszczone w nim są pamiątki rodzinne , zdjęcia bliskich, kolekcja obrazów, osobiste dokumenty, meble,
a także maszyna do pisania. Dwór otacza piękny krajobrazowy park ze starymi drzewami i malowniczymi stawami. Na terenie parku powstał Skansen Etnograficzny.
W Gołuchowie poznaliśmy historię zamku, którą opowiedziała i oprowadziła po jego wnętrzach pani przewodnik. Zamek liczy ponad 400 lat i wyróżnia go wyjątkowa architektura, wzorowana na zamkach
znad francuskiej Loary. Został wzniesiony w 1560 roku przez Rafała Leszczyńskiego.
W 1853 przeszedł w ręce rodziny Działyńskich, właścicieli dóbr kórnickich. Stał się rezydencją młodej pary
Jana Działyńskiego i jego żony księżniczki Izabeli Czartoryskiej. Księżna odrestaurowała zamek
i zadbała o wystrój wnętrz o detale pochodzące z różnych stron Europy. Obecnie zamek należy
do Muzeum Narodowego w Poznaniu, które dwukrotnie przeprowadziło prace konserwatorskie. Podziwialiśmy piękne wyposażenie sal zamkowych w gobeliny, renesansowe malarstwo polskie i europejskie, rzadkie okazy mebli, wazy antyczne oraz kolekcję rzemiosła artystycznego, które niegdyś należały do Izabeli i Jana Działyńskich. Zamek otoczony jest kilkuhektarowym parkiem krajobrazowym z urokliwymi alejkami , pięknymi drzewami, pomnikami przyrody. Zamek w Gołuchowie szczególnie upodobali sobie filmowcy. Kręcono tutaj sceny nie tylko dwóch wersji „Akademii Pana Kleksa” tej z 1983 roku i tej 40 lat młodszej ale też sceny
z historycznego serialu ,,Królowa Bona”, sceny z filmu ,,Hrabina Cosel”, ,,Rycerze i rabusie” oraz w lutym
i marcu br. baśnie Braci Grimm.
Na terenie parku odwiedziliśmy znajdujące się Muzeum Leśnictwa, w którym to las został ukazany
w nowatorskiej formie. Poznaliśmy pracę leśników oraz narzędzia używane przez nich na przestrzeni dziejów. Jest to jedyne tego rodzaju muzeum w Polsce.
W Kaliszu zwiedziliśmy Muzeum Okręgowe Ziemi Kaliskiej. Zapoznaliśmy się z historią najstarszego miasta w Polsce, zwłaszcza jego wielokulturowością. W swoich zbiorach posiada zabytki archeologiczne, etnograficzne, historyczne z dziedziny sztuki, a także kolekcję eksponatów afrykańskich z wypraw na ten kontynent kaliszanina, Stefana Szolc – Rogozińskiego.
Nieco już zmęczeni intensywnością zwiedzania dotarliśmy na Rynek Główny i w czasie wolnym mogliśmy odpocząć i się posilić. Pełni wrażeń poznania historii nowych miejsc na mapie naszego kraju, powróciliśmy
do Kutna.
Dziękujemy za te piękne chwile naszym organizatorkom, zwłaszcza, że pogoda także nam dopisała. Zatem, do spotkania w nowym semestrze po wakacjach.
Tekst: Elżbieta Żółtowska
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska i Elżbieta Lewandowska
Czerwone maki na Monte Cassino
UTW
 18 maja br. minęła 80. rocznica zwycięskiej bitwy na Monte Cassino
pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Dla uczczenia tej rocznicy,
w dniu 20 maja 2024 r. w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład mgr Przemysława Zawadzkiego ,,Czerwone maki na Monte Cassino”.
Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Na wstępie nasz Gość przybliżył nam tło historyczne rozpoczynając od utworzenia Wojska Polskiego
na Wschodzie. Po podpisaniu w dniu 30 lipca 1941 r. układu Sikorski-Majski i przywróceniu zerwanych
po napaści 17 września 1939 r. stosunków dyplomatycznych, zwolnieniu z sowieckich więzień i łagrów wywiezionych obywateli II RP, stało się również możliwe tworzenie na terenie Związku Sowieckiego Polskich Sił Zbrojnych. Ich organizacją zajął się wypuszczony z więzienia gen. Anders. Pomimo trudności
z aprowizacją i sprzętem oraz utrudnieniem przez stronę sowiecką Polakom dotarcia do punktów werbunkowych, masowo przybywali wypuszczeni przetrzymywani w łagrach zarówno żołnierze jak i cywile. Łącznie zgłosiło się blisko 116 tys. osób w tym 78,5 tys. żołnierzy. Było to około 10 procent ludności wywiezionej ze wschodnich obszarów Rzeczypospolitej w głąb Związku Sowieckiego. Mieszkali oni w namiotach przy 40 stopniowych mrozach, chodzili w łachmanach, a szmaty zastępowały im buty. Panował coraz większy głód. Została podjęta decyzja o ewakuacji armii. Ostatecznie udało się wyprowadzić blisko 90 tys. żołnierzy, którym towarzyszyło kilkanaście tysięcy cywili. Przeszli długą drogę z azjatyckiej części Rosji i jej republik przez Iran, Irak, Palestynę aż do Włoch. W dniu 21 lipca 1943 r. rozkazem Naczelnego Wodza gen. Władysława Sikorskiego z jednostek Armii Polskiej na Wschodzie został utworzony 2 Korpus Polski, którego dowództwo objął
gen. Władysław Anders.
Następnie Pan Przemysław Zawadzki podkreślił, że już pod koniec 1943 r. wzgórze Monte Casino stało się miejscem, w którym miała rozegrać się decydująca walka broniąca Niemcom drogi do Rzymu. Masyw Cassino, na którym stał klasztor benedyktynów był kluczowym stanowiskiem w linii Gustawa, biegnącym przez całą szerokość najwęższej części Włoch. W znacznej części górował on nad rzekami o stromych brzegach
lub też rozciągał się na nadbrzeżnych bagnach oraz na wysokich górskich szczytach.
Rozpoczęte w styczniu 1944 r. natarcie od początku było niezwykle krwawe. Przeciwnikiem aliantów były zdeterminowane i doświadczone doborowe oddziały niemieckie. W bitwie o Monte Cassino po stronie sprzymierzonych walczyli żołnierze dziesięciu narodowości z pięciu kontynentów.
Pierwsza bitwa – 24.01-11.02.1944 – wysadzono tamę na rzece Rapido, żeby zmienić jej bieg (cała równina od frontu klasztoru, już rozmokła od zimowego deszczu, stała się grzęzawiskiem). Atak Amerykanów przez to rozlewisko zmusił Niemców do wycofania się do umocnień na zboczach. Alianci ponieśli ogromne straty.
Druga bitwa – 15-18.02.1944 – atak został poprzedzony silnym bombardowaniem (575 bombowców
oraz 200 myśliwców bombardujących zrzuciło na miasto Cassino i okolice około 1000 ton bomb). Teren został również ostrzelany przez artylerię, która wystrzeliła ponad 10 tysięcy pocisków. Atak doprowadził do zrównania
z ziemią całego miasta, wzgórza i klasztoru Monte Cassino. Siły brytyjsko-hinduskie nie zdołały przełamać obrony wzgórza.
Trzecia bitwa – 15-30.03.1944 – bombardowanie przed kolejnym atakiem było silne, ale rozproszone. Głównym celem było ufortyfikowane miasto Cassino. Atak prowadzono również na wzgórze klasztorne
i stację kolejową, którą udało się zdobyć.
Po wykrwawieniu się oddziałów amerykańskich, brytyjskich, hinduskich, nowozelandzkich alianckie dowództwo (gen. Oliver Leese) podczas spotkania z gen. Andersem zaproponował włączenie 2. Korpusu Polskiego
do walk o zdobycie Monte Cassino.
W dniu 11 maja 1944 r. gen. Władysław Anders w rozkazie skierowanym do swoich oddziałów napisał:
„Zadanie, które nam przypadło, rozsławi na cały świat imię żołnierza polskiego”. 16 maja żołnierze
gen. Andersa otrzymali rozkaz szturmu na klasztor. Nad ranem 18 maja wzgórze Monte Cassino opuścili ostatni zdolni do walki żołnierze niemieccy. W ruinach pozostali wyłącznie ranni i sanitariusze.
O godz. 9.50 polski oddział wysłany w celu potwierdzenia, że nad ruinami klasztoru Niemcy wywiesili białą flagę, zawiesił nad gruzami proporzec 12. Pułku Ułanów Podolskich. W południe na Monte Cassino plutonowy Emil Czech odegrał Hejnał Mariacki.
W najbardziej dramatycznym momencie bitwy Feliks Konarski, żołnierz 2. Korpusu Polskiego, śpiewak
i kompozytor, słysząc daleki grzmot dział, napisał dwie pierwsze strofy „Czerwonych maków na Monte Cassino”, zapoczątkowując tym samym legendę bitwy oraz Armii Andersa.
W bitwie pod Monte Cassino spośród 2 Korpusu Polski zostało 923 zabitych i 2931 rannych żołnierzy
i oficerów a 345 uznano za zaginionych. Siły alianckie miały 55 tysięcy poległych i rannych. Niemcy stracili około 20 tysięcy żołnierzy. Bitwa pod Monte Cassino to największa lądowa bitwa w Europie – była najcięższą
i najkrwawszą z walk zachodnich aliantów z niemieckim Wehrmachtem na wszystkich frontach
II wojny światowej.
Kilka dni później wojska alianckie przełamały linię Gustawa w całym pasie natarcia i 4 czerwca 1944 r. do Rzymu wkroczyły oddziały amerykańskie.
U stóp Monte Cassino 1 września 1945 otwarto Polski Cmentarz Wojenny, na którym spoczęło 1052 poległych żołnierzy 2. Korpusu Polskiego. U wejścia, przy dwóch słupach znajduje się następujący napis: „Przechodniu, powiedz Polsce, żeśmy polegli wierni w jej służbie” oraz: „Za naszą i waszą wolność my żołnierze polscy oddaliśmy Bogu ducha, ciało ziemi włoskiej, a serca Polsce”. W 1970 r. został tam pochowany
gen. Władysław Anders. Cmentarz odwiedzany jest przez liczne polskie wycieczki i nie tylko,
a w rocznicę odbywają się uroczystości z udziałem polskich i włoskich władz państwowych oraz licznych delegacji.
Nasz Gość opowiedział nam również jak wśród tysięcy polskich uchodźców wypuszczonych z łagrów znajdowały się również dziesiątki dzieci: zagubionych, osieroconych, pozbawionych opieki. Polska artystka
Hanka Ordonówna (również wypuszczona z łagrów) organizuje w Taszkencie tymczasowe azyle,
stara się o żywność, zaopatrzenie i leki. Dzięki pomocy Władysława Andersa, udaje się uzyskać zgodę
na ewakuację 600 podopiecznych. Karawana ciężarówek wspierana przez ekspedycję Czerwonego Krzyża,
rusza do Bombaju w Indiach drogą (niemal 5 tys. km) przez pustynie i górskie szlaki.
Następnym bardzo interesującym wątkiem poruszonym przez naszego Gościa była opowieść o syryjskim niedźwiadku brunatnym Wojtku, którego w 1941 w Persji adoptowali jako małego szczeniaka
żołnierze 22 kompanii zaopatrywania artylerii w 2 Korpusie Polskim dowodzonym przez gen. Władysława Andersa. W stopniu kaprala przeszedł on cały szlak bojowy: z Iranu przez Irak, Palestynę, Egipt do Włoch,
gdzie brał udział w bitwie o Monte Cassino (dostarczał amunicję dla jednostek artylerii). Niedźwiadkiem opiekowano się troskliwie. Jego ulubionymi przysmakami były owoce, słodkie syropy, marmolada, miód
oraz piwo, które dostawał za dobre zachowanie. Jadał razem z żołnierzami i spał z nimi w namiocie.
Był łagodnym zwierzęciem mającym pełne zaufanie do ludzi. Stwarzało to często zabawne sytuacje z udziałem obcych żołnierzy lub ludności cywilnej. Po demobilizacji jednostki wojskowej zapadła decyzja oddania niedźwiedzia do ogrodu zoologicznego w Edynburgu, gdzie spędził 16 lat (od jesieni 1947
do 2 grudnia 1963). Dyrektor zoo zgodził się zaopiekować kapralem Wojtkiem i nie oddać go nikomu bez zgody dowódcy kompanii majora Antoniego Chełkowskiego. Później dawni koledzy z kompanii już w cywilu wielokrotnie odwiedzali Wojtka, nie zaprzyjaźnił się z innymi niedźwiedziami.
Kombatant, kapral Wojtek doczekał się wielu upamiętnień: tablice pamiątkowe, książki, filmy, pomniki, piosenki, znaczek pocztowy (2017 r). Pomniki na cześć Wojtka odsłonięto również we Włoszech:
w 2015 roku w Imola i w 2019 roku w Cassino.
Wykład mgr Przemysława Zawadzkiego był bardzo ciekawy, wzruszający i jak zwykle profesjonalnie poprowadzony. Spotkał się z dużym zainteresowaniem słuchaczy. Dziękujemy!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Ostatni mecz eliminacyjny w Lidze Naleśnikowej a potem lato
UTW
W dniu 16 maja 2024 roku w Dworku Modrzewiowym odbyła się ostatnia przed letnią przerwą rywalizacja, tym razem IV grupy Ligi Naleśnikowej 2024, decydująca
o awansie do następnego etapu rozgrywek.
W szranki stanęły reprezentacje sekcji:
Literacka
Olesińska Barbara
Walczak Ewa
Warcikowska Krystyna
trener: Danuta Kawka
Brydż
From Jolanta
Kacprzak Marek
Krysiak Władysław
trener: Zofia Głogowska
Informatyka
Jolanta Baranowska-Komorowska
Michał Sinior
Elżbieta Żółtowska
Trener – Elżbieta Żółtowska
Po uroczystym wprowadzeniu reprezentacji drużyn przez cheerleaderkę, zebrani słuchacze i słuchaczki wysłuchali programu przygotowanego przez Grupę ,,Metafora” Sekcji Literackiej w składzie: Stenia Augsburg, Jolanta Baranowska-Komorowska, Danuta Kawka, Joanna Kicała-Kowalczyk, Barbara Ratajczyk, Elżbieta Żółtowska. Zaprezentowane zostały sylwetki Ludzi Kutnowskiego Sportu (nazwiska rozpoczynające się na literę B – dalszy ciąg), o których wzmianki zamieścił w swojej książce znany w naszym mieście działacz
i nauczyciel Jerzy Truściński.
Nadszedł czas na rozpoczęcie rozgrywek. Do rywalizacji stanęły zespoły Sekcji Literackiej
i Sekcji Brydżowej. Jak zwykle emocjonalne kibicowanie pomagało zawodnikom zdobywać punkty.
Po trzech seriach rzutów naleśnikami został wyłoniony zwycięzca. Reprezentacja Sekcji Brydżowej pokonała 21:11 Sekcję Literacką.
Następnie do rywalizacji miały stanąć drużyny Sekcji Informatyki oraz Sekcji Rękodzielniczej. Jednak pomimo wcześniejszego zgłoszenia chęci uczestnictwa, nie stawili się zawodnicy Sekcji Rękodzielniczej. Wskutek tego Sekcja Informatyki wygrała walkowerem i przeszła do dalszych rozgrywek. Były to ostatnie rozgrywki przed letnią przerwą.
Z 4 Grup, których zespoły dotychczas brały udział w rywalizacji, do jesiennych rozgrywek przeszły następujące sekcje:
Historia
Pilates
Psychologia II
Nordic Walking
Gimnastyka III
Basen
Brydż
Informatyka
Mecz reprezentacji Sekcji Historii i Sekcji Pilatesu odbył się już dnia 21 marca 2024 roku i zakończył
z wynikiem 16:4 dla Historii.
Kalendarz pozostałych rozgrywek zostanie przedstawiony we wrześniu br.
O oprawę muzyczną zadbała i nad przestrzeganiem zasad rozgrywek czuwała Sędzia Główny zawodów Danuta Konopczyńska, punktację rejestrowała i nanosiła na tablicę wyników Sekretarz Zawodów
i cheerleaderka Halina Mikołajczyk a imprezę wg własnego scenariusza prowadziła Danuta Kawka.
Serdecznie dziękujemy za zaangażowanie w rozgrywki Ligi Naleśnikowej Starostów Sekcji a tym samym trenerów oraz zawodników, którzy stanęli do rywalizacji w eliminacyjnej fazie Ligi.
Do zobaczenia jesienią.
Liga Naleśnikowa 2024 odbywa się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni
dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym
pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Stefania Szadkowska i Michał Sinior
Endokrynologia i diabetologia
UTW
 W dniu 16 maja 2024 roku w Różanej Kawiarence Dworku Modrzewiowego odbyło się spotkanie słuchaczek SUTW z Panią lek. med. Dorotą Żaczek. Ramy spotkania wyznaczała specjalizacja naszego Gościa – endokrynologia i ginekologia. Słuchaczki bardzo chętnie zadawały pytania nawiązujące do swoich dolegliwości
czy poprawy komfortu życia intymnego po menopauzie.
Było dużo pytań i interesujących odpowiedzi dotyczących tarczycy, prawidłowości wyników oraz jak ważne jest badanie usg, które w wielu przypadkach dopiero może pokazać pełen obraz (same wyniki laboratoryjne
mogą nie wykazywać obecności problemów chorobowych).
Z udzielanych odpowiedzi na pytania dotyczące diabetologii dowiedziałyśmy się, że nie wystarczy zbadać poziom cukru na czczo. Bardzo ważne jest wykonanie krzywej cukrowej (polega na ocenie stężenia glukozy
na czczo oraz po 1 i 2 godzinach od wypicia testowej dawki glukozy) a także krzywej insulinowej
(badanie, które pozwala ocenić jak trzustka wydziela insulinę na czczo oraz po 1 i 2 godzinach od wypicia testowej dawki glukozy).
Ważna w leczeniu cukrzycy jest nie tylko farmakologia zalecona przez lekarza, ale również dieta,
regularne jedzenie posiłków oraz ruch. Niestety w diecie zakazane jest wszystko to co smakuje nam najbardziej – białe pieczywo, słodycze, lody, zupy krem i soki. Korzystniej jest zjeść np. jabłko lub brokuły
niż sok jabłkowy czy krem brokułowy. Stopień rozdrobnienia (ścieranie, blendowanie), przetworzenia (gotowanie) owoców i warzyw oraz dojrzałość owoców (np. banany) zwiększa wartość indeksu glikemicznego (IG), tak ważnego w utrzymaniu prawidłowego poziomu cukru we krwi.
Dowiedziałyśmy się jak ważna jest profilaktyka, wczesna diagnoza i właściwe leczenie chorób takich jak tarczyca i cukrzyca, gdyż mają one duży wpływ na pracę naszych pozostałych organów.
Skutkiem nie wykrytych chorób, niewłaściwie leczonych, nieprzestrzegania diety czy braku ruchu może być nadciśnienie, zawał, udar, osteoporoza, problemy ze wzrokiem, pamięcią.
Z całej gamy lekarstw i suplementów poprawiających komfort zdrowia intymnego po menopauzie, poprawy pamięci, problemów z wypadaniem włosów czy łamliwością paznokci uzyskałyśmy informacje, które są naprawdę sprawdzone, polecane i pomagają. Nie zawsze trzeba wierzyć reklamie. Trzeba jednak być bardzo czujnym, obserwować i wsłuchiwać się w swoje ciało, gdyż niektóre zauważone problemy mogą być objawem choroby.
Temat spotkania z Panią doktor Dorotą Żaczek bardzo zainteresował słuchaczki. Ogromną zasługą naszego Gościa było to, że potrafiła rozmawiać z nami w bardzo swobodny sposób i językiem bez zbędnych terminów medycznych. Uzyskałyśmy wiele ciekawych informacji i wskazówek jak ważna jest profilaktyka
a gdy już dosięgnie nas choroba, jak postępować by cieszyć się życiem jak najdłużej.
Dziękujemy i czekamy na następne spotkania.
Spotkanie z Panią doktor Dorotą Żaczek odbyło się w ramach realizowanego projektu ,,Kulturalny Dworek
wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Sekcja teatralna i Chór
UTW
Czesława Politańska poetka kutnowska
UTW
 ,,Z jakich gwiazd i garbów
i z jakiego głodu
jestem
Jaki deszcz mnie przywołał
Czyja stopa rani
Kto w mym sercu się pali
Omijam kogo laską białą”
W dniu 9 maja 2024 roku w Dworku Modrzewiowym „zagościła” poezja. Autorką zaprezentowanych wierszy była związana z naszym miastem Czesława Politańska.
Po otrzymaniu dyplomu magistra filologii polskiej jej miejscem zamieszkania stało się Kutno. To tutaj podjęła pracę w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej oraz w Technikum Ekonomicznym.
W latach 1962-1973 pracowała jako nauczyciel w Zasadniczej Szkole Odzieżowej i Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 2. W dniu 1 września 1973 roku rozpoczęła wieloletnią pracę pedagogiczną w II Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kasprowicza w Kutnie. Nauczała języka polskiego, była również autorem
i reżyserem wielu programów artystycznych oraz montaży słowno-muzycznych nagradzanych w skali miasta
i województwa. Równolegle z pracą zawodową prowadziła Estradę Poezji w Domu Kultury, następnie
Teatr Poezji przy Radzie Zakładowej Związku Nauczycielstwa Polskiego w Kutnie.
Jako poetka zadebiutowała w 1972 roku na łamach „Głosu Nauczycielskiego”. Publikowała w prasie społeczno-kulturalnej i w wydawnictwach zbiorowych. Opublikowane tomiki poezji to: Lapidaria, Kamień próby, Istnieć to iść, Kamień Doświadczony i Pocieszanie kamienia.
Życie Czesławy Politańskiej było wypełnione tworzeniem i odkrywaniem poezji. O swej twórczości i postrzeganiu poezji wypowiadała się w następujący sposób: ,,Robię to, co robię, z całą świadomością, ponieważ jest taki czas, szczególna pora, w której żyjemy i ona nagli człowieka do jasnych określeń. Do wyboru.
To szalenie dla mnie ważne dzisiaj, kiedy lansuje się „newagowski” klimat. Więc co? Wszystko ma być relatywne, także sztuka, która tak naprawdę ma tylko pytania? Jeśli w ogóle je ma, to już jest dobrze. Ale od twórców oczekuje się czegoś więcej. Zawsze tak rozumiałam poezję”.
Czesława Politańska zmarła w 2020 roku pozostawiając po sobie ślady na kartkach swoich wydawnictw
oraz we wspomnieniach przyjaciół i wielbicieli jej poezji.
Informacje o życiu i dokonaniach poetki przeplatane były licznymi wierszami, co umożliwiało patrzeć
na otaczającą rzeczywistość oczyma autorki wierszy i na odkrywanie jej poetyckiego świata.
Po programie uczestnicy spotkania w miłej, poetyckiej atmosferze, przy kawie, herbacie i ciasteczkach dzielili się wspomnieniami związanymi z kontaktami z bohaterką spotkania, co jeszcze bardziej przybliżyło postać utalentowanej mieszkanki naszego miasta.
Rozmowę prowadziła Maria Wierzbicka wykładowczyni Sekcji literackiej SUTW, autorką scenariusza „Czesława Politańska – poetka kutnowska” była Danuta Kawka, a program przedstawiły członkinie
Grupy ,,Metafora” Sekcji literackiej SUTW: Augsburg Stenia, Baranowska-Komorowska Jolanta, Kawka Danuta, Kicała-Kowalczyk Joanna, Ratajczyk Barbara, Wierzbicka Maria i Żółtowska Elżbieta. Bufet dla uczestników spotkania prowadziły Jadwiga Stasiak i Ewa Nowicka.
Spotkanie poetyckie „Czesława Politańska – poetka kutnowska” odbyło się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym
pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Stefania Szadkowska i Elżbieta Lewandowska
Piknik, wiosna i malarskie wizje
UTW
 W dniu 3 maja 2024 roku w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja, w godzinach
od 11.00 do 15.00 odbył się Patriotyczny Piknik Rodzinny połączony z Kutnowskim Piknikiem Organizacji Pozarządowych. Nasze Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku, a dokładnie Sekcja Plastyczna i Sekcja Kreatywny Senior zgłosiły również swój akces i dołączyły do współorganizatorów.
Na dzieci i ich rodziców czekało przygotowane stanowisko artystyczne.
Chętni ustawiali się w kolejce. Przy pracy można było poczuć prawdziwą malarską wenę i z hasłem ,,wiosna, ach to ty…” sprawdzić swoje umiejętności, a ponieważ ,,malować każdy może” jak powiedział ktoś mądry, powstawały przy pomocy
farb akrylowych, akwareli, plakatówek, pasteli suchych a nawet kawy, prawdziwe dziecięce arcydzieła. A dzieci przy pomocy farb i pędzli przelewały na kartki swoje uczucia, pasje i małe marzenia,
bo ,,malowanie to otwieranie duszy na świat” – to słowa 8. letniej Ani, uczestniczki warsztatów. Wszystkie te prace, które powstały pod okiem Marleny Kluk, będzie można obejrzeć na wystawie plastycznej w Dworku Modrzewiowym.
Na tym samym stoisku, przedstawicielka Sekcji Kreatywny Senior, Róża Banasiak, uczyła, jak posługiwać się techniką quillingu. I tu także nie zabrakło chętnych, a wykonane przepiękne kwiatowe kartki, powędrowały nie tylko do domów bawiących się w ten sposób dzieci, ale także obdarowani zostali nimi goście, przedstawiciele naszych ustępujących i nowych władz miasta.
A wiosna nie pożałowała uczestnikom słońca, więc przytoczę jeszcze raz cytat z piosenki Marka Grechuty ,,Wiosna, ach to ty…”
Tekst: Marlena Kluk
Zdjęcia: Jolanta Baranowska-Komorowska
Niecodzienna lekcja historii i języka polskiego
UTW
A co w Lidze Naleśnikowej
UTW
W dniu 25 kwietnia 2024 roku w Dworku Modrzewiowym odbyła się kolejna rywalizacja, tym razem III grupy Ligi Naleśnikowej 2024, decydująca o awansie
do następnego etapu rozgrywek. W szranki stanęły reprezentacje sekcji:
Gimnastyka III
- Błaszczyk Jan
- Rojewska Elżbieta
- Swachta Grażyna
Trener - Jadwiga Stasiak
Joga
- Głogowska Albina
- Misiewicz Mirosława
- Strupagiel Teresa
Trener - Urszula Michalska
Drugi mecz rozegrała para reprezentująca sekcje:
Chór
- Augsburg Stanisława
- Lemańska Danuta
- Rojewska Elżbieta
Trener - Urszula Michalska
Basen
- Błaszczyk Jan
- Mikołajczyk Halina
- Szydłowska Maria
Trener - Jacek Paul
Tak, jak podczas poprzednich spotkań, po wprowadzeniu zawodników przez cheerleaderkę, zebrani wysłuchali programu w wykonaniu zespołu ,,Metafora” Sekcji Literackiej SUTW. Zaprezentowano ludzi kutnowskiego sportu, o których wspominał w swojej książce znany w Kutnie nauczyciel, trener i działacz sportowy
Jerzy Truściński (nazwiska rozpoczynające się na literę B).
Podczas rozgrywek ligowych zgromadzeni żywiołowo reagowali na wysiłki zawodników, nagradzając oklaskami nie tylko rzuty przynoszące punkty dla reprezentowanych drużyn ale też i takie, które należało poprawić.
W trakcie rywalizacji wyniki poszczególnych spotkań przedstawiały się następująco:
Gimnastyka III – Joga 17:13
Chór - Basen 19:19 (po dogrywce zwyciężyła drużyna Basenu).
Zgodnie z wynikami do następnego etapu Ligi Naleśnikowej zakwalifikowały się reprezentacje sekcji: Gimnastyka III i Basen.
Ostatnie spotkanie kwalifikacyjne IV grupy odbędzie się zgodnie z planem w dniu 16 maja 2024 roku. Walczyć o wejście do następnego etapu będą drużyny sekcji: Informatyka i Rękodzieło oraz Literacka
i Brydż. Serdecznnie zapraszamy!
Liga Naleśnikowa 2024 odbywa się w ramach projektu polegającego na organizacji kulturalnej przestrzeni
dla mieszkańców Kutna w wieku emerytalnym w Dworku Modrzewiowym
pn. „Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Michał Sinior
Prawa człowieka w remoncie
UTW
 W dniu 23 kwietnia 2024 r. w Akademii Nauk Stosowanych Gospodarki Krajowej odbył się wykład dr Przemysława Komorowskiego ,,Prawa człowieka w remoncie”. Wykład ten wchodzi w skład zadania publicznego ,,Edukacja kulturalna dorosłych” dofinansowanego przez Prezydenta Miasta Kutno.
Z wykładu dowiedzieliśmy się, już w starożytności Seneka i Cyceron określili,
że każdy ma prawo wynikające z natury człowieka, posiada zdolność odróżniania dobra od zła.
Na przestrzeni wieków dokonywano regulacji prawa stanowionego, które było zgodne z prawem natury.
Wszelkie prawa spisywano w aktach prawnych takich jak konstytucja, ustawy, umowy międzynarodowe, dyrektywy i traktaty międzynarodowe. Tak więc prawa człowieka jest to zespół praw i wolności,
które przysługują każdemu bez względu na rasę, płeć, język, wyznanie, przekonania polityczne, pochodzenie narodowe i społeczne czy majątek. Są one niezbywalne (nie można się ich zrzec) i nienaruszalne.
Chronią najwyższe wartości, do których możemy zaliczyć między innymi: wolność, równość, godność.
Każdy człowiek ma prawo m.in. do życia, nauki, wolności słowa, wyznania, bezpieczeństwa osobistego, prawo do sądu, wolnych wyborów. Wobec każdego człowieka wprowadzono zakaz stosowania tortur, dyskryminacji, niewolnictwa.
Podstawę prawną dla ochrony praw człowieka stworzyły dwa dokumenty: Karta Narodów Zjednoczonych
z 1945 r. i Powszechna Deklaracja Praw Człowieka uchwalona w 1948 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ.
W dniu 3 września 1953 r. weszła w życie Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
w skrócie nazywana Europejską Konwencją Praw Człowieka, której stronami są wszystkie państwa członkowskie Rady Europy.
Z wysłuchanego wykładu dowiedzieliśmy się, że pomimo iż wszystkie prawa człowieka są spisane
i obowiązują, jednak dochodzi do ich łamania. Problem ten jest już tak znaczący, że został zauważony przez Komisję ds. Praw Niezbywalnych Departamentu Stanu Stanów Zjednoczonych.
Mimo starań i licznych mechanizmów monitorujących przestrzeganie praw człowieka w wielu zakątkach świata dochodzi do naruszeń praw człowieka i to na dużą skalę np. Chiny, Rosja, Pakistan, Arabia Saudyjska, Białoruś. Dużo częściej do łamania praw i wolności człowieka dopuszczają się państwa totalitarne
i autorytarne. Najniebezpieczniejsze są naruszenia praw człowieka na dużą skalę w postaci ludobójstwa
czy czystek etnicznych, konfliktów zbrojnych, postaw rasistowskich i ksenofobicznych, prześladowań mniejszości, zsyłania politycznych oponentów do obozów pracy, handel ludźmi oraz współczesne niewolnictwo (tania siła robocza).
Wykład dr Przemysława Komorowskiego był bardzo ciekawy i profesjonalnie poprowadzony, spotkał się
z dużym zainteresowaniem wśród obecnych słuchaczy. Dziękujemy!
Tekst: Teresa Gruszczyńska
Zdjęcia: Stefania Szadkowska
Karpacz, Praga, Skalne Miasto
UTW
 W ramach wyjazdu kulturalno – turystycznego członkini zarządu Hanna Gontarek zorganizowała wraz z biurem turystycznym „Wytwórnia Podróży” Kinga Rozmarynowicz dla członków i sympatyków Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku trzydniową wycieczkę (20 -22 kwietnia 2024 roku) do miejscowości:
Karpacz – Praga – Skalne Miasto.
Karpacz, 20 kwietnia przywitał nas piękną zimową aurą, co nie powinno nas dziwić zwłaszcza o tej porze roku w górach. Jednak warunki pogodowe nie przeszkodziły nam w zaplanowanym zwiedzaniu. Po zalokowaniu się w pensjonacie „Pegaz”,
wraz z przemiłą panią przewodnik, która towarzyszyła nam przez trzy dni pomaszerowaliśmy na wzgórze, by zwiedzić średniowieczną drewnianą Świątynię Wang (zbudowaną bez jednego gwoździa), stanowiącą największą atrakcję Karpacza. Została zbudowana w XII wieku w miejscowości Vang w południowej Norwegii, a 1842 r. rozebrana
i przetransportowana do Karpacza. Obok kościoła wyznania ewangelicko – augsburskiego znajduje się cmentarz przykościelny, na którym pochowany został Tadeusz Różewicz.
W drugim dniu tj. 21 kwietnia udaliśmy się do Pragi. Zwiedziliśmy słynne Hradczany, królewską dzielnicę wypełnioną wspaniałymi zabytkami, m. in. Zamek Królewski , w którym swoją siedzibę ma prezydent Republiki Czeskiej, Bazylikę św. Jerzego, katedrę św. Wita, Wacława i Wojciecha. Klimatyczne miejsca,
czyli Złotą Uliczkę, gdzie w jednym z zabudowań mieszkał kilka lat i tworzył Franz Kafka, Dzielnicę Żydowską - Józefów, Stare Miasto z rynkiem, obudowanym wspaniałą kolekcją budynków z różnych epok,
Ratusz Staromiejski ze słynnym zegarem astronomicznym Orloj oraz najpiękniejszy i jeden z najstarszych kamiennych mostów w Europie, Most Karola na rzece Wełtawa. Znajduje się na nim 30 barokowych rzeźb, przedstawiających figury świętych po obu jego stronach. Ciekawą współczesną twórczość, którą mieliśmy okazję zobaczyć była umieszczona obok muzeum Franza Kafki rzeźba przedstawiająca dwóch mężczyzn stojących naprzeciw siebie i oddających mocz do basenu w kształcie Czech.
Ostatniego dnia, czyli 22 kwietnia zwiedziliśmy Skalne Miasto w miejscowości Teplice nad Metuji w Czechach. Spacerowaliśmy trasą turystyczną, która wiodła między wysokimi kilkudziesięciometrowymi skałami
o fantastycznych kształtach i ciekawych nazwach m.in. Starosta i Starościna, Orle Gniazdo,
Ząb czy Diabelski Most, Kochankowie. Udaliśmy się do Małego i Wielkiego Wodospadu a z platformy widokowej podziwialiśmy skalną okolicę.
Skalne Miasto było ostatnim programem wycieczki. Zrobiliśmy ostatnie zakupowe pamiątki i udaliśmy się
w powrotną podróż do Kutna. Dzięki wspaniałej pani przewodnik, poznaliśmy bliżej historię Dolnego Śląska
i Czech, których to losy wzajemnie się przenikały.
Zapewne zostaną nam w pamięci niezapomniane wspomnienia i zdjęcia. Dziękujemy organizatorkom
za zorganizowany wyjazd i prosimy o dalsze plany wycieczkowe a panu kierowcy za bezpieczną jazdę.
Tekst : Elżbieta Żółtowska
Zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Spacer z przewodnikiem po Kutnie
UTW
 W dniu 19 kwietnia 2024 roku słuchaczki i słuchacze SUTW mieli niecodzienną możliwość spaceru ulicami Kutna wspólnie z przewodnikiem Panem Maciejem Szymańskim. Wycieczkę rozpoczęliśmy przy jednym z najstarszych kutnowskich zabytków zwanym Dworkiem Modrzewiowym lub Dworkiem Chlewickich zbudowanym na przełomie XVII i XVIII w stylu klasycystycznym, a w poł. XIX w. został odbudowany
po pożarze. Obecnie jest siedzibą m.in. SUTW i TPZK.
Z dużym zainteresowaniem wysłuchaliśmy legendy o powstaniu miasta (Piotr z Kutnej Hory, który w 997 uciekł wraz z bratem biskupa Wojciecha z Czech do Polski), oraz najważniejszych faktów z historii naszego miasta. Kutno należy do bardzo starych osad – dokument z 1161 roku zobowiązujący m.in. mieszkańców do przekazywania dziesięciny na rzecz kolegiaty łęczyckiej. W 1386 r. nadano osadzie prawa handlowe,
a w 1432 r. prawa miejskie. W dniu 1 lipca 1504 Mikołaj z Kutna uzyskał dla miasta prawo zezwalające
na organizowanie jarmarku św. Wawrzyńca, co przyspieszyło rozwój miasta (rzemieślniczo-handlowy).
W 1750 r. król August III Sas polecił wybudowanie domu podróżnego (Pałacyk Pocztowy, zwany Pałacem Saskim), dzięki czemu znacznie wzrósł prestiż miasta. W wyniku II rozbioru Polski w 1793 r. Kutno znalazło się w zaborze pruskim. Wiek XIX był okresem rozwoju gospodarczego, co wiązało się z uruchomieniem połączeń kolejowych: w 1861 r. z Łowiczem, a w 1862 r. z Włocławkiem. W II połowie XIX w. miasto stało się ośrodkiem przemysłowym (głównie cukrowniczym) i handlowym (głównie zboże). W okresie międzywojennym powstały kolejne połączenia kolejowe, dzięki czemu Kutno stało się dużym węzłem komunikacyjnym.
Przewodnik opowiedział nam o udziale mieszkańców m.in: w powstaniu styczniowym w latach 1863–1864
(m.in. w walkach o Kutno–maj 1863 r.), wielkim strajku kolejarskim w 1905 r., w dniach 15-16 listopada 1914 r. podczas walk rosyjsko-niemieckich w tzw. bitwie pod Kutnem miasto poniosło znaczne straty w zabudowie,
w dniach 09–12.09.1939 r. w bitwie nad Bzurą, największej w kampanii wrześniowej, która opóźniła kapitulację Warszawy.
Dowiedzieliśmy się, że w okresie wrzesień–październik 1939 r. istniał tu niemiecki obóz przejściowy
dla jeńców polskich, w latach 1940–1944 – obóz przejściowy dla Polaków i Żydów.
W latach 1940–1942 istniało getto (ul. Mickiewicza) dla 8 tys. ludności żydowskiej, przewiezionych następnie
do obozu zagłady w Chemnie nad Nerem (stracono 6 tys. mieszkańców Kutna).
Przewodnik przekazał również ciekawe informacje o wybranych właścicielach miasta i ich zasługach: Kucieńscy (prawa handlowe i miejskie), Zamoyscy (nowy przywilej lokacyjny po pożarze i ożywienie rozwoju miasta), Mniewscy (fundator szpitala, Nowej Oberży i ratusza).
Kutno na przestrzeni wieków było niestety miejscem również kilku pożarów: w 1753 r. miasto zostało całkowicie zniszczone, spłonęły też akta miejskie, w tym przywilej lokacyjny miasta, w 1774 r. ma miejsce kolejny pożar, który można powiązać z licznymi przemarszami wojsk i niefrasobliwością żołnierzy,
w 1808 r. wybuchł wielki pożar, który zniszczył 180 domów oraz w 1843 r. pożar ulicy Królewskiej,
który pochłonął prawie wszystkie budynki, przetrwały jedynie dwie budowle – dzisiejsze Crocantino oraz MDM.
Podczas krótkiego spaceru (zimno i bardzo wietrznie) zobaczyliśmy lub tylko wysłuchaliśmy krótkich historii następujących zabytków: Dworek Chlewickich zwany Modrzewiowym, Dom Dochodowy Straży Ogniowej (obecnie CTMiT), Dom Naczelnika Miasta, ratusz (Muzeum Regionalne), Pomnik Józefa Piłsudskiego, Kościół św. Wawrzyńca, Hotel „Staropolski”, Pałac Gierałty (Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia
im. Karola Kurpińskiego), Willa Izaaka Holcmana (ul. Mickiewicza), Mauzoleum Mniewskich (Muzeum Bitwy nad Bzurą w parku im. Wiosny Ludów), Dwór Szomańskich (ul. Kościuszki), stary szpital im. Św. Walentego, Synagoga (wysadzona przez Niemców w 1942 r), kościół ewangelicko-augsburski, willa dr Troczewskiego, Kutnowski Dom Kultury.
Przewodnik nie omieszkał również wspomnieć o sławnych osobach, które gościły w naszym mieście
lub spędziły wiele lat a nawet zapisało się złotymi zgłoskami: król August III Sas podczas przejazdów
i noclegów w Pałacu Saskim, Napoleon Bonaparte – 4 stycznia 1807 r., Jan Henryk Dąbrowski w1809 r., Henryk Sienkiewicz – 5 stycznia 1904 w Teatrze Miejskim (CTMiT), Szalom Asz (pisarz żydowski,
miasto organizuje Festiwal Kultury Żydowskiej im. Szaloma Asza), Charles de Gaulle (w latach 1919-1921)
jako instruktor w składzie francuskiej misji wojskowej, generał broni Michał Rola-Żymierski, Bolesław Bierut, generał Karol Świerczewski w 1945 roku, Antoni Troczewski – lekarz, działacz społeczny i polityczny;
z jego inicjatywy wybudowano Strażacki Dom Dochodowy (obecnie CTMiT), powołano do życia pierwszą w Kutnie szkołę średnią – Szkołę Realną Polskiej Macierzy Szkolnej (przekształconej później
w LO im J. H. Dąbrowskiego), Stanisław Pokrzywnicki – lekarz, współtwórca polskiej szkoły anestozjologicznej, przeprowadził pierwszy raz w kraju znieczulenie za pomocą kurary (Kutno 1947 r.) oraz Bolesław Wituszyński – hodowca róż, laureat wielu nagród i odznaczeń, inicjator Jarmarku Różanego (obecnie Święto Róży).
Był to wspaniały spacer. Bardzo serdecznie dziękujemy Stanisławie Wasilewskiej, Zygmuntowi Pietrzykowskiemu i całej Radzie Słuchaczy za zorganizowanie edukacyjnej wycieczki po naszym mieście.
Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska
Mężczyźni, dla Was też śpiewamy
UTW
W dniu 18 kwietnia 2024 r. w Różanej Kawiarence Dworku Modrzewiowego odbyło się spotkanie słuchaczek i słuchaczy SUTW w ramach projektu ,,Kulturalny Dworek wraz z prowadzeniem kawiarenki dla seniora”.
Spotkanie pod tytułem ,,Mężczyźni, dla Was też śpiewamy” miało na celu zrekompensować mężczyznom, marcową imprezę przeznaczoną dla Kobiet
z okazji ich Święta.
Była to prezentacja piosenek, które zawierały w tytule lub w tekście imiona Panów. Na pierwszy ogień poszła piosenka Danuty Rinn „Gdzie Ci mężczyźni, prawdziwi tacy”. Przy akompaniamencie muzyki z komputera (YouTube) zebrani śpiewali lub słuchali znane sobie piosenki jak:
- o Piotrze, który miał piękne oczy,
- o Stachu, który był wzywany do powrotu a winy będą darowane,
- o Zygmusiu, nie mającym winy w tym, że jest taki śliczny itp.
Były też piosenki bez akompaniamentu takie jak:
- o Jacku, który dostał elementarz,
- o Maćku, który leżał na desce,
- o Wojtusiu, na którego mrugała iskiereczka, itp.
Kolejność piosenek była ustalona na podstawie zawartych w nich imion, poczynając od Andrzeja
a na Zygmuncie kończąc.
Podobnie jak w imprezie marcowej, której tematem były imiona kobiece, także tym razem Panowie mogli usłyszeć przed „swoją” piosenką informację, na temat znaczenia imienia, cech charakteru przypisanych
do niego, zdolności, umiejętności zjednywania sobie otoczenia itp.
Ciekawostki i charakterystyki zostały przygotowane przez Zofię Franczak, która wspólnie z Jolantą Baranowską-Komorowską przekazywały je zebranym.
Program zakończyły piosenki satyryczne:
- udostępniona przez Michała Siniora z własnych zbiorów historyjka o dziadku i jego wnukach
Władku, Jasiu i Kasi,
- zaśpiewana przez Andrzeja Zielonkę w „prezencie” dla Pań piosenka „Być mężczyzną”,
- oraz z nagrania internetowego, stwierdzająca za wykonawczynią Ireną Kwiatkowską że
„Odrobina mężczyzny na co dzień” przydałaby się każdej kobiecie”.
Refleksyjna piosenka „Mężczyzno, mężczyzno choć tyle masz wad, bez Ciebie cóż wart,
cóż wart byłby Świat?” wyśpiewana przez Nataszę Zylską zakończyła cykl prezentujący te dawne i te nowsze piosenki z imionami. Spotkania te cieszyły się dużą popularnością wśród członków naszego Uniwersytetu.
Imprezę prowadziła pomysłodawczyni Maria Chruścielska.
Maryniu, DZIĘKUJEMY i PROSIMY o dalsze tak atrakcyjne propozycje!!!
Śpiewy acapella prowadziła Danusia Kawka. Dziękuję bardzo - Maria Chruścielska.
Tekst: Danuta Kawka
Zdjęcia: Michał Sinior
|
 |
| |
|
© Uniwersytet Trzeciego Wieku w Kutnie
wykorzystywanie materiałów ze strony bez zgody autora - zabronione!
|
W dniu 10 kwietnia 2025 r. w Dworku Modrzewiowym w ramach „Cyklu spotkań prozdrowotnych” gościliśmy dr inż. Celinę Marciszewską, Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Kutnie, z wykładem pt. ,,Jak zdrowo spędzić święta przy stole? Ale dlaczego przy stole???" Tematem prelekcji było omówienie zasad racjonalnego żywienia osób starszych w kontekście zbliżających się Świąt Wielkanocnych. Potrawy przygotowywane z okazji świąt niejednokrotnie należą do potraw ciężkostrawnych, mogących powodować, pewnego rodzaju, dysfunkcje ze strony układu pokarmowego. Podczas spotkania zwrócono uwagę na rolę i wartości odżywcze jaj i innych produktów spożywczych podkreślając właściwy ich dobór i obróbkę kulinarną. Na przykładzie piramidy zdrowia omówiono znaczenie ruchu i wszelkiej aktywności fizycznej dla zachowania dobrego stanu zdrowia bez względu na wiek.
Rada Słuchaczy SUTW w Kutnie dn. 9.04.2025 r. zorganizowała wycieczkę do Pralni „Eco-Frania” przy ul. Wilcza 1. Jest to pralnia wodno-chemiczna, dzięki tej technologii ubrania, nie tracą koloru i są przyjemne w dotyku.
W dniu 27 marca 2025 roku w Dworku Modrzewiowym w ramach cyklu ,,Uniwersyteckie rozmaitości…” odbyło się spotkanie pt. „Wielkanocne ozdoby – tworzenie różną techniką”. Warsztaty makramy dla początkujących zorganizowała Elżbieta Sobieszek. Podczas tych zajęć omówiony został splot falisty. Ćwicząc ten węzeł, słuchaczki SUTW z dużym zaangażowaniem wykonały zawieszki w kształcie jajka w jednym kolorze i dwukolorowe w paski. Kontynuacja warsztatów makramy odbyła się w środę na zajęciach sekcji rękodzielniczej. Uczestniczki zapoznały się i pilnie ćwiczyły technikę wykonywania węzła płaskiego.
W dniu 13 marca 2025 roku w Dworku Modrzewiowym odbyło się spotkanie słuchaczek i słuchaczy SUTW z okazji Święta Kobiet. Organizatorem i pomysłodawcą scenariusza była Rada Słuchaczy SUTW na czele z przewodniczącą Anną Paul, która przedstawiła krótką historię początków walki kobiet o ich prawa. Następnie Władysław Krysiak zaprezentował kilka wierszy, których głównym tematem była kobieta i miłość.
W dniu 6 marca 2025 r., jak co miesiąc, w każdy pierwszy czwartek miesiąca, w Dworku Modrzewiowym spotykają się starostowie sekcji działających w SUTW. Przewodnicząca Zarządu przekazuje informacje dot. planów na najbliższe miesiące, wszelkie zmiany organizacyjne oraz przyjmuje uwagi, sugestie i propozycje tematów do uwzględnienia w planie wykładów czy też spotkań warsztatowych.
W dniu 6 marca 2025 r. gościliśmy na zajęciach sekcji plastycznej. Jak co tydzień studenci SUTW zebrali się w Dworku Modrzewiowym aby oddać się swojej pasji malarskiej. Pod czujnym okiem artystycznym Pani Renaty Mieszkowskiej, jej cennymi poradami i uwagami, artyści doskonalą swoje umiejętności.
Zgodnie z tradycją Rada Słuchaczy SUTW w Kutnie zorganizowała w dniu 22 lutego 2025 r bal karnawałowy. Uroczystego otwarcia balu dokonały organizatorki - Przewodnicząca Rady Słuchaczy Anna Paul i jej Zastępca Róża Banasiak, które powitały wszystkich gości życząc wspaniałej i miłej zabawy. Uczestnicy bawili się w udekorowanej karnawałowo Sali Domu Seniora przy muzyce i śpiewie w wykonaniu zaprzyjaźnionego z nami Pana Andrzeja. Wszystkim dopisywał wspaniały humor, chęć do wspólnej zabawy przy przebojach z naszych młodych lat, a w przerwach, przy stole śpiewano piosenki. Tańcom i zabawie nie było końca. Ach, cóż to był za bal!
W dniu 26 stycznia 2025 roku Dworek Modrzewiowy żył 33. Finałem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Głównym hasłem tegorocznej zbiórki było bezpieczeństwo i zdrowie dzieci. SUTW zbierało środki dla onkologii i hematologii dziecięcej. Kweście towarzyszyła aukcja m.in. wyrobów rękodzieła i pozycji książkowych. Darczyńcy w odruchu serca hojnie wsparli WOŚP. Liczył się każdy zebrany grosz. Dzięki zaangażowaniu słuchaczek i słuchaczy SUTW oraz sympatyków Fundacji Jurka Owsiaka udało się zebrać 2.215,45 zł. Licznie odwiedzający Dworek Modrzewiowy bardzo chętnie korzystali z gościnności w naszej kawiarence. Również wolontariusze WOŚP chętnie rozgrzewali się gorącą herbatą.
W dniu 30 listopada 2024 roku w Zatoce Sportu Polityki Łódzkiej odbyło się spotkanie podsumowujące realizację zajęć Programu „Aktywny Senior w Łódzkiem”.
Jak co tydzień w poniedziałek 18 listopada 2024 roku studenci SUTW Sekcji Historii uczestniczyli w zajęciach prowadzonych przez mgr Przemysława Zawadzkiego pt. „Świt narodów europejskich”. Na dzisiejszym spotkaniu omawiane były czasy powstawania państw zachodniej Europy po rozpadzie Imperium Karolińskiego. Nakreślono ekspansję oraz próbę asymilacji plemion barbarzyńskich z ludnością imperium cesarstwa Rzymskiego, kształtowanie się przede wszystkim narodów francuskiego, niemieckiego i włoskiego. Omówiono również ludy zamieszkujące Skandynawię, Wyspy Brytyjskie, Polskę, Czechy i Ruś Kijowską. Przedstawiono próbę siłowego podporządkowania sobie innych państw, wierzenia ludów, proces chrystianizacji, zwyczaje oraz walkę o przysługujące im prawa.
Dnia 8 listopada 2024 r. podczas zajęć Sekcji Literackiej naszego Uniwersytetu mieliśmy możliwość poznać tradycję, która od wielu lat jest kultywowana w Poznaniu.jpg&width=120&resize=false&black=false)
W dniu 26 września 2024 roku w Modrzewiowym Dworku znów było wiele emocji podczas wesołych zawodów Ligi Naleśnikowej 2024. Rozgrywki tego dnia miały zadecydować o uczestnictwie Drużyn reprezentujących sekcje naszego Stowarzyszenia w półfinale Ligi (przewidziany termin 17 października br) a potem już finał podczas którego dwie drużyny będą walczyły o zwycięstwo w tegorocznych zawodach (termin finału 21 listopada 2024 roku).
Pragniemy pochwalić się pierwszą w tym roku akademickim 2024 relacją z zajęć
W dniu 26 kwietnia 2024 roku słuchacze Sekcji literackiej SUTW odwiedzili Muzeum Pałacu Saskiego, by wysłuchać interesującej prelekcji i obejrzeć wystawę poświęconą „Historii Biblii”. Wyjątkowa i niezwykle wartościowa wystawa ukazuje