W kolejnym, trzecim już programie Wiosennego Kameralnego Spotkania Literacko Artystycznego „moje 5 minut” pod hasłem „Niech no tylko zakwitną jabłonie...”, które odbyło się dnia 30 marca 2017 roku, licznie przybyli do Modrzewiowego Dworku goście mieli możliwość lepiej poznać Koleżanki z SUTW Mariannę Olejniczak i Annę Tarnowską,
oraz ich artystyczne upodobania. Imprezę prowadziła Majka Wierzbicka.

Spotkaniu towarzyszyła wystawa kilkunastu prac plastycznych autorstwa Anny Tarnowskiej, które to prace zachwyciły widzów kompozycją, kolorystyką, niebanalnym ujęciem tematów oraz ciekawą techniką wykonania. Autorka prac w rozmowie z przybyłymi gośćmi przyznała, że w życiu zawodowym jako nauczyciel przedszkola prowadziła z dziećmi zajęcia plastyczne, wykonywała scenografie do licznych przedstawień oraz okolicznościowe dekoracje ale malarstwem sztalugowym zainteresowała się dopiero na emeryturze, z chwilą wstąpienia do sekcji plastycznej Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Jak dotychczas w jej dorobku jest około 60 obrazów na płótnie wykonanych farbami olejnymi lub akrylowymi. Chętnie też stosuje technikę akwareli lub węgla na podłożu kartonowym. Prócz ekspozycji wystawienniczej autorka zaprezentowała obecnym inne swoje prace, których fotografie zamieszczone
w albumach również potwierdzały Jej kunszt artystyczny.

Druga z bohaterek wieczoru, Marianna Olejniczak wprowadziła słuchaczy w świat poezji ukazując im głębię własnych przeżyć i przemyśleń poprzez prezentację własnych wierszy. Oto jeden z nich: „Dojrzałość”:

„Dojrzałość delektuje się kawą z pięknej filiżanki
Lubi wyrafinowany smak gorzkiej czekolady
Otula się miękkim pledem wspomnień
Odczytuje przyszłość z płomieni kominka”

Prócz wsłuchiwania się w piękną recytację podkreślającą sens i atmosferę przekazywanych utworów zebrani w rozmowie z poetką dowiedzieli się, że dotychczasowe wiersze „zbierane są” przez nią w dwa odrębne zbiory. Pierwszy z nich to MONO NO AWARE (z japońskiego). Jest to melancholijna zgoda na przemijanie i nietrwałość czyli uświadomienie efemerydycznego charakteru wszystkiego co żyje. W tym zbiorze oprócz innych znalazły się takie wiersze, jak „Nadzieja”, „Bzy” czy „Preludium”.
Na charakter i tematykę drugiej grupy wierszy znaczny wpływ wywarł kierunek w sztuce zwany impresjonizmem (impressio – wrażenie, odbicie), w którym to twórcy w sposób dokładny i szczegółowy uwzględniają grę świateł i kolorystykę dzieła. Te cechy nadała autorka między innymi wierszom „Chełmoński”, „Kolczyki z czereśni”, „Lubię malarstwo Vernera”. Z wierszy Marianny Olejniczak słuchacze mogli wywnioskować, że niejednokrotnie ich inspiracją była muzyka i malarstwo, które to dziedziny sztuki oprócz poezji znajdują się w kręgu jej szczególnych zainteresowań.
Aniu i Marylko !!! Serdecznie Wam dziękujemy za niezapomniany wieczór. !!!
Opracowanie: D. Kawka Zdjęcia : S. Szadkowska