W czwartek 3 kwietnia 2025 r. w Dworku Modrzewiowym w ramach cyklu ,,Porozmawiajmy o literaturze” odbyło się spotkanie pt. „Poezja sercem pisana – życie i twórczość Julii Hartwig”. Grupa „Metafora” przedstawiła najważniejsze informacje dotyczące życia, działalności i twórczości poetki urodzonej 14 sierpnia 1921 roku w Lublinie. Zaprezentowano wybrane wiersze m.in. „Był taki dzień jak dzisiaj…”, „Wielkanoc”, „Dzień Wniebowstąpienia”, „Paryż”, „Siła i słodycz”, „Obudź się”, „Spojrzenie”.
        Julia Hartwig – Międzyrzecka to znakomita polska poetka, eseistka, autorka powieści, w tym literatury skierowanej do dzieci i młodzieży. Znana jest również jako tłumaczka literatury autorów angielskich (m.in. Marianne Moore czy Allen Ginsberg) oraz francuskich (m.in. Guillaume Apollinaire i Blaise Cendrars).
        Za pierwszy, debiutancki utwór Julii Hartwig uznaje się wiersz zgłoszony do międzyszkolnego pisma literackiego „W Słońce” w 1936 roku. Poetka pisała wiersze w czasie studiów i nawet pokazała je Czesławowi Miłoszowi. Jest autorką poematów pisanych prozą – „Mówiąc nie tylko do siebie” (2003). Pisała szkice, monografie i tłumaczenia, a nawet książki dla dzieci – „Pierwsze przygody Poziomki” wydane w 1961 roku. Jej utwory były tłumaczone na wiele języków: francuski, angielski, niemiecki, włoski, rosyjski, grecki, węgierski, fiński, litewski, serbski, holenderski, flamandzki. Debiutancki tomik poezji Julii Hartwig – „Pożegnania” – ukazał się dopiero w 1956 roku. Kolejne najważniejsze tomiki poezji to: „Czuwanie” (1978), „Obcowanie” (1987), „Czułość” (1992), „Zobaczone” (1999), „Nie ma odpowiedzi” (2001), „Błyski” (2002), „Bez pożegnania” (2004), „Jasne niejasne” (2009), „Gorzkie żale” (2011) oraz „Zapisane” (2013).
        Dom rodzinny miał istotny wpływ na jej wrażliwość artystyczną i kulturalną. Czerpała inspiracje z filozofii, malarstwa, historii i własnych doświadczeń. Poezja jest pełna refleksji nad ludzkim losem, przemijaniem i codziennością. Jej styl wyróżnia się oszczędnością środków, precyzją i głębią myśli.
        Julia Hartwig wielokrotnie była doceniana, m.in. Nagrodą ZAiKS u (1976), Nagrodą Polskiego Pen Clubu – dwukrotnie (1979 i 1997), Nagrodą Wilder Prize w USA (1986), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), Medalem Gloria Artis (2005), Francuskim Orderem Oficera Legii Honorowej (2016), Nagrodą Ministra Kultury za całokształt twórczości (2001), Nagrodą Poetycką im. Wisławy Szymborskiej (2014) i in. Czterokrotnie nominowano ją do Nagrody Nike.
        Julia Hartwig zmarła 13 lipca 2017 roku w Pensylwanii, a urna z jej prochami została złożona na Cmentarzu Powązkowskim w jednym grobie z jej mężem Arturem Międzyrzeckim.
        Wyboru najważniejszych faktów, ciekawostek oraz wierszy bohaterki spotkania dokonała Elżbieta Żółtowska.

Tekst i zdjęcia: Teresa Gruszczyńska